0Barbier J, Supazter xokoan.qxd - Armiarma

104
Ez hakitala atrebi othoitzean,
Ez loan, ez ametsean,
Jesus, diat ene bihotzean!
Banoa loaren hartzera;
Jesus zure izenean, gau eta egun!
Jauna, zure odol dibinoaz erosi nauzunaz munduan,
Arren errezebi nezazu hil et'ondoan zeruan!
Jainko ona, othoi emanezadazu
zure benedizione saindua,
Zutaz entzuna izaiteko grazia! Halabiz!
BIEK: Gau on, ama! Bihar arte, Maria eta Xaneta!
Badoazi hek ere, alegia eta ohera.
IV
Xobadina, Maria eta Xaneta
Bultaño bat ixilik egon ondoan.
SUPAZTER XOKOAN
XOBADINAK: Eta zuek, Maria, Xaneta?
XANETAK: Ori, Xobadina, ez dakit batre zer egin. Harritua nago, ikharan;
beldur naiz, beldur osoki, etxera joaiteko.
Bakarrik han ez egon nahiz ethorria ere nintzan...
MARIAK: Ni ere bai, hala hala... Bertze horiekin joan bagine, bideak bederen
ez ginituen izituko... Nahiz gero, etxean!...
XANETAK: Eta andre Xobadina, hola zuk onhetsirik, gaua hemen iragan
bagineza, hemen berean, jar-alki hauien gainean
berea?
Xaneta hola mintzo eta barneko argiak hilen dituzte, kasik oro,
edo kanpoko leihoak nunbait-han hetsiko, eta ilhunpean hola daudelarik,
berehala eta bet-betan hasiko dira mila oihu eta harramantza:
tuta, goare, xilintxa, oihu, marraka eta garrasia, orro,
guzietarik; lehenik, urrunxkotik bezala, gero, hurbil hurbiletik.
Eta gero, berriz ixiltasun handiena.
Jean Barbier
Maria eta Xaneta, elgarri beha, harrituak. Harramantza itsusi
haren ondotik, itsusiago baizik ez zaiote iduritzen ixiltasun handi
hoi.
Behatzen diote Xobadinari, haren ganik zerbait laguntza beharrez;
bainan, Xobadinak, alegia eta harritua hura ere, begitartea
emana du bere bi belhaunen artean sarturik...
Bet betan, bi marruma itsusi entzuten dire, eta athe ondoan, ja
barnean sartuak, agertzen dire taulen artetik jaliak balire bezala,
bi mustro izigarri, Mahuma eta Inguma.
Hurratsean heldu dira, azantz ttikiena ere egin gabe, hurrats bat
egin orduko geldituak, biak.
Biek betan altxatzen dute beso ihartu bat; heien begiek, sudurrek,
ahoek sua dariote.
Maria eta Xaneta xutitu dire, hortzak dal-daran, paretari
eskuak.
V
Xobadina, Maria, Xaneta, Mahuma, Inguma
XANETAK eta MARIAK: Oh! oh!
XANETAK: Zer dire hoik, Maria?
MARIAK: Galdeozute bereri!...
Mustroek, hitzik erran gabe, egiten dute bertze hurrats bat, eta
beren beso ihartua berriz altxatzen.
BIEK: Oi, oi!... Xobadina! (Xobadina burua bethi kukutua, ez da mogitzen.)
Maria eta Xaneta, belhaunen gainera eroriak oihuz.
BIEK: Othoi, barkha, Mahuma, Inguma!
MAHUMAK: (Boz ikaragarri batean:) Barkha? Barkha? Barkhatzen othe zinduten,
zuek, suge-biperak, bati sista, bertzeari asiki
ari zineztelarik?
BIEK: Othoi, othoi!...
105