16.05.2013 Views

Agirre Asteasukoaren "Eracusaldiac", sermoia ... - Euskaltzaindia

Agirre Asteasukoaren "Eracusaldiac", sermoia ... - Euskaltzaindia

Agirre Asteasukoaren "Eracusaldiac", sermoia ... - Euskaltzaindia

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

AGIRRE ASTEASUKOAREN ERACUSALDIAC<br />

tzean, bereziki berbaldi ekarri txertatuen kasuetan. Adibidez: “confesoreac<br />

esango dizu…”.<br />

– Kontaera: ZuBe da kontakizunaren biho tza eta erdigunea; ber gauza<br />

gerta tzen da elkarrizketa kasuetan ere. Horrelakoetan, sarrera-adi tzaren<br />

fun tzioa aipuaren iturria esataria ez den beste batena dela marka tzea da.<br />

Adi tz parentetikoek “rekzio-indar” edo gorbernu ahula dute. Ez dira<br />

zeha tz-espezifikoak. Ugarienak “neutroak” dira: “dio”, “esaten du”...<br />

b) Esatezko adi tzak<br />

Esatezko adi tzek (verba dicendi) gizakion hizkun tza jarduerak adierazten dituzte,<br />

jarduera komunikatiboak, zerbait komunika tzeko xede nagusia dutenak.<br />

Hala, topa di tzakegu komunikazio adi tz ba tzuk, aipuari sarrera eman ez<br />

ezik, informazio bat edo iruzkin bat gehi tzen dutenak ekoiztutako hizkun tza<br />

jardueraren gainean. Esanahiari lotutako ñabardura horiek direla-eta, esatezko<br />

adi tz ba tzuk ugariago dira ZuBen eta beste ba tzuk ZeBen; esaterako, “kontatu”,<br />

“eraku tsi”, “aitortu” errazago lo tzen dira ZeBerekin.<br />

Blanche-Benveniste autoreak (1988 in Claquin 1993) bereizten ditu komunikazio<br />

adi tzen artean erabilera ahulekoak eta rekzio-gaitasuna dutenak.<br />

Lehenengoek diskur tso-marka tzaile soil gisa fun tziona tzen dute (“dio, esaten<br />

du…”). Bigarrenetan ZeBeren interesa neur daiteke, izan ere, rekzio gaitasuna<br />

duten adi tzek indar zeha tz bat garraia tzen baitute, eta zehaztasun hori egokia<br />

izaten da modalizazio efektu bat fin tzeko, doi tzeko eta neur tzeko.<br />

Desberdindu di tzakegu, era berean, adi tzen hiru erabilera mota kontuan<br />

hartuta enun tziatuan zein posizio har tzen duten: hasierakoa edo prolepsea,<br />

tarteko edo analepsea, eta bukaerakoa (Cerquiglini 1981).<br />

Rekzioa duten adi tzak (aitortu, eracu tsi, aldarricatu...) oso bakanetan<br />

ager tzen dira sermoietan posizio parentetikoan, eta ia inoiz –beharbada inoiz<br />

ere ez– bukaerako posizioan. Adi tz bakarra dago aipatu hiru posizioetan agertzen<br />

dena, baina marka tzaile estatutua du: “esan”.<br />

c) Esatezko adi tzaren kokagunea<br />

“Esan” adi tzaren kokagunea dela-eta, gauza bi txi bat an tzeman daiteke.<br />

Adi tza aldatu egiten da posizioz sermoietako aipuetan. Eta aldaketa horrek<br />

munta du eta ondorio sakonak. Horrela bada, esangura tsua bilaka tzen da aditzaren<br />

tarteki gisako kokagunea, baina, bereziki interesgarria da esaldiaren<br />

azkenekoa. Jar di tzagun adibide ba tzuk:<br />

189

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!