Agirre Asteasukoaren "Eracusaldiac", sermoia ... - Euskaltzaindia

2.0. MODULUARI SARRERA
Obraren alderdi historikoak eta biografikoak alde batera u tzirik, modulu
honetan corpusean bildutako testuen analisiari ekingo diogu. Lehen analisi
honetan testu egituraz arituko gara. Beraz, sermoiaren gainean egingo dugun
lehenbiziko hegaldia edo begirada testuala izango da. Are gehiago, sermoiak
testuak direla baieztatuko dugu, ida tzizko testuak, gure kasuan. Esan dugu
jada sermoia “estrukturazio” baten fruitua dela, ahozko min tzairan oinarritu
zen praktika ida tzia. Hortaz, orain galdetuko dugu zer den testu bat. Erantzungo
da, hasteko eta intuizioz berba eginez, hizkun tza produkzioak direla,
edo hizkun tza “materializazioak”. Eta teorizazioan aurrera eginez eta haren
argitan, esango da perpausa baino unitate zabalagoa dela testua, eta perpausa
baino goragokoa ere bai. Dena den, hurbilbide teorikoaren arabera, autore
ba tzuek defendatuko dute perpausaren parean badagoela beste kategoria gramatikalik
ere. Esango dute, ondorioz, testua perpaus-mul tzo bat dela, eta ez
izaera berezia duen errealitatea. Jakina denez, kon tsiderazio horien azpian
hautu teorikoak eta metodologiko desberdinak dau tza.
Gure ikuspuntutik, testuak izaera berezkoa eta beregaina dauka (Beaugrande
& Dresler 1997), eta prin tzipio horrek abia tzen du azterketa. Baina,
horiek horrela, onar tzen da testuak ez direla min tzaira-produktu puruak edo
“ara tzak”, ezen zenbait osagai historiko-komunikatibo bereganatu baitituzte
denboraren bilbean. Onartu behar da fun tsean giza komunikazioren baitako
errealitateak direla, eta, horrenbestez, hainbat faktoreri estuki lotutako errealitate,
ezinbestean. Horra hor, besteren artean: ekoizpen baldin tzak, bidaltzailea
eta har tzailea, kode tze eta uler tze kontuak, koheren tzia, lotura soziohistorikoak,
ideologia… Alderdi horien guztien gertaleku da testua. Testuak,
izan ere, testuinguru jakin batean osa tzen eta on tzen dira (erabili ere bai), eta
beren balio osoa hor txe har tzen dute hain juxtu.
43