Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
ne ji eþîrê. Qet kesî nizanî ka kurê kê ye û ji kû hatiye. Eva ji Hesê Dûdêyî ra þermeke mezin û serþoriyeke giran bû. Ewî êdî nikarî serê xwe li nav dost û dujminan da bilind bikira. Jê ra neng bû, neng. Gava ko li nav êlê da bû dengî û gotin: »Îro hema li nav keriyi da, Werdekê û Silêmanî bi hev ra milmilanê kirine û Silêmanî Werdek li erdê daye...« Her heft birayên Werdê, heylo birayê wê yê þeþ heft salî jî xwe li çek û rihelên þeri da tev girêdabûn û gotibûn: »Em napejirînin. Emê serê Silêmanî bifirînin. Emê wî þivanê bêkes û kar bikin xwerê eluh û dalaþan. Emê porê Werdekê kur bikin. Emê wana herduyan jî hincîhincî bikin. Em vê milmilanêya li nepenî da napejirînin...« Bi bihîstina vê hawariyê ra hêvirze ketibû nava êlê. Þîn li ser mala Hesê Dûdêyî da hatibû. Xelkê êlê her yekê tiþtek digotin. Hindik þa dibûn û dikeniyan. Hindik jî posîde û xemgîn bûn. Serê êvarê bû. Tavê xwe dabû serê çiyayên rojava, ko Werdek daketî, poraloz, posîde, bi þêl û þepêl, hevderketî, bi lêv û loper, daliqyayî daliqyayî bi koma bêrîvanan va gihîþte zomê. Jin û zar û pîr û kal hemû derketibûn ber devê xîvetan û li wan dinihêrîn. Hesê Dûdêyî li cil û bergên pehlewantiyê da, li çek û rihelên þêri da, bînanî þêrekî birîndar xwe pêþiya bêrîvanan ra gîhand. Bi dengekî tûre û lerizok li Werdekê pirsî: »Kiçê ya ko min bihîstiye, rast e!?« Werdê serê wê li ber da, porên wê rijiyayî li nav çavan, bêy hemdê xwe, li nava dev û lêvan da, wisan ko bizorê dihate seh kirinê, got: »Erê.« — Hey kiça min ! Te li kutaya temenê min da ez kirim hevalê þivanekî. Te li kutaya temenê min da ez bednav kirim.« Werdê serê xwe kiribû ber xwe û nediaxift. Hesê Dûdêyî li ser da qûriya û gotê: »Ez napejirînim. Ez kiça xwe nadim þivanekî.« Bi dengê wî ra çend mêr li xîveta Mîrî derketin û hatin bi milê wî ra girtin û ew ber bi dîwanxanê birin. Werdê jî bi serê daketî û bi þêl û þepêl ber bi mal çû. Dayîka wê hat û bi milê wê ra girt û ew bire hundurê konî. Ridênsipiyan Hesê birin hundurê dîwanxanê. Mîr li naverasta dîwanxanê da li ser doþekeke mexmerî bi palgî û berpal rûniþtibû. Tevran simbêlên wî nedibirîn. Lamên wî dibiriqîn çavên wî dikeniyan. Li ber þabû- E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 81
na sêveke sor nediçû devê Mîrî. Gava ko Hesê Dûdê dakete hundurê dîwanxanê, Mîr li ber va hilqedimî û ciyê rûniþtinê nîþanî wî da. Bi rûniþtina Hesêyi ra, weke her car qawegerînan qaweyek danîne ber Hesêyi. Mîrî ciyê xwe xweþ kir û du, sê caran bi destê xwe yê rastê xaba mexmerê doþka xwe tûmar kir û berê xwe li ser Hesêyi da kir û bi dengekî aram pirsî: »Hero Hesê ew gotegota rast e?« Hesê li wê demê da ko serê wî li ber da dernediket, bersiv da û got: »Erê rast e. Lê ez napejirînim« Dîwanxane li bêdengiyeke sosret da cûm bibû. Bo qaseke xurt deng ji çi kesî derneket. Heylo qawegerînan jî dest ji karê xwe kêþabûn. Paþî demeke xurt Mîrî bêdengiya dîwanxanê þkand û dîsan berê xwe li ser Hesêyi da kir û pirsî: »Tu ji vê qewimînê ra çi dibêjî Hesê ?« — Ez napejirînim. — Tu çawa napejirînî? Eva mercê kiça te ye. — Ez ewê milmilanêya li nepenî da napejirînim. — Hesê þivan û bêrîvan hemû gowan in. Ew milmilanêya li roja ron û li ber çavên komeke mirovan da hatiye kirinê. — Ez napejirînim Mîr. Ezê çawa rabim destê kiça xwe ra bigirim û têkim nav destên þivanekî bêkes û karî ne ji êlê û ne ji eþîrê. Ehmed Beg ko li biniya dîwanxanê li ser çokan rûniþtibû û li ber kerb û kînan erd û esmanan ew nedihebandin, banz da nav axiftinên Mîrî û Hesêyi û got: »Bavo bibexþîne apê Hesê rast dibêje. Her ji me ra jî þerm e, ko pehlewana me here þivanekî bike.« Mîrî sexera wî bir û gotê: »Lawo þivan jî pehlewan e. Þivan bû, yê çi lê bê. Her kes ji me jî her þivanê mala xwe ye. Tu rûnê kesî daxwaza ridênsipîtiyê ji te nekiriye.« Eva yekimîn car bû, ko mîrî weha, ew jî li dîwanxanê da, li ber çavên giþtî rûniþtiyên dîwanxanê sexera kurê xwe yê mezin dibir. Mîr keyfxoþ bû, ko þivanê wî pehlewan derketiye. Lê hay ji kula dilê Ehmed Begî nibû. Nizanî ka Ehmed Beg çima weke qelîneka li ser sêlê natebite. Ew bi du hegeran keyfxoþ bû. Yek ew bû, ko þivanê wî pehlewan derketiye. Ya duyê jî ew bû, ko bi vê zewacê ra pehlewana wî ya navdar, Werdeka mêrbizdîn dê li nav êl û zoma wî da bo hemêþe bima û neçûya neketa li bin destên pehlewanên neyaran da. 82• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 31 and 32: avê bû, ko ji bejna wî dikiþiya
- Page 33 and 34: Silêmanî. Silêman bi pêxiþik h
- Page 35 and 36: »Ay Xudêyo çende xweþkok e, tu
- Page 37 and 38: avê bû, ko bînanî dîneke serme
- Page 39 and 40: vaye daketine nav dilê deþtê da.
- Page 41 and 42: 5 Der û deþt, gelî û newal, dar
- Page 43 and 44: ûye û ji bona min xew li çavên
- Page 45 and 46: dibû, banz dan. Av wisan bi guj di
- Page 47 and 48: û peþkiya pêsîra zinarî; kavir
- Page 49 and 50: Gel xwe wê tîne lo qirþan û qal
- Page 51 and 52: cendek ketiye? Evan çawa bêhna go
- Page 53 and 54: Germayeke tund ji libên xîza daxb
- Page 55 and 56: ezê devê xwe girê bidim!? » Bi
- Page 57 and 58: 6 Kutaya meha Adarê ye. Her tenê
- Page 59 and 60: xîvetan tuneye. Xîvet li ber hev
- Page 61 and 62: Pîrejinê piþteke rîse rengareng
- Page 63 and 64: ibijêrim. Ez nizanim hûn deba vir
- Page 65 and 66: »Kuro Miho were van herdu dajoyana
- Page 67 and 68: girikekî ra bibîne. Piþtî bîst
- Page 69 and 70: 7 Hefthezar û heftsed mal li bin s
- Page 71 and 72: ide. Her cara ko nameyek kurdî bih
- Page 73 and 74: Çi kesî nikarî xwe li ber ciwan
- Page 75 and 76: Werdekê da cî bike. Lê Werdeka m
- Page 77 and 78: siyê da mabûn. Li bin siyê da ze
- Page 79 and 80: jî waye bi wan ra ye. Silêman ew
- Page 81: Hay hay! Þêr þêr e, çi jine ç
- Page 85 and 86: — Hero ta roja îro kesî piþta
- Page 87 and 88: xezelên xezelwerê, libên barana
- Page 89 and 90: i giþtî hêza xwe va tawa xwe av
- Page 91 and 92: — Bijî Silêman! — Her hebî S
- Page 93 and 94: Pîrqîn kete komelê û hemû keni
- Page 95 and 96: erpêlavka wan da. Hemû tev bi ken
- Page 97 and 98: Mîr Elî Siwaran ji cî hilqedimî
- Page 99 and 100: »Mîrîm bibexþîne! Bêdem bû.
- Page 101 and 102: 11 Hê çilê bûkê û zavayi dern
- Page 103 and 104: — Pîroz be Silêman! Çavên te
- Page 105 and 106: sotibûn. Lê newêrîbûn, ewê xw
- Page 107 and 108: a xwe, li komelê nihêrî. Li dû
- Page 109 and 110: kurt Silêman hema wisan rawestayî
- Page 111 and 112: »Ehmed Beg bibihorîne, ez pirsek
- Page 113 and 114: ka we çawa ye? — Kuro tiþtek n
- Page 115 and 116: dibûn, ko li ber zaroyan binê zan
- Page 117 and 118: içêrîne! Dajo dizgîna hespê ji
- Page 119 and 120: 14 Baranên havînî yên ser û bi
- Page 121 and 122: tenê kire rewtîn. Kakil li vê de
- Page 123 and 124: mehnegê dihat. Heftiyê carekê bi
- Page 125 and 126: hawariyê here. Lê mêrên hawariy
- Page 127 and 128: va, li koma þîngêran derket. Pî
- Page 129 and 130: 15 Þîneke giran li ser êla Mîr
- Page 131 and 132: Canpolato, serekpehlewano... Rûmet
na sêveke sor nediçû devê Mîrî.<br />
Gava ko Hesê Dûdê dakete hundurê dîwanxanê, Mîr li ber va hilqedimî<br />
û ciyê rûniþtinê nîþanî wî da. Bi rûniþtina Hesêyi ra, weke her car<br />
qawegerînan qaweyek danîne ber Hesêyi. Mîrî ciyê xwe xweþ kir û du, sê<br />
caran bi destê xwe yê rastê xaba mexmerê doþka xwe tûmar kir û berê xwe<br />
li ser Hesêyi da kir û bi dengekî aram pirsî:<br />
»Hero Hesê ew gotegota rast e?«<br />
Hesê li wê demê da ko serê wî li ber da dernediket, bersiv da û got:<br />
»Erê rast e. Lê ez napejirînim«<br />
Dîwanxane li bêdengiyeke sosret da cûm bibû. Bo qaseke xurt deng ji<br />
çi kesî derneket. Heylo qawegerînan jî dest ji karê xwe kêþabûn. Paþî demeke<br />
xurt Mîrî bêdengiya dîwanxanê þkand û dîsan berê xwe li ser<br />
Hesêyi da kir û pirsî:<br />
»Tu ji vê qewimînê ra çi dibêjî Hesê ?«<br />
— Ez napejirînim.<br />
— Tu çawa napejirînî? Eva mercê kiça te ye.<br />
— Ez ewê milmilanêya li nepenî da napejirînim.<br />
— Hesê þivan û bêrîvan hemû gowan in. Ew milmilanêya li roja ron û<br />
li ber çavên komeke mirovan da hatiye kirinê.<br />
— Ez napejirînim Mîr. Ezê çawa rabim destê kiça xwe ra bigirim û<br />
têkim nav destên þivanekî bêkes û karî ne ji êlê û ne ji eþîrê.<br />
Ehmed Beg ko li biniya dîwanxanê li ser çokan rûniþtibû û li ber kerb<br />
û kînan erd û esmanan ew nedihebandin, banz da nav axiftinên Mîrî û<br />
Hesêyi û got:<br />
»Bavo bibexþîne apê Hesê rast dibêje. Her ji me ra jî þerm e, ko pehlewana<br />
me here þivanekî bike.«<br />
Mîrî sexera wî bir û gotê:<br />
»Lawo þivan jî pehlewan e. Þivan bû, yê çi lê bê. Her kes ji me jî her þivanê<br />
mala xwe ye. Tu rûnê kesî daxwaza ridênsipîtiyê ji te nekiriye.«<br />
Eva yekimîn car bû, ko mîrî weha, ew jî li dîwanxanê da, li ber çavên<br />
giþtî rûniþtiyên dîwanxanê sexera kurê xwe yê mezin dibir. Mîr keyfxoþ<br />
bû, ko þivanê wî pehlewan derketiye. Lê hay ji kula dilê Ehmed Begî<br />
nibû. Nizanî ka Ehmed Beg çima weke qelîneka li ser sêlê natebite. Ew<br />
bi du hegeran keyfxoþ bû. Yek ew bû, ko þivanê wî pehlewan derketiye.<br />
Ya duyê jî ew bû, ko bi vê zewacê ra pehlewana wî ya navdar, Werdeka<br />
mêrbizdîn dê li nav êl û zoma wî da bo hemêþe bima û neçûya neketa li<br />
bin destên pehlewanên neyaran da.<br />
82• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language