Bilîcan - Nefel

jî waye bi wan ra ye. Silêman ew miqamê þewat guhest û dest pê kir, dîsan
heman miqamê »Qaz Werdeka gola kûrîn« lêda. Ta ko koma zeriyan
pêra giheþtin jî, ewî hema wisan li bilûrê dida.
Kerî ber bi mexel hat. Bêrîvanan jî teþî û kuliyên xwe danîn û satil û
kodikên xwe hildan û daketin nava mihiyan û xerîkî dotinê bûn.Werdek
jî weke porsipiyekê li ser wan ra rawestaye û hem teþiyê dirîse, hem jî fermanê
dide wan. Lê Silêman hê jî li ser kevirê pêþberî bêriyê peya nebûye
û bi gef û gur û bi dilekî birîn û dengekî bilind li bilûrê dide. Mirovî peyv
bi peyvên istiranê ji miqama bilûrê ra têdigihîþt, ko digot:
Qaz Werdeka gola kûrîn
Qaz Werdeka gola kûrîn
Te mêrkoja tipil bi xwîn
Çavhêþîna mêrxas bizdîn
Pehlewana kember zêrîn
Bavêzdîka Yezdanhebîn
Kurdîbêja ezman þîrîn
Cergê min sot dil kir birîn
Cergê min sot dil kir birîn
Dilkê kul kir cîkê evîn
Qaz Werdeka gola kûrîn...
Werdê soromoro bibû. Ew êdî lap bi nêta dilê wî hesiyabû. Êdî raza dilê
Silêmanî bi wî miqamî li bal wê eþkere bibû. Bi hêrs li ser Silêmanî da
setem kir û gotê:
»Tûretûra bilûra te serê me bir. Çî ye tu wekî kundekî li ser keviri
rûniþtiyî, tu nayê alî bêrîvanan? Were alî van!. Were bigre serê bizinan,
bila bêrîvan zû kuta bikin.«
Lê Silêmanî du, sê carên dî jî li heman wî miqamî zivirîbû. Êdî dabû
serê Silêmanî. Deriyaya evînê hatibû coþê. Kel diçû. Fûrvedida û li ser ra
diavît. Êdî Silêmanî nikarî berayîka xwe bigirta.
Li ser kevirê ko lê rûniþtibû, rabû. Xwe dakuta. Bilûra xwe li ber piþta
xwe ra kir. Dakete nav pezî û ber bi bêrîvanan çû. Gava ko gihîþte bal
bêrîvanan, bi milê bêrîvanekê ra girt û ew tek kir û bû pistepista wî tiþtek
li guçkê wê da got. Bêrîvan wehimî. Zendegirtî ma. Sist bû. Milê wê kete
ber da. Li Silêmanî qetiya û tirsetirs ber bi Werdekê çû. Bi wê rewþê ra
bêrîvanên dî jî seha tiþtekê kirin. Ewan jî satil û kodikên xwe danîne erdê
78• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM