Bilîcan - Nefel

û li dû ra qirþ û qal û qurm û êzing li ser wî gwîniyî da hilcinî û agirek hil
kir. Li qasekê da alavan gwînîreþe nav hev da girtin û ber bi hewa bilind
bûn. Silêmanî kelên ji dest xwe neda û berebere êzing li agiri zêde kir û
wekî gizreyekê ardû li ser agiri hilcinî. Qîrçeqîrç bi ardûyan ketibû. Agir
li hev siwar dibûn û guriyên wî du, sê riman bilind dibûn. Gava ko agir
baþ gur bû, Silêman du, sê gezan dûrî agiri rawesta û xerîkî temaþa leyz û
dîlana alavan bû. Bi bilindbûna guriyên agiri ra Silêmanî li ber lêva xwe
da got:
»Ev jî agirê Newrozê. Ev jî agirê pîroz.«
Bi vê gotinê ra Sersal û Newroz û gurikên Sersalkê hatin bîra wî. Hemû
salê bi gihîþtina Newrozê ra, tevî giþtî genc û law û ahil û cahilên gundi li
qûça pêþberî malan agirê Newrozê hil dikir. Lê îsal li roja Newrozê da jî
li mal da nemabû. Dizîva bi berhana nêçîrê ji mal derketibû. Ewî
nexwestibû li wê roja pîroz da çavên wî bi þermezarî li nav çavên kes û
karên wî bikeve. Heylo piþtî vegeriyanê jî qet li wê barê da çi tiþt ji kesî
nepirsîbû. Xwe ji xwe ra got:
»Gelo îsal jî agirê Newrozê wekî her sal hil kirin?«
Paþê bixwe bersiva xwe da:
»Bêguman! Agirê Newrozê nîþana me ya netewî ye. Bêgotin niha agir
wekî her sal hil kirine. Kurd bêy Newroz û bêy agirê Newrozê neþên bijîn.«
Îca paþê dîlan û govenda genc û law û qîz û bûkan, ya li dora agirê
Newrozê û geriyana gencên çav li xwe li ser banan û rijandina avê li ser
kulekan, þayî û keyfxoþiya gel û komelê li wê roja pîroz da anî bîra xwe.
Dilê wî þewitî. Lê guregura guriyan û qirçeqirça êzingan bala wî li ser xwe
da rakiþandin. Li alavan mêze kir. Alav li hevdu siwar dibûn û lev dialiyan
û ber bi hewa quloz dibûn û dîsan li ser erdê da ditewiyan.
Tava derbuharê berebere ber bi rojava diþûlikî, ko agirê li ser hûriki ji
gurî ket. Qurm û kotik û êzingan kozî girtibûn. Pilotên qurm û daran sor
bibûn. Silêman ji cî rabû. Ew pilotane hemû li dora hûriki berevî ser hev
kir. Bixwe jî li rex koziya agiri xwe li ser taqa piþtê dirêj kir. Nermebayekî
divizandê. Neremebayekî weke bayê bilûrê lêdida û ew pilotên kozîgirtî,
geþ dikir. Silêmanî tiþteke xwe ber bi agiri rakêþa û guçkê xwe li agiri û li
hûrikê goþti dagirt. Baþ dibihîst. Qirmeqirma goþti bû, ko li hûriki da
diqeliya. Te digot qey sîtilek zeng tijî goþt kirine û diqelînin. Piþtî demeke
xurt ji cî rabû. Pê darekî ew rejû û pilotên li ser hûriki, da aliyekî. Li dû
ra pê gwînîpiþîkekê ew argîn û xweliya li ser hûriki gêzî kir û baþ vemalt.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 51