Bilîcan - Nefel

Bayê derbuharê tevî tava þîrogerm, keviyên berfa kuþregirtî û qeþayê diavînin.
Îca avên belekiyan bînanî xûna birîndarên ko leþê wan bi reþêþkên
gulle û bi derbên tîr û þûran kunkunî bûbin, li rehên erdê ra dikiþin û li
ser leþê wê ra diþûlikin. Îca li gelek ciyan da ew avan tevlihev dibin û xwe
jor da berjêr, ber bi newal û geliyan, ber bi niþîv berdidin û xweliya nerm
û sirêbirî li pêsîra erdê diqoqilînin û dikin herî û di gel xwe ber bi jêr dixiþikînin.
Rûyê erdê, ew teqalên reþbûyî wisan celxcelxî, tîþtîþî û þivîþivî
dibe, ko tu dibêjî qey piþîkan daye ber pencerûskan.
Li vî danê salê û li demeke weha da, eger mirovîekî tîhnî rastî wan avan
bê, eger li ber tîhnîtiyê kezeba wî biþewite jî, eger agir li dilê wî bikeve jî,
eger dîzka hûrê wî bikuzure jî, eger cîhan lê bibe germiyana Enfalê û çola
Kerbelayê jî, li ber þêlûtî û gild û gemarê bîzê wî naçe wê avê, ta ko
qurtekê, heylo dilopekê, heylo çiravekê ji wê avê li ser can û cîger û hinavên
xwe da bike û kezeba xwe ji þewatê û dîzka hûrê xwe ji sotinê rizgar
bike. Hema rastî jî ew avan »dûrkujên nêzîk xisar in.«
Ca li destpêka Adarê da, bayê buharê, ko li her navçeyekê da navek lê
kirine, dest pê dibe.
Bayê derbuharê bayekî demdemkî ye. Hindek caran wisan nerm û
germ û êm û dilhebîn e, ko dilê mirovî dixwaze, mirov gepkên rûmetê
xwe bispêre ber destên wî, da ko bînanî giraviyeke dilovan û yareke dilhebîn
gepkên rûmetê mirovî bi evîn û hijmekarî mist bide û biperixîne û
bi destên xwe yên dilovane nerme nol, rûmetê serma û zemherîrdîtî û li
ber sir û seqemê tevizî, bi dil û can tevbide. Dilê mirovî dixwaze, ko ewî
bayî bi giþtî hêza leþ û giyan, bi dev û difinan hilmije þah xwe û bikiþîne
sebeta sîngê xwe û sîngê xwe pê paqij bike. Bêhna wî bayî tijî ye li bêhna
gulavîn e, xaka paka taze ji bin berfê derketî. Bêhneke hind xweþ û dilveker
ji wî bayî tê, tu dibêjî hema bêhna gulan bixwe ye. Rastî jî hema
gereke, ko ev bêhna, bêhna gul û kulîkan be. Gul û kulîlkên ko hê ji
cîhana jêr axê rizgar nebûne û hê serê xwe li jêr xaka giran dernexistine.
Lê hêdî hêdî pinc û reh dajon û dixwazin erdê biqelêþin û þax bavêjin û
xwe ji cîhana teng û tariya binerdî rizgar bikin. Yan jî hema bêhna leþên
wan gul û kulîlk û gîha û pincarana ye, ko sala çûyî li ber bayê tunde
payîzê qiþirîn e û pelgên wan yên nazik û xweþik li ber bayê weþiyan e û li
jêr pê û siman hatine piþirandin û piþaftinê û bûne xwelî û têkelî axê
bûne. Bi her cureyî bêhn bêhneke gulavîn û nasiyar e. Bêhna gul û sosin
û beybûnan e. Bêhna catirî, pûng, sîrmo, kurad, hindiþ, siyabo, hewþan,
pojan, rihan û piltanên beyanîn e. Bêhna þembele û sêpelge û once û ko-
8•BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM