Bilîcan - Nefel

derê bihaniya. Xwe ji xwe ra got:
»Goþtê peza kûvî hema þît e. Xwyê heba jî, hema yê dîsan þît ba.«
Li wê navê da Qafreþ zivirî ba wî. Limbozê Qafreþi li xûnê û gemarê da
mabû. Silêmanî nîvê dilkê ew layê reh û pehan ko wisan baþ nepijiyabû,
avîte ber Qafreþi. Qafreþi dilka nîvpijiyayî hepiþand. Li dû ra Silêmanî
patireþk jî ko li ber agiri hiþk bibû, nîvê wê xwar û nîvê dî jî avîte ber
Qafreþi û pê piþta destê xwe devê xwe paqij kir. Herdu hêlik jî hê li ser keviri,
li rex agiri mabûn û rengê wan qimer bibûn. Silêmanî ewan jî li ser
beri hilanî û danî ser hebanê û vî alî wî alî li ber hewayê xist, ta ko zû sar
bibin. Dema ko hulmegulma wan kûþkê kêm bû, ewan jî hepiþand û
pêstik û reh û pehên wan jî avîte ber Qafreþi. Li dû ra rabû ber bi cendekê
kaviri, ko hema wisan li ber hewayê servekirî mabû, çû. Tava buharê li
goþti dabû û mirovî hemmanê dizanî, ko rûyê cendeki tiþteke qerçimiye.
Silêmanî devê xencera xwe li kefa destê xwe sût. Te digot qey dixwaze
pê kefa destê xwe xencera xwe tûj bike. Hema wisan ko xencer li desti da
bû, bû fîtefîta wî û li ber cendeki rûniþt. Kevil li jêr cendeki da baþ vekir.
Cendek bi xencerê tîþtîþî kir. Hestiyên kaviri gir û bitew bûn. Pê xencerê
nedihatin iþkandinê. Silêmanî cendek hema li gehikan da hûr kir. berebere
goþtê gehkirî li ser kevilê kaviri bû qûç. Piþtî geh gehî kirina cendeki,
rabû hûrik hanî û li ber kevilê kaviri danî. Ew goþtê gehkirî, yek bi yek
li hûriki da cî kir. Pêþ da bawer nedikir, ko ew goþta hemûyê di hûrkê
kaviri da cî bibe. Lê hûrik bînanî lastîkê vedikiþiya. Ji ser û pêpik û çend
hestikên rûte pîl û parestûyan pêve, ko Silêmanî bi xencerê goþtê wan jê
simitandibû, tewawî cendeki li hûriki da cî bû. Silêmanî ew rûdiya zirav
ko pêþ da þoþtibû û li ber dest hêlabû, ser xwe da kiþand û rûdî weke
kindirekî li dora devê hûriki aland û devê hûriki pê wê rûdiyê baþ û bi ser
û ber girêda û bi darikekî li jîkê da. Wisan li jîkê da, ko bêhin li be ra
dernediket. Devê hûriki te digot qey hate piçêt kirinê. Hûrikê goþti danî
ser xîzê û kevilê kaviri lê wer kir. Rabû çend kevir jî vî alî, wî alî danî ser
kojên kevili. Paþê teviziyên xwe rast kir û li rex kevili xwe li ser taqa piþtê
velezand. Danê nîvro bû. Tava buharî zeliqandibûyê. Tav kete çavên wî.
Destên xwe da ber çavên xwe. Hema wisan li ser piþtê tiþtekexurmaþ bû.
Paþê bi qîjîna sîsark û qertelan ra çavên xwe vekir. Çend sîsark û qertelên
gir û gevde li raserî serê wî ger lêdidan. Qertel û sîsarkan bêhna goþti
kiribûn. Xwe ji xwe ra got:
»Hema rast e, ko dibêjin baldarên beratê li bin pîlên xwe dinihêrin û
dizanin, ka li kêderê cendek heye. Evan çawa zanîn ko vê gavê li vê derê
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 49