Bilîcan - Nefel

Pîrqîn kete komelê û hemû keniyan û hundur xîvetê weke deriyayeke
pirpêl hurmicî.
Êla Mîr Elî Siwaranî hefthezar û heftsed mal bû. Li serê malê mêrek
hatibû zemawendê. Hefthezar û heftsed mêr li rex hev li xîveta bi hevvagirêdayî
da rûniþtibûn. Dûkela qelûnan li hundur xîvetê da weke mija
çiyayê Elegezê lev digeriya. Yên ko digotin, yên ko dikeniyan. Li ber
axiftin û got û bêjê, kesî dengê kesî nedibihîst. Derva jî hemîn gurmîna
duhol û tûtîna zurnayê bû. Qîz û xortan bi destên hev ra girtibûn û li ber
miqamê duhol û zurnayê bi ger dîlan digerandin. Dengê þayî û herayê
guçkên felekê ker dikir.
Paþî demeke xurt dengê duhol û zurnayê vetexirî. Bi vetexirîna dengê
duhol û zurnayê ra Mîrî çav li berdestkan kir, ko xelatan bînin. Li dû fermana
Mîrî ra xelat li nav sêniyeke mezine zeng da anîne hundur.
Satoreyê begzade ketibû pêþiya sêniya xelatan û bi miqamekî sivik li
neyîkê dixist. Berdestkan sêniya xelatan li naverasta dîwanê da danîne ber
Mîr û Mela Ehmedi. Satoreyê begzade hê jî li neyîkê dixist. Mîrî destê
xwe avîte berîka xwe û pareyek deranî û raberî wî kir. Satore hema wisan
ko neyîka wî li ser lêvan bû, ber bi Mîrî çû û serê xwe jê ra tewand û pare
ji destê wî vegirt. Bi vegirtina pareyan ra dengê neyîka wî jî ker bû.
Mela Ehmedi berê xwe li ser wî berdestkê ko sênî anîbû, kir û jê pirsî:
»Bêje kanê xelatên we çine?«
Berdestk te digot qey li ber perokeke nivîsandî dixûne, hema wisan li
ser piyan rawestayî dest pê kir:
»Du qol zêr, gerdeniyek, dotek, bercênîkek, kofî û gula qotikê, taskulawek,
sê gustîlên almast, du bazinên gewhernîþan, cubeyekî gulavtûn,
destek cil û bergên bûkiniyê, xêliyeke sor û zere kurdî û dusedhezar diraf
pare.
Berî hemûyê Mela Ehmedi û paþê jî komelê hemûyê bi hev ra gotin:
»Pîroz be! Mala te ava be Mîr!«
Zimezim ketibû hundurê xîvetê. Li nava deng û herayê da berî hemûyê
Mela Ehmedi dest avîte berîka xwe. Kîsikekî armûþîn li berîka xwe deranî.
Helboqa derê kîsiki, ko bi bendekî rengarenge vehûnayî, girêfîtik
lêdabû, vekir. Zêrekî zer jê deranî û avîte ser sêniya xelatan. Li dû wî ra
komelê hemûyê dest avîtin kûrik û berîkên xwe û kîsikên rengareng jê
deranîn. Li berêkê da her yekê zêrek avîte ser sêniyê. Li qasekê da heft
hezar û heftsed zêrên bi Kurdî tûrandî li ser sêniyê bûn qûç. Sênî û xelat
li bin zêran da wenda bûn.
92• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM