0Barbier J, Supazter xokoan.qxd - Armiarma

70
Pelo ere joan zen, etxeko oilo guziak, xitoak barne, hiltzen ari
zitzaizkola, zerbeit sendagailu beharrez
Buztintzeko aztiaren ganik. Azti pullit harek erran
zion, Oilarburuko haitz handienaren puntan, detximako
lurretik kanpo, eman zitzan gau-erditan, etxeko
oilarra eta bi oilo ederrenak. Goizeko sei orenetan
joan ziteken gero Pelo, (eta ez lehenago, bere onetan!)
oilar eta oiloen biltzera. Eta hartan sendatu
behar zitzaizkon etxeko xito, oilasko, oilanda eta
oilo guziak.
Gau-erditan, erran bezala, detximako lurretik kanpo, Oilarburuko
haitz ederrenaren kaskoan eman zituen Pelok bere
oilar eta oiloak.
Gau-erditarik sei orenak artean, Buztintzetik Oilarburura joaiteko
astia izan baitzuen sorginak oilo eta oilarraren ebastera,
goizeko sei orenetan itzuli zelarik Pelo
Oilarburura, ez oilarrik, ez oilorik, ez zen han.
Buztintzen oilakiz ase ziren asre oso batez, eta
Pelori, etxean, azken oiloak hil zitzaizkon, purta,
purta.
GAXUXAK: Ez zuen deus beharragorik, giza-gaixoak! Bainan zertako ere
zen hain xoroa!
MARI-EDERREK: Hoik oro, Buztintzen! Ez goaza gu Buztintzera, bainan
bai Zubietara.
MARIAK: Ez naiz baitezpada loriatua pidaia hortaz, bainan, damu nuke
alderdi guzietara ez jokaturik. Noiz goazi, Mari-
Eder? Haur hautarik batek lagunduren ahal gaitu?
HIRUEK: (Xutiturik:) Ah! ez hatik, ama! Mari-Eder aski duzu lekaio!
MARI-EDERREK: Bi biak beraz, ortziralean, Maria. Aski bagitezke.
MARGAITAK: Gaixo Ama! (Ahapetik eta ukhamiloa Mari-Ederren alderat bildurik:)
Atso tzarra eta ez bertzea!
BIGARREN ZATHIA
SUPAZTER XOKOAN
Burdin-bidean, Wagon batean, Anna, Anita, Luixa, Xaneta eta
Kattalin jarriak daude ja, solasean ari.
Jean Barbier
I
AIPHATU PIDAIANTAK, ETA MARIA ETA MARI-
EDER
Oihuka ari dire burdin-bidetako gizonak, han, nonbait:
En voiture, en voiture, s'il vous plaît! Allons, Madame, dépêchezvous
donc! Le train va partir! Allons, ce panier!
Oust! Ça y est!... (Xilinta, xistu, ttutta.)
MARI-EDERREK: (Maria bere aintzinean akulatzen duela:) Erna zaite, bada,
Maria! Zer uste duzu ala Oihanburuko sukaldean
girela! Uste ez banuen hortxet gelditzen zinazkitala,
zure otharre ozpinarekin!
MARIAK: Gelditzen, Mari-Eder? Batre ez banintz bederen etxetik abiatu!
(Treina abiatzean, elgar koskatzen dute Mariak eta Mari-
Ederrek. Bertzeak hirriz eta keinuka elgarri. Maria jartzen
da, bere otharreak, kabak eta paisolak oraino ere trabatzen
dutela.) Jainkoak esker duela! Atx! Ori! jendeak
baitugu jada hemen!... Jainkoak dautzuela
egun on, andre onak!
GUZIEK: Bai zueri, ere!
MARI-EDERREK: Eskualdunak zaizte, holetan?
GUZIEK: Erran liteke!... (Ixilik oro, bultaño bat.)
MARI-EDERREK: Hots, Maria, molda zaite hor, xokoño hortan, zure
puska horiekin oroikin! Ile hori bardindurik emazu
pulliki pulliki.
MARIAK: Bai, ori, hala hala da! Jostetak baitziren hor, barne huntara
hupatzeko, maila alimaleko batera igan behar izan
dutalarik! Hatsak eta oro joanak nituen! Eta gizon
erlastu hura gibeletik bethi oihuka ari, eta ni han,
nere kabaren, otharrearen eta paisolaren artean
kokatua, ulia irmi-armu sarean bezela!... Ai! Mari-
Eder, zerk ekharri nau ni hunaraino?
Guziek hirri, goxo, goxoki.
71