Bilîcan - Nefel

i giþtî hêza xwe va tawa xwe avîte ser Silêmanî. Hindik mabû, ko piþta
Silêmanî li ber tawa wê bitewiya. Lê dengê komelê ko han didane
Silêmanî, ji Silêmanî ra bû hêz û þiyan. Ji dilê Silêmanî ra bû istûn.
Silêman li ber xwe da û bizorê karî xwe bigire.
Werdê ew kiribû jêr zorgiviþkan. Hingên kelan didayê û ew li vî serê
meydanê dibire serê hanê. Silêman he bi zorê bergiriya xwe dikir. He bi
zorê li ber xwe dida. Lê li her alî tenê navê Silêmanî bû, ko li ber guçikan
diket. Her tenê bav û bira û çend malên Êzdiyan navê Werdekê dianîn.
Ew jî dengê wan li nav deryaya dengê komelê da bezir dibû.
Werdekê li dilê xwe da got:
»Ev komela durû! Ta duhûnê jî hemûyê diledilî min didan. Lê îro çima
ko mîr diledilî min nade, hemûyê ez ji bîr ve kirime.«
Evê hindê qudûmê Werdekê sist dikirin. Werdek tûþî dudiliyê dikir û
li ser bîr û mejiyê wê da kar dikir. Xwest hema xwe di gavê da bispêre
destê Silêmanî û xwe li ber da bavêje erdê. Lê quretiya wê hate coþê.
Dîsan zor da Silêmanî û ew du caran li vî serê meydanê bire serê din û anî.
Silêman ketibû kirkaþê. Hindik mabû hema vê carê xwe li destê wê va
berda. Hindik mabû, ko dest ji ber xwe bikiþanda, lê gazî û qûtîna
komelê ew hanî coþê û karî xwe li ser piyan bigre.
Li beriya nîvro da herdu pehlewan daketibûn meydanê û wisan yekbîn
hevdu dibirin û dihanîn. Lê bi hevdu nikarîn. Nîvro dageriya jî her wisan
hevdu dibirin û dihanîn. Komel jî he wisan hemû li dora meydanê rawestane
û çît girtine û li pehlewanan dinihêrin. Bû piþtî nîvro jî, dîsan kesî bi
kesî nikarî. Bû berî êvarê jî dîsan kesî bi kesî nikarî. Êvar pê ra gihîþt jî
dîsan he herdukan hevdu hevraz û berjêr dikirin û hingên kelan li hevdu
didan. Roj hêdî hêdî ber bi ava diçû. Tavê xwe bi çiyayên rojava va
daliqand û maça malavayiyê da erdê jî, dîsan he herdu pehlewanan hevdu
dibirin û dihanîn. Sî dageriya. Siyê xwe da ser meydanê û nîvê meydanê
li siyê da wenda bû. Siyên Werdekê û Silêmanî bînanî du dêwên reþ
û dirêj lê hatin. Siyên wan lev dialiyan. Siyên wan pêkve dihejikîn. Tevî
hev dibûn. Jêk diqetiyan. Dîsan lev dialiyan; berebere siyê meydan bi
giþtî dagîr kir. Siyên Silêman û Werdekê êdî neman. Cîhan kete jêr desthelatdariya
reþatiyê. Perda reþe þevê berebere xwe avîte ser meydanê. Bi
fermana Mîrî çar nikarî meydanê pê agir û þemalkan ronahî kirin. Li dû
hilbûna agir û þemalkan ra dîmena meydanê hate guhestinê. Alavên agir
û ronahiyên þemalkan û dûkela agirê darên çamê têkelî hevdu bûn.
Bi fermana Ehmed Begî bi darên çamê koziyek hilkiribûn. Kozî gur
88• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM