Bilîcan - Nefel

— Bijî Silêman!
— Her hebî Silêman!
— Ser xwe bî Silêman!
— Bijîn Werdek û Silêman!
— Bijîn herduk!
Mîr li ciyê xwe rabû. Civat li ber tîþ bû. Mîrî pê dana naverasta meydanê
û destê Silêmanî kire nav destê xwe yê rastê û destê Werdekê jî kire
nav destê xwe yê çepê. Destê Silêmanî bilind kir û nîþanî komelê da.
Dîsan qûtîn bi komelê ket:
— Silêman!
— Silêman!
— Silêman!
Mîrî li naverasta meydanê da pêþ da çavên Silêmanî û paþê jî neitika
Werdekê ramûsî û destên herdukan ra girt û berê xwe li ser komelê da kir
û got:
»Gelî komela hêja! Li îro þûn da Silêman kurê min û Werdek jî bûka
min e. Sibê li ber derê mala min zemawenda Werdekê û Silêmanî ye.«
Deng û heraya þadiyê li ser komelê ket:
— Pîroz be!
— Pîroz be!
Vêca li nav deng û heraya komelê da Mîrî bi destên herdu pehlewanên
xwe ra girt û ew li meydanê deranîn. Li wê demê da dayika Werdekê ji
nav komê derket û hat û destê wê ra girt û piþt û pîl û gurmik û
kulîmekên wê ji ax û tozê dakuta û ew di gel xwe ber bi malê bir. Serê
Werdekê li ber da bû.
Civat belaw dibû, ko mîrî gote car çiyan:
»Horo carê bikiþînin û bêjin bila sibê çi kes li derekî da neçe. Sibê li ber
derê mala min zemawenda Silêman û Werdekê ye. Ezê zemawenda wan
bikim. »
Bû qûtîna carçiyan, û komel jî berebere jêk belaw dibûn.
Wê þevê li giþtî malên êlê da gotin her li ser guleþa Silêman û Werdekê
bû.
90• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM