Bilîcan - Nefel

»Kuro Miho were van herdu dajoyana bibe bispêre sereþivanan û
bizivire!«
Miho hat û li ber derê xîvetê rawesta û gote wanên ko li xîvetê da bûn:
»Hero xwe teyar bikin, emê rê kevin!«
Silêman û hevalê wî ji cî rabûn û xwe tev pêçan û pêkve ji xîvetê derketin
derva. Çavên Silêmanî bi Qafreþi ket. Qafreþ hema wisan li rex
xîvetê li ser leman ketibû û xwe kiribû girê. Rêncberan hindek nanên hûr
avîtibûn ber. Lê Qafreþi tirsa seyên zomê ew nana he nîvxwarî hêlabû.
Dema ko Qafreþi çav bi Silêmanî ket, ruh kete ber û rabû þipê û kewûjekên
xwe rast kir. Li dû ra dest pê kir ew hûrdenanên li erdê berev kir.
Silêman li ber rawesta, ta ko ewî giþtî nanê li erdê xwar. Paþê bi dengê
Kemoyî ra, ko gazî kir:
»Kuro Miho hûn hê rê neketine?« Her sêkan dane rê. Qafreþi jî da dû
wan. Hindî ko li nav zomê derneketibûn, Qafreþi xwe lemisandibû.
Dûlka xwe kiribû nav lingên xwe û xwe vî alî, wî alî davîte ber pesêva
Silêmanî. Lê dema ko ji zomê dûr ketin, Qafreþi dîsan fenanî caran dûlka
xwe da ser milên xwe û kete pêþiya wan û simsimî û bêhin gerand û
erd pêkol kir.
Daketibûn rastiyê. Deþteke ripe rast li ber piyên wan berve diçû..
Hindî çavan qeter dikir, deþtê li ber gulezerên pîzpîzkê zer û qîçik dikir.
Li nav gulezeran ra derbas bûn. Li milê çepê kulotên vegirtî ji halhalkan
bera wan li ser xwe da rakêþa. Halhalkan weke mêzereke sore gevez ew
kulotana vepoþandibûn. Li nav halhalkan ra derbas bûn û li ser kulotan
ketin. Gava ko li nav halhalkan ra derbas dibûn, Mihoyi çirtikek avît û ev
helbestoka bi teqil xwend:
Kiçkên xala
Çûn halhala
Zik tijî kir
Tûrik vala
Vêca bi xwendina helbestokê ra bi tiplequtanê û tilîfistiqanê da çirtikan
û xwe helavît. Herdu heval pê keniyan.
Best û kulotên halhalkan li dû xwe ra hêlan. Berê wan ketibû ser çiyan.
Çiyan weke pêþmergên hevgirtî dest dabûne destên hev û ta çavan qeter
dikirin, pêþve diçûn. Serê wan hê jî li berfa kever da sipî dikir. Hêdî hêdî
ji deþtê diqetiyan û digeheþtin damêna çiyan. Li qontara çiyan dîmen di-
64• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM