Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
û ber bi Werdekê çûn. Hemû li ser hev da quricîn. Ewê bêrîvan ko Slêmani pê ra xeberdabû, gote Werdekê: »Sereþivan dibêje, bêje xatûna xwe bila min bike. Eger napejirîne bila were em guleþanê bikin. Eger kiça babê xweye, bila li ser mercê xwe raweste.« Werdê soromoro bû û got: »Çi nake kulîmekên wî jî daxan dixwazin.« Bi vê gotina xwe ra gazî kir: »Lolo sereþivano! Dibêje qey tu jî serê xwe li kendalan didî. We diyar e ko kulîmekên te jî daxan dixwazin. Xwe teyar ke, were meydanê. Ez li ser gotina xwe me.« Îca Werdê teþî û kuliyên xwe danî erdê. Guhar û gerdenî û bercênîkên xwe vekir. Gustîl û bazin û tetikên xwe deranî. Xemla xwe þêland û xiþlê xwe þiqitand. Þûtika xwe girêda û xwe qiþt kir û dakete meydanê. Silêmanî jî tatikê xwe yê þivaniyê danî erdê. Kewanê xwe ji milê xwe jorda anî. Tîrdanka xwe ji milê xwe vekir. Xencera xwe li ber piþta xwe deranî. Piþta xwe þidand. Xwe amade kir û qiþt û qivrax dakete meydanê. Bêrîvan û þivanan jî dest ji her karî kêþan û bi sosret û zendemayî çît girtin, dîna xwe dane herdu pehlewanan. Herdu pehlewan bi gef û gur daketin meydanê. Dest li navtenga hevdu ra þe kirin û hevdu birin û anîn. Hevdu hevraz û berjêr kirkaþ kirin. Gava ko taze destên wan gihîþte hev, dilê Silêmanî weke tifka asinkeran dikuta. Hema hindik mabû li destpêkê da xwe bi destê Werdekê va berda. Dilê wî ji tirsan nedilerizî, belkû ew lerz, lerza evînê bû. Hindik mabû ko bêhna wî bigre. Lê Silêmanî xwe berev kir û dilê xwe kire jêr desthelatdariya hiþê xwe da. Taze kerî hatibû bêriyê. Taze tav þirîn bibû, ko herdukan bi hev girtin. Zorgiviþk dane hev. Dewsa piyên wan weke dewsa kotanên werzigarên deþta Geverê, erdê bêriyê tîþ tîþî dikirin. Erdê mexel li ber piyên wan hate cot kirinê. Bû nîvro. Tav hate raserî serê wan. Lê hê jî hema wisan yekbêhin hevdu hevraz û berjêr kirkaþ dikirin. Zor didane hevdu. Hevdu pal didan. Navlinganî davîtin ber piyên hevdu. Hingê kelan û nixdên gamêþan didane hevdu. Taw li piþta hevdu dixistin. Sebeta sîngên hevdu bi giþt hêz û þiyanên xwe va digivaþtin. Qirpeqirpa piþt û pîlên wan bû. Helkehelk bi herduyan jî ketibû. Dajoyan dil didane ber dilê sereþivanê xwe. Bêrîvanan jî han didane xatûna xwe: »Werdê ha Werdê! Werdê ha Werdê! Ha þepala bêheval! Ha þêra sor! E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 79
Hay hay! Þêr þêr e, çi jine çi mêre. Werdê xwe bidê! Kiçê hindik maye. Xûyê li ser ra avîtiye. Qûna wî jî daxan dixwaze. De dayîka me Werdê. De Werdeka gola þîn! Dey xûþka heft birayan. Dey dey, pehlewana Yezdanhebîn! » Dema ko Silêmanî navê daxê bihîst, cîhan li pêþ çavên wî reþ û tarî bû. Xwe berev kir û li vî serê meydanê ta serê hanê Werdek kire kirkaþê da. Di gel vê rewþê þivanan bi hev ra navê Silêmanî anîn: »Silêman ha Silêman ! Ha þêrê sorî navmilpan! Hema hindik maye ha! Te baþ navteng jê standiye! Derfendê nedê! Zorgiviþkan bidê! Silêman ha Silêman! Þêrê sorî navmilpan!..« Vê carê Werdekê zorgiviþkek da Silêmanî û li wî serê meydanê ko Silêmanî ew pal dabû, bi paldan û berxwedan Silêman paþopaþo ta naverasta meydanê pal da. Bêrîvanan dîsan kirin gazî: »Ha Werdeka gola þîn! Ha þepala çeng bi xwîn! Kiçê daxikan sor bikin! Hindik maye. Ezê bixwe pê destên xwe qûnka wî dax bikim. Qûna te daxan dixwaze kereþivano!..« Bi bihîstina navê daxê ra xûna Silêmanî hate coþê. Hindî zor û þiyan li leþê wî da hebû, xwe dayê. Dîsan Werdek kire kirkaþê. Dîsan ew li serê meydanê ber bi binê meydanê pal da. Lingekî Werdekê li ber fistiqî. Werdek kûþkê xwaromaro bû. Lê bi dengê bêrîvanan ra xwe rast kir. Xwe kire binçengê Silêmanî û ew lev pêça. Hindik mabû ko Silêmanî li ser taqa piþtê li erdê bide, lê Silêmanî derfend nedayê û navlinganî avîte ber lingê wê û li nîveka meydanê da ew werpêça û li ser taqa piþtê li erdê da. Qîjîn bi bêrîvanan û qûtîn bi þivanan ket: »Hay Silêmanî Werdê li erdê da. Hay Silêmanî Werdê danî erdê...« Þivanan gazî berxvanan kirin. Bexvanan gazî golikvan û gavana kirin. Gavanan revîvan û kelevan û hêþtirvan pê hesandin. Hêþtirvanan gazî pale û pincarçinan kirin. Pale û pincarçinan malîvan pê agadar kirin. Ev hawariya bînanî birûskê belayî axaran bû û berî zivirîna bêrîvanan gihîþte nava êlê. Hesê Dûdê bibû pilingekî dev bi xûn. Tûre bibû. Wekî nerekî hêçbûyî kef li ser devî ketibû. Li ber hêrsan simbêlê xwe dicût. Lêva xwe dikot. Ewî destê çendik û çend pehlewan û mîr û beg û þah û padiþahan paþ da zivirandibû. Îca niha gereke destê kiça xwe, destê wê pehlewana xwe ya navdar, ko bi dehan pehlewan bi destê wê þkestibûn, dehan pehlewan bi destê wê bi fermana wê hatibûn dax kirinê, bigre û têke nav destên þivanekî. Ew jî þivanekî bêkes û kar. Þivanekî ne ji êlê û 80• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 29 and 30: Silêmanî xwe gîhande pira darîn
- Page 31 and 32: avê bû, ko ji bejna wî dikiþiya
- Page 33 and 34: Silêmanî. Silêman bi pêxiþik h
- Page 35 and 36: »Ay Xudêyo çende xweþkok e, tu
- Page 37 and 38: avê bû, ko bînanî dîneke serme
- Page 39 and 40: vaye daketine nav dilê deþtê da.
- Page 41 and 42: 5 Der û deþt, gelî û newal, dar
- Page 43 and 44: ûye û ji bona min xew li çavên
- Page 45 and 46: dibû, banz dan. Av wisan bi guj di
- Page 47 and 48: û peþkiya pêsîra zinarî; kavir
- Page 49 and 50: Gel xwe wê tîne lo qirþan û qal
- Page 51 and 52: cendek ketiye? Evan çawa bêhna go
- Page 53 and 54: Germayeke tund ji libên xîza daxb
- Page 55 and 56: ezê devê xwe girê bidim!? » Bi
- Page 57 and 58: 6 Kutaya meha Adarê ye. Her tenê
- Page 59 and 60: xîvetan tuneye. Xîvet li ber hev
- Page 61 and 62: Pîrejinê piþteke rîse rengareng
- Page 63 and 64: ibijêrim. Ez nizanim hûn deba vir
- Page 65 and 66: »Kuro Miho were van herdu dajoyana
- Page 67 and 68: girikekî ra bibîne. Piþtî bîst
- Page 69 and 70: 7 Hefthezar û heftsed mal li bin s
- Page 71 and 72: ide. Her cara ko nameyek kurdî bih
- Page 73 and 74: Çi kesî nikarî xwe li ber ciwan
- Page 75 and 76: Werdekê da cî bike. Lê Werdeka m
- Page 77 and 78: siyê da mabûn. Li bin siyê da ze
- Page 79: jî waye bi wan ra ye. Silêman ew
- Page 83 and 84: na sêveke sor nediçû devê Mîr
- Page 85 and 86: — Hero ta roja îro kesî piþta
- Page 87 and 88: xezelên xezelwerê, libên barana
- Page 89 and 90: i giþtî hêza xwe va tawa xwe av
- Page 91 and 92: — Bijî Silêman! — Her hebî S
- Page 93 and 94: Pîrqîn kete komelê û hemû keni
- Page 95 and 96: erpêlavka wan da. Hemû tev bi ken
- Page 97 and 98: Mîr Elî Siwaran ji cî hilqedimî
- Page 99 and 100: »Mîrîm bibexþîne! Bêdem bû.
- Page 101 and 102: 11 Hê çilê bûkê û zavayi dern
- Page 103 and 104: — Pîroz be Silêman! Çavên te
- Page 105 and 106: sotibûn. Lê newêrîbûn, ewê xw
- Page 107 and 108: a xwe, li komelê nihêrî. Li dû
- Page 109 and 110: kurt Silêman hema wisan rawestayî
- Page 111 and 112: »Ehmed Beg bibihorîne, ez pirsek
- Page 113 and 114: ka we çawa ye? — Kuro tiþtek n
- Page 115 and 116: dibûn, ko li ber zaroyan binê zan
- Page 117 and 118: içêrîne! Dajo dizgîna hespê ji
- Page 119 and 120: 14 Baranên havînî yên ser û bi
- Page 121 and 122: tenê kire rewtîn. Kakil li vê de
- Page 123 and 124: mehnegê dihat. Heftiyê carekê bi
- Page 125 and 126: hawariyê here. Lê mêrên hawariy
- Page 127 and 128: va, li koma þîngêran derket. Pî
- Page 129 and 130: 15 Þîneke giran li ser êla Mîr
û ber bi Werdekê çûn. Hemû li ser hev da quricîn. Ewê bêrîvan ko<br />
Slêmani pê ra xeberdabû, gote Werdekê: »Sereþivan dibêje, bêje xatûna<br />
xwe bila min bike. Eger napejirîne bila were em guleþanê bikin. Eger kiça<br />
babê xweye, bila li ser mercê xwe raweste.«<br />
Werdê soromoro bû û got:<br />
»Çi nake kulîmekên wî jî daxan dixwazin.«<br />
Bi vê gotina xwe ra gazî kir:<br />
»Lolo sereþivano! Dibêje qey tu jî serê xwe li kendalan didî. We diyar e<br />
ko kulîmekên te jî daxan dixwazin. Xwe teyar ke, were meydanê. Ez li ser<br />
gotina xwe me.«<br />
Îca Werdê teþî û kuliyên xwe danî erdê. Guhar û gerdenî û bercênîkên<br />
xwe vekir. Gustîl û bazin û tetikên xwe deranî. Xemla xwe þêland û xiþlê<br />
xwe þiqitand. Þûtika xwe girêda û xwe qiþt kir û dakete meydanê.<br />
Silêmanî jî tatikê xwe yê þivaniyê danî erdê. Kewanê xwe ji milê xwe<br />
jorda anî. Tîrdanka xwe ji milê xwe vekir. Xencera xwe li ber piþta xwe<br />
deranî. Piþta xwe þidand. Xwe amade kir û qiþt û qivrax dakete meydanê.<br />
Bêrîvan û þivanan jî dest ji her karî kêþan û bi sosret û zendemayî çît<br />
girtin, dîna xwe dane herdu pehlewanan.<br />
Herdu pehlewan bi gef û gur daketin meydanê. Dest li navtenga hevdu<br />
ra þe kirin û hevdu birin û anîn. Hevdu hevraz û berjêr kirkaþ kirin.<br />
Gava ko taze destên wan gihîþte hev, dilê Silêmanî weke tifka asinkeran<br />
dikuta. Hema hindik mabû li destpêkê da xwe bi destê Werdekê va berda.<br />
Dilê wî ji tirsan nedilerizî, belkû ew lerz, lerza evînê bû. Hindik mabû<br />
ko bêhna wî bigre. Lê Silêmanî xwe berev kir û dilê xwe kire jêr desthelatdariya<br />
hiþê xwe da.<br />
Taze kerî hatibû bêriyê. Taze tav þirîn bibû, ko herdukan bi hev girtin.<br />
Zorgiviþk dane hev. Dewsa piyên wan weke dewsa kotanên werzigarên<br />
deþta Geverê, erdê bêriyê tîþ tîþî dikirin. Erdê mexel li ber piyên wan hate<br />
cot kirinê. Bû nîvro. Tav hate raserî serê wan. Lê hê jî hema wisan yekbêhin<br />
hevdu hevraz û berjêr kirkaþ dikirin. Zor didane hevdu. Hevdu pal<br />
didan. Navlinganî davîtin ber piyên hevdu. Hingê kelan û nixdên<br />
gamêþan didane hevdu. Taw li piþta hevdu dixistin. Sebeta sîngên hevdu<br />
bi giþt hêz û þiyanên xwe va digivaþtin. Qirpeqirpa piþt û pîlên wan bû.<br />
Helkehelk bi herduyan jî ketibû.<br />
Dajoyan dil didane ber dilê sereþivanê xwe. Bêrîvanan jî han didane<br />
xatûna xwe:<br />
»Werdê ha Werdê! Werdê ha Werdê! Ha þepala bêheval! Ha þêra sor!<br />
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />
BILÎCAN • 79
Change language