Bilîcan - Nefel

Besta biniya malan bû meydana cirîdanê. Siwaran bi rêz dabûne dû hev
û li besta biniya malan da guroverkek xir çêkiribûn. Meyteran bi fermana
Mîrî mehnega Ehmed Begî jî jê ra zîn û pûsad kiribûn. Dizgîna wê ra
girtibûn û hîviya Ehmed Begî bûn. Piþtî wê hindê ko siwaran du, sê
seriyan dane cirîdê, Ehmed Beg jî ne ji dil li mehnega xwe siwar bû û
dakete meydanê û toz li ser siwaran xist. Hespê çi siwarî bi mehnega
Ehmed Begî ra nedigihîþt. Mehnegê ser û dêlên xwe kiribû yek. Siwarê
xwe li nava ser û dêlan da, li nava dêl û bijiyan da wenda kiribû. Li meydana
cirîdanê da siwaran rêz û guroverkî dabûne dû hev. Hindik mabû
ko ser û binê gera cirîdanê bigîje hev. Te ko dûr va weha li gera cirîdanê
mêze bikira, te yê bigota qey gustîleke, ko li nava tozê da cûm kirine.
Hespê çi siwarî pêþiya mehnega Ehmed Begî nediket. Yan pê ra nedigihîþtin.
Yan jî nediwêrîn li pêþiya wî bikevin. Yan jî diqewimî, ko rêz û
ihtiram jê ra digirtin.
Piþtî demeke xurt hesp li xûyê da man. Êdî begzade ji kutana duhol û
jenîna zurnayê, siwar jî ji bezandinê û hesp jî ji bez ketin. Dengê duhol û
zurnayê ker bû. Siwaran bi rêz dane dû Ehmed Begî û li biniya malan da
li hespan peya bûn.
Meyteran banz dan û serê mehnega Ehmed Begî ra girtin û ew li dora
xîvetan ra birin û anîn û gerandin, ta ko xûya wê sar bibe.
Li dû cirîdanê ra koma mêran bi komel daketin hundur xîvetê. Îro êdî
dema wê hindêye, ko biçin û bûkê bînin. Piþtî wê hindê ko her kes li ciyê
xwe da rûniþt, qawegerînan qawe gerandin. Li ber deng û axiftina bi
komel li nava xîvetê da kesî dengê kesî nedibihîst. Ehmed Beg jî tevî
komelê di hundurê xîvetê da rûniþtibû. Herçend ko Ehmed Beg têdikoþî,
xwe keyfxweþ nîþan bide, lê li reng û rûyê wî ra diyar bû, ko kulek di dilê
wî da heye. Rûçkê wî dûr va gazî dikir, ko tiþtek li hundur da dilê wî dixo.
Derdek li hundur da pencûrekan li hinavê wî dide û dil û kezeba wî
vediroje. Rengê wî hatibû guhestinê. Carnan diroda xwe dikenand. Lê
kena wî her li ser lêvên wî yên bizmirî da hiþk dibû. Kena ne ji dil bi zimanê
bêzimanan gazî dike. Ew kena tabloyeke, bîneyeke ji bîneya hunduranî,
ko giþtî penî û nepeniyên hundur dide derê. Neynûka bîr û
hizrên veþartiye. Her kê pêþ da Ehmed Beg dîtibû, dê li reng û rûyê wî yê
îro ra bizanibiya, ko tiþtek hatiye serê wî. Dê bizanibiya, ko dema Ehmed
Begî saz nîne. Yê bizanibiya, ew li ser hemdê xwe nîne. Dê bizanibiya ko
tiþtek li dilê wî da heye, lê naxwaze, yan nawêre eþkere bike. Nikare ewê
razê ser ve bike.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 95