Bilîcan - Nefel

Werdekê pê kutaye bîst saliyê. Ta roja îro li her alî gelek kesên bi nav û
deng hatine xwazginiyê Werdekê û xwestine wê bêy merc, lê bi barên zêr
û zîvan bikin bermaliya mala xwe. Bikin bûka xwe. Lê Werdek kiçkiçanî
li ser gotina xwe rawesta ye. Ewê destê xwe li sîngê xwe dida û digot:
»Ez ne ew qîza me ko ji bona malê cîhanê, li ser gotina xwe bizivirim.
Ezê heta hetanî li ser gifta xwe rawestim. Ez ne ew qîza me ko ji bo malê
cîhanê bixapim û ji mercê xwe çavpoþiyê bikim.«
Gelek pîrejin û porsipiyan bi destekî ew tek dikirin û digotinê:
»Kiçê! Were li kerê decali peya be! Kiça min mercê te pir giran e. Ka ew
pehlewanê ko bikaribe piþta te li erdê bide. Yezdan kem, tu yê hema
wisan qîz bimînî. Heyfa te canika ciwan nîne, tu van zend û bendane,
van çavên þîn ko tu dibêjî deryaya bêbine, çima bêçine pûç dikî?! Were
xwesta kurê filan mîrî, yan filan padiþahî bipejirîne...«
Lê her gava ko Werdekê gotin û bispartineke weha ji devê jinekê, ji devê
destekekê bibihîsta, ew jin yan ew desteke bê avirû dikir. Wisan lê
dikir ko seqan nan ji destên wan nedigirtin. Li bersiva wan da digot:
»Ez ne ew kiça me, ko bona zêr û zîv û malê cîhanê nav û deng û
averûya xwe bidim bayê. Ezê heta hetayî li ser gifta xwe rawestim.«
Bavê wê Hesê Dûdêyî jî qet quretiya dilê kiça xwe nediþkand. Her kî
bihata xwazginiyê Werdekê, digotê:
»Ez qet nikarim mercê kiça xwe biþkênim. Kiça min serbest e.«
Ya rastî qet dilê Hesê Dûdêyî jî nedixwest, ko keça wî, pehlewana wî li
nav koma pehlewanên wî da derkeve û here têkeve bin lepên xelkê.
Yek ji wan ên ko evîna Werdekê dil û cergên wî peritandibû, lê ji daxa
kulîmekê ditirisiya, Ehmed Begê kurê Mîr Elî Siwaranî, bû. Dilê wî li
evîna Werdekê da bibû patîlok. Lê ji tirsa daxa kulîmekê nediwêrî ew
raza xwe li bal çi kesî servekira. Ew li evîna çavên Werdê yên þîn û bejin
û bala wê ya bilind û li hemûyê giringtir li evîna pehlewantiya Werdekê
da diþewitî. Dilê wî li ber agirê vê evîna malçol da bibû kizik. Þev û roj
hewk û aram jê hatibû birînê. Ewî bona wê hindê ko çavên wî zû bi zû li
Werdekê bikeve, gera milmilanêya genc û lawan li mehê carekê kiribû
mehê du caran. Herdu heftiyan carekê bixwe li ser rêncberan ra radiwesta,
meydana zoranê bi wan dida paqij kirinê û gera zoranê digerand. Li
roja zoranê da ew her tim li rêza pêþîn rûdiniþt û çavên xwe dikuta nîveka
meydanê. Gelek caran jî li milmilanêya bi merc da, gava ko
xwazginiyekî bitoranda, bixwe li ser serê celadan ra radiwesta û
xwazginiyê torandî dida dax kirinê. Ewî dixwest bi vê hindê xwe li dilê
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 73