Agirre Asteasukoaren "Eracusaldiac", sermoia ... - Euskaltzaindia

AGIRRE ASTEASUKOAREN ERACUSALDIAC
pen tsa tzeko. Baina, argi dago, ez da kristau-fededuna diskur tso horren kontzeptuen
ekoizlea, horiek denak kanpotik ezar tzen zaizkio-eta. Kristauari, guztiarekin
ere, aitor tzen zaizkio baliabideak, eta, halaber, erramintak diskur tso
edo ikuspegi propioa izateko. Berak ere badu kon tzeptu mundu eta ideologia
bat. Baina horri guztiorri erabilgarritasuna eta etekina atera tzeko gakoa ukatu
egiten zaio kristauari. Gogora bitez tratabideak (IV 180); eta, orobat:
[IV 203] “... eta dioe: orrelaco gabe igaro degu guc gure dembora.” (A 489)
[IV 204] “... eranzuten due: ez da gure errian orrelaco gauzaric galde tzen.”
(A 489)
Baina sermoilariak inoiz ere ez du kristauaren iri tzia bere tzat har tzen, ez
zaio inoiz makur tzen hari:
[IV 205] “Nic daquidana da Santo Tomasequin Theologoac eracusten digüela,
becatu larri, ... (A 146)
Kristaua dorpe ager tzen baita. Ez du asma tzen eta okerreko bideari jare
egin ezinka dabil, behin eta berriz. Eta bere gauzak eta pen tsamenduak bere
hi tzetan esaten uzten zaiola irudika tzen du. Baina maileguan ematen zaizkio
hi tz horiek, ez dira bereak, esatariak jarri dizkio ahotan. Horrela, herriaren
hizkera erabil tzea adotrinamendu estrategia da; kristauen hizkera eta hi tzak
(“baserritarrak bezala” hi tz egitea) ez dira ekar tzen kolaborazio edo solidaritate
prin tzipio bati jarraituz, baizik eta etekin jakin bat atera tzeko asmoz.
Kristaua, baina, zirika tzen da arrazoitu dezan, aurrera egin dezan, baina
beti ere esatariak aurkezten dituen ondorioetara iristeko. Ez da azaldutakoaren
en tzule pasibo hu ts izan behar, haratago joan behar du: “Atocea…”, “Ecusten
dezu, nere Cristaua?”:
“[IV 206] Orregatic ez da asco esatea: nai nuque, albanu; u tzico balit paquean,
ez nioque nic bideric emango. Era honetan i tz egiten duanac ez du becatua
uzteco asmo osoric, baicic nainuquezco u tsa.” (B 318)
B barrutia, dakigunez, erreferen tzial zehaztugabean –aipu anonimo edo
indefinituena– kokatuta dago. Badu, beraz, toki oso bat. Hala ere, “uste” mailakoa
da toki eta diskur tso hori. Kristau taldeak ez du erakusten ideologia
“laiko” propio edo autonomorik, zeren beste ideologia baten mende baitago.
Ondorioz, topa tzen dugu orto-doxiaren aurrean (A) eta hetero-doxiaren ondoan
(C), bitarte horretan, ez dagoela benetako “para-doxarik”, ho ts, “doxa”
225