Bilîcan - Nefel

ezê devê xwe girê bidim!? »
Bi vê bîreweriyê ra li ber lêva xwe da keniya û postê kaviri cî da hêla.
Her çend ko hewa tarî bû, lê li tarîtiyê da karê rê kir. Xwe tev pêça û gazî
Qafreþi kir. Lê nizanîn yê kî alî da herin. Li hewa nihêrî. Hewa tarî, lê esman
sayî û piristêr bû. Di wê demê da istêrek rijiya û bînanî þûrekî zîvîn
sîngê esmani qelaþt û li wî alî çiyan da li ber çavan bezir bû.
Silêmanî xwe ji xwe ra got:
»Gelo eva istêrka bextê kê bû rijiya?!«
Li dû gotina xwe ra xwest ko rê keve. Lê hewa hind tarî bû, ko li ber
piyên xwe nedidît. Bîstekê rawesta. Çavên xwe kuskusand û guçkên xwe
dagirt. Xuþîna avê bera wî li ser xwe da rakêþa. Xwe ber bi dengê avê
kiþand û di gel ava kaniyê jor da xwe ber bi binê newalê berda. Li serberjêri
da bi pêxiþk jorda diçû. Dengê aveke boþ seha wî li ser xwe da rakêþa.
We diyar bû ko ava kaniyê diçe tevî çemekî dibe. Terka ava kaniyê nekir
û di gel wê li berjêri da þiqitî. Serberjêri gelekî kiþand. Du, sê qelûnkêþan
zêdetir kiþand, ta ko gihîþte rastiyê. Hindî ko nêzîkî bi rastiyê dikir, hind
diçû dengê avê bilind û bilindtir dibû. Ew û ava kaniyê tev giheþtin rex
çemekî giran Li her alî avên kanî û belekiyan tevî hev dibûn û dibûne çemekî
boþ. Li rex çemi ket û berjêr daket. Hurmehurma avê jê ra bibû
rênîþander. Piþtî demeke xurt seha tîhnîtiyê kir. Lê dizanî ko ev avana piþka
zortir avên belekiyane. Avên þêlû û tevda gild û gemarin. Avên tev da
lîl û herîn e. Avên lîlavîn e. Taze eger ev avan þêlo jî nebin, kêrî vexwarinê
nayên. Tama lîl û heriyê ji wan tê. Bi hîviya peydakirina kaniyekê,
kete rex çemi. Hurmîna çemi bû. Silêman hema wisan ketibû rex çemi û
pêþ da diçû.
Qafreþ jî li rex çemi ra ketibû çerxê. Goþtê nêçîrê dema wî jî saz kiribû.
Vî alî, wî alî bêhin hildida û erd pêkol dikir û li ser tûm û qolan da dimîst.
Qafreþi ko hema wisan bêhin digerand, dakete binê kendalekî. Paþê
dengê çelpeçelpa wî bera Silêmanî li ser xwe da rakêþa. Silêman ber bi
çelpeçelpa Qafreþi çû. Dîna xwe dayê Qafreþ waye li binê kendali da li ser
leman ketiye û avê diçelpîne. Gava ko baþ dîna xwe dayê, dît ko kaniyek
waye li binê kendali da hildikele. Dakete binê kendali. Bîne ya xwe di ava
kaniyê da dît. Bîneyên istêran jî li binê kaniyê da çavên xwe li wî diqirpandin.
Xwar bû. Pê destên xwe pêþiya kaniyê veda. Demekê rawesta.
Hindek av ji kaniyê kiþiya. Paþê xwe li ser herdu destên xwe da avît û li ser
çokan li ber avê teliya. Qurûyî avê bû. Du bêhnên xurt av vexwar. Aveke
sar û tevizî bû. Li rex kaniyê kundkî rûniþt û bêhna xwe veda. Serê xwe
54• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM