Bilîcan - Nefel

Germayeke tund ji libên xîza daxbûyî radibû. Libên xîzê wekî pilotên
agiri sor bibûn. Piþtî demekê xîza li ser hûriki sar bû. Silêmanî ew xîz pê
darekê bi hemmet li ser hûriki, da aliyekê. Hûrik li bin xîzê da sor bibû.
Li dû ra ew kevir û selê li ser devê hûriki jî pê darikan rakir û vêda da. Paþê
pê kojê þûtka xwe bi devê hûriki ra girt û du, sê caran hêdîka ew ji cî qilqiland.
Gava ko hûrik ji cî leqiya, hêdîka hûrik ji nav xîzê da kiþande derva.
Hûrik req û hiþk bibû. Destê wî þewitî. Zû hûrik danî erdê. Xwe rast
kir. Li dora xwe nihêrî. Qafreþ wêdatir li ser leman ketibû. Silêmanî li dora
hûrik ra dest bi pêgermokan kir. Li dora hûriki ra bû turik. Hat û çû.
Da ko zanî hûrik hindekî sar bûye, hate li rex hûriki kundkî rûniþt.
Xencera xwe li ber piþta xwe ji kalani deranî. Pê xencerê rûdiya devê hûriki
ko wekî kindirekî req bibû, birî. Gava ko rûdiya devê hûriki hate
birînê, ew kaþ kir û ji devê hûrik vekir, bi vebûna rûdiyê ra bû fîþqîna don
û rûn tevî hulmeke çivir ji devê hûriki ra avîte derva. Hindik mabû hulm
û donê dax ser û çavên wî biþewitanda. Lê baþ bû, ko bi vebûna devê hûriki
ra serê xwe paþda da. Piþtî kiþiyana hulmê ji devê hûriki, hûrik kûþkê
sar bû. Vêca Silêmanî bi destê xwe devê hûriki fire kir û xencera xwe li
gehikeke goþtê sorbûyî ra kir û bi rakêþ ji hûriki kiþande derva. Goþt li
hûriki da baþ qeliyabû û sor bibû. Dest bi xwarinê kir. Gehikên sorbûyî
bi dilbijiyaneke sosret û bi mirçemirç dida ber arû û piriyan û bi lez digemirand.
Nîvê goþtê di hûriki da xwar. Hindek jî avîte ber Qafreþi.
Gava ko lap têr bû, dîsan derê hûriki girêda û kevilê kaviri kiþande ser.
Vêca ser û piyên kaviri hema wisan bi post va kire nav agiri. Bêhna
kozûrekê axar da ber xwe. Dûkeleke çivir ji koziyê quloz bû.
Li ber koziya agiri hebana xwe da ber serê xwe û hema wisan servekirî
xwe li ser taqa piþtê dirêj kir. Nermebayekî sivik divizandê û pirûsk ji
koziya agiri radikir. Çavên wî giran bûn û hêdî hêdî çûne ser hev. Baldara
xewê ew ji vê cîhanê ber bi cîhana pan û berîn û bêsînore xewin û xiyalan
rakêþa.
Hînga serê xwe rakir û dîna xwe dayê çi, istêrên esmani leplepî bûne.
Her istêrek bînanî fenerekê diteyîse. Hewa sar bûye. Cîhan wisan reþ û
tarî bûye, ko mirovî li ber piyên xwe nabîne. Pilotên rejûyê û koziya
daran vemirîn e. Teviziyên xwe rast kir. Qolinca xwe iþkand. Qirpeqirp
li piþta wî ket. Rabû ser piyan. Ser û pê li nav rejûya vemirî deranî. Ser û
pê þewitîbûn. Bi dest jêrçena kaviri jev vekir. Pê xencerê zimanê kaviri jê
kir. Hindek kire devê xwe. Lê xweþ nehat. Ser û pêpikên þewitî hema
wisan avîte ber Qafreþi. Qafreþ li ser û pêpikan ba ket.
52• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM