Bilîcan - Nefel

siyê da mabûn. Li bin siyê da zer û zerhimî bibûn û miribûn. Yan jî hema
li yekimîn þeva þikestê da, xwe kuþtibûn. Xwe li ser þûrê xwe da avîtibûn
û þûrê wan li piþta wan ra derketibû. Xwe darda kiribûn. Xwe li ser nêza
xwe da avîtibûn û nêzê li navmilê wan ra hilavîtibû. Çunkî dizanîn serhevda
serê gelê xwe ne. Dizanîn ko mirina wan ji mayîna wan baþtir e.
Taze piþtî mirina wan jî ew nava li ser malbat û xêl û eþîret û welatê wan
ranedibû. Navê malbata wan, navê xêl û eþîret û gel û welatê wan dibû,
xêla qûnbidaxan.
Silêman li van bîr û hizrana da cûm bibû. Xwe jî yêk ji wan pehlewanan
dizanî. Xwe ji xwe ra dihizirî û digot:
»De kanê çi lê tê? He çi li ser eniya mirovî hatibe nivîsînê, ewê bê serê
mirovî. Ez ko nizanim ka çi li ser eniya min hatiye nivîsînê. Ez ko sernivîsa
xwe nizanim. Diqewime heye ez jî yêk ji wan bim, yên ko li jêr
daxê da can didin.«
Lê berewajî van bîr û hizrana bejin û bala Werdê, rewta wê û pehlewantiya
wê, çavên wê yên þîn, qet çi caran li pêþ çavên Silêmanî nediçûn.
Ji wê hindê pêve ko Silêmanî gelek caran Werdek li meydana zoranê da
dîtibû, pir caran ew di gel qîz û bûkên zomê jî, kuliyên hiriyê li zendan
dihatin bêriyê. Gava ko bêrivan dihatin bêriyê, Werdek jî wekî porsipiyekê
li ser wan ra radiwesta û ferman dida wan. Hînga lap Silêmanî
dikarî ewê li nêzîkva bibîne û evîna wê li nav peroka dilê kul da binitilîne.
Taze nîne, mêjve ye, ko Silêmanî Werdê bi çavan dîtî ye û bi dil û
canan evandiye. Mêjveye, ko kevotka evîna Werdekê li kûraniya dilê
Silêmanî da hêlûn daniye. Mêjve ye, ko Silêman bûye evîndarekî dilbirîn.
Ev du salên xiþtin, ko Silêman li ber pezê Mîr Elî Siwaraniye. Kêmtir ji
du salan jî nîne ko evînê dilê wî peritandiye. Kêmtir ji du salan nîne ko
tîra evîna Werdekê dilê wî yê kul hingavtiye. Lê ji wî pêve ta roja îro çi kes
bi wê raza nehînî û sergirtî nehesiya ye. Ew nawêre ewê raza xwe li bal çi
kesî serveke.
Silêman niha bûye sereþivanê mihiyan. Ca niha bilûrekê lêdide, ko
dengê bilûra wî li mejiyê hestikên mirovan da kar dike. Dengê bilûra wî
dilê keviran nerm dike. Nêriyê xoyîdayî li ser avê verdigerîne.
Mehekî, dûyan berî niha revdeyek gur bi keriyê Silêmanî hewilîbûn. Lê
Qafreþi her li þeva yêkê da gurekî mezin, angorî cendekê kerekî
xendiqandibû. Îca Silêmanî pez bi hîviya dajoyan va hêlabû. Nêriyek serjêkiribû.
Kiribû qurban. Cendekê nêriyi avîtibû ser piþta guhdirêja þi-
76• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM