Bilîcan - Nefel

Bi dengê Mîrî ra Ehmed Begî serê xwe kire ber xwe û paþî qaseke kurt
rabû û paþopaþo ji dîwanxanê derket.
Mîr tûre bibû. Teqla dengê wî hatibû guhestinê. Hema bi teqla tûre û
hêrs berê xwe li ser Hesêyî da kir û gotê:
»Hesê eva mercê qîza teye. Qîza te bixwe bi þivanî ra milmilanê kiriye.
Çi kesî ko bizorê qîza te nekiþandiye meydana milmilanê. Ev ya te dibe
bêmercî. Ta niha he li ser wî mercê qîza te, bi dehan kes mirin e. Bê avirû
bûne. Gelo wakî li çolê qîza te þivanê min li erdê bida, te yê li þivanê min
biboranda? Te yê ew neda daxkirinê?«
Îca hîviya bersiva Hesêyi va nema û bixwe bersiva xwe da û got: »Na bi
pîr û pêxemberan. Te dê þivanê min jî bêavirû bikira.«
Hesêyi serê xwe kiribû ber xwe û çi tiþt nedigot. Mîrî dîsan jî jê pirsî:
»Ma wisan nîne Hesê? Tu bo bersiva min nadî?«
Paþî bîstekê Hesêyi ko kûr diponijî, serê xwe li ber xwe derxist û bi
dengekî duteqil ko rehên tûretî û fedîkirinê lê diyar dikirin, bersiv da:
»Ez ewê milmilanêya li pesêvan da napejirînim. Eger þivanê te rastî
pehlewan e, bila careke dî li meydana zoranê da li pêþ çavên giþtî xelkê êlê
bi Werdekê ra milmilanê bike. Ez dîsan jî li ser gotina xwe me. Lê Mîr evê
jî bizanibe, ko ez li þivanê te derbas nabim. Eger þivanê te torand, ezê
bixwe bi van destên xwe ewî dax bikim. Bila ji yên dî ra jî bibe nimûne û
nemûþ.«
Mîrî got:
»Baþ e, lê ew milmilanêya li bêriyê da dê çi lê bê?«
Hesêyi got:
»Ew ne tê ye Mîrê min.«
Mîrî got:
»Em debê ko bîr û hizra Silêmanî jî bizanibin.«
Paþê berê xwe li ser dîwaniyan da kir û got:
»Hûn çi dibêjin, gelî ridênsipîno ?!«
Komelê ko ta niha têkilî bi gotinên Mîrî û Hesêyi nekiribûn, weke deriyayekê
hurmicîn û her yekê bersivek da:
— Erê lê Mîr rast dibêje, Silêman jî gereke pê bihese.
— Erê erê, wisan e, Silêman jî debê ko li vê biriyara we agadar be.
— Erê lê ma hema wisan nabe ku.
— Erê lê ew jî pehlewan e.
— Lê lê pehlewan e.
— Silêman? Ew pehlewanakî xurte.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 83