0Barbier J, Supazter xokoan.qxd - Armiarma

24
SUPAZTER XOKOAN
LUIXAK: Kruxpeta arin da, andre. Eta bertzalde, hemendik Baionara,
ehun kruxpeten lixeritzeko astia badukezu. Hots,
bigaño bakarrik!
JOSEPAK: Kruxpetak ez ditu behar bada maite, Luixa.
JOAN-EDERREK: Ez maite? Kruxpetak?... Erhotua naiz eta.
MARIANNAK: Hots, emaztekia, arno xuri xorta bat baitut hemen, bi erhitrebes
arno xuri hortarik, eta kruxpeta guziak
firurikan joanen zaizkitzu, deuseri ohartuko ere
ez baitzaizko.
JOAN-EDERREK: Ah! Jainko maitea! amor eman behar othe dut bada?
Kruxpetaño horiek hirriz ari zaizkit, oihal xuri
horren erditik, hilak phiztuko dituen usain goxo
bat igortzen dautatela!
MARGAITAK: Eta zer dio zure sabelño huts horrek?
JOAN-EDERREK: Galtxagorri bera zare, zu, anderea. Nere sabela kurrinkaz
ari zaut: Hots, Joan-Eder, atzo eguerdiz
geroz, kafe hurrupa batez bertzerik ez dinat harturik.
Bizpahiru kruxpeta, othoi, kruxpeta pullit hoitarik;
bizpahiru, ez gehiago!
MARIANNAK: Hean, begiak hetsirik, lehenbizikoño hau zoin pulliki iretsiko
duzun! (Joan-Ederrek —azkenean— galdatu
bezala egiten du, eta lehenbiziko kausera iresten.)
JOAN-EDERREK: Zer kruxpetak! Gezur erran niro, sekulan holakorik jan
dudala erran baneza.
LUIXAK: Hean bigarren bat, bide beraz?... ori, harri kixkola kisu-labean
baino gehiago ez da kruxpeta ezagun... Ori, gaixoa,
ori, janezazu deskantsuz. Ez duzu bardin
egun guziez holakorik janen!
MARGAITAK: Eta Baionara behar oraino!...
TREIN-BURUZAGIAK: Cambo les Bains! Camo les Bains! Cinq minutes
d'arrêt!
MARIANNAK: Hean, orai, ene arno xuriño huntarik hurrupa bat! (Joan-
Ederrek edaten du xirrixtan xahakotik.)
JOAN-EDERREK: Arnoa eta kruxpetak, oro zuek bezen onak ditutzue,
andere maiteak. Ahalketua ere nago zuen maina
guziez.
OROK: (Hirriz:) Ez da zeren, ez da zeren!
Jean Barbier
ATXOAK: (Bere xokotik:) Holako bazkariak ez othe du deserta pitta bat ere
merezi? Ori, Joan-Eder, nere kaba xokoan baditut
sagar-erneta batzu hautak, gazalaba edo alabatxiari
eremaiten diozkatanak. Ene alabatxiak
biga gutiago izanen ditu, eta bigaño hek behar
dazkidatazu jan aire berean.
Joan-Ederrek, berriz ere, galdatu bezala egiten du eta bi sagarrak
iresten, Jainkoaren lorian.
JOAN-EDERREK: Milesker, andre gaixoa! Zure kokotsa bezein pollitak
dira sagarño hauk, eta kruxpetak eta arno xuria
bezen onak ere bai!
TREIN-BURUZAGIAK: (Kanpotik:) Ustaritz! Ustaritz! Trois minutes
d'arrêt!
JOSEPAK: Joan-Eder, azken hatsa edeki behar diozu orai xahakoari.
Ixkiriotaz eginikako arnoa! Jaun erretorak ere ez
du bertzerik nahi mezako arnoarentzat; edazu bi
begiak hetsirik. (Joan-Ederrek edaten du beraz.)
JOAN-EDERREK: Segur, jaun erretoraz bertzerik ere baditakela arno hori
ona kausitzen duenik. Jaun erretora banintz,
kontu egin niro nik, beatterreri, xantreari eta
behar bada andre serorari! (Orok hirri.)
MARGAITAK: Eta, orai, guziek errepikaño bat; orobat, guziak emaztekiak
gira hemen, eta nehoren burlarik ez dugu izanen!
JOSEPAK: Zer kanta dezakegu, Luixa?
LUIXAK: Nik ongi dakita... Kruxpetaño horien ondotik, zintzurra ederki
legundurik, zer nahiri lotzera noa. Has, zazu,
Anna, bardin konpainiako bozik pollitena segur
zuk duzula.
ANNAK: Goazen beraz, eta emagun Krinolinen kantu zaharra. (Guziek
hirri, elgarri keinuka.)
OROK: (Emaiten dute kriolinen kantua:)
Bertsuak nahi ditut orai athera;
Ixilik banindago, banuke pena;
Bainan neke da:
Krinolinaz besterik solasik ez da.
Hauxe da besta,
25