16.05.2013 Views

Agirre Asteasukoaren "Eracusaldiac", sermoia ... - Euskaltzaindia

Agirre Asteasukoaren "Eracusaldiac", sermoia ... - Euskaltzaindia

Agirre Asteasukoaren "Eracusaldiac", sermoia ... - Euskaltzaindia

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

192<br />

ARANTZA OZAETA<br />

Banaketa horrek hasieratik bertatik ematen digu zerbaiten arrastoa: badela<br />

nolabaiteko elkar tze/urrun tze prozesu bat aipuen iturriei lotuta. Baina oraingoz<br />

bana tze hori hasberria da… Beste fenomeno ba tzuk aztertu ahala sendotuaz<br />

joango da. Dena den, mar txan dago jada <strong>sermoia</strong>ren asoziazio/<br />

disoziazio prin tzipioa.<br />

d) Sarrera-adi tzen ispilu-jokoa<br />

BE zein unitate linguistikorekin eta unitate horien konfiguraziorekin<br />

gerta tzen den xeha tzen ari gara. Orain, sarrera-adi tzekin jarraituz, sakonago<br />

zulatuko dugu.<br />

Gorago esan dugunez, badira sarrera-adi tz ba tzuk espezifikoak, hau da,<br />

hizketa-egin tzaren nolakoa adierazten dutenak. Beste adi tz ba tzuek, ostera, ez<br />

dute zama semantiko berezirik, marka tzaile hu tsak edo neutroak dira. Gure<br />

testuetara etorriz, adi tz espezifikoen agerrerra oso lotua dago aipuaren iturriaren<br />

barrutiari. Eta, hala, nekez agertuko da rekzio-indarreko adi tzik edo adi tz<br />

espezifikorik B barrutikoetan, eta inoiz ere ez C barrutikoetan. Esate baterako,<br />

ez da gisa honetako adierazpiderik: “Luteroc aitor tzen du”, “Macedonio herejeak<br />

adi tzera ematen du…”, “Becatariac aldarrica tzen du...”. Besterik gertatzen<br />

da baldin eta aipua “aldeko” sailekoa bada. Orduan bai “aldarrikatu”,<br />

“adi tzera eman”, “o ts eguin”, “aitortu”... Baina adi tz horiek ez daude<br />

“e tsaiaren” eskura, ez dira C barrutiko enun tzia tzaileen hizketa-egin tzak<br />

marka tzeko erabil tzen. Kasuren baten bakarrik ager tzen da Luteroc (e tsaia izanik)<br />

“eracu tsi zuan” zerbait. Baina errepara lehen aldira eraman duela enuntziazioa<br />

eta erabat dela deskriptiboa:<br />

[IV 116] “Luteroc beste heregia ascoren artean eracu tsi zuan bat gai oni dagocana,<br />

esaten zuala, edoceñec, naiz guizonac, naiz emacumeac, duala confesioac<br />

adi tzeco escua.” (B 343)<br />

Puntu honetan gogora ekar dezakegu aurreko kapituluan hizketa-egin tza<br />

kontrola tzaileez esaten genuena. Ikus daitekeenez, kontrola enun tziazioaren<br />

gainera ere heda tzen du sermoien enun tzia tzaileak.<br />

Beste ildo batetik, sarrera-adi tzek “nori” flexioa har tzen dute baldin A<br />

barrutiko aipua bada (ikus gorago [IV 111] “esaten digu Jesu-Cristoc”). Aipua<br />

C barrutikoa bada, sarrera-adi tzek ez dute inoiz ere horrelako flexiorik<br />

har tzen (*Luterok esaten digu). Baina guztiz ohikoak dira A sailean: “esaten<br />

digu”, “adi tzera ematen digu; “esaten dizu, eracusten digu...”.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!