Bilîcan - Nefel

dibû, banz dan. Av wisan bi guj diçû û deng vedida, ko li ber hurmicîna
avê, guçkên mirovî ker dibû. Herdu layên kendali kevirên reþe arsotik
bûn. Te digot qey hostayekî kirarî ew kevirên herdu layên çemi bi dest
biriye û rê ji avê ra vekiriye. Avê dilê erdê dirandibû û kevirên herdu layên
kendali birîbû, û bi hurmehurm tê ra derbas dibû. Avê wisan kendal teng
birîbû, gava ko mirov kûþkê ji kendali dûr diket, avê û kendali bi mirovî
va diyar nedikirin. Besta dora wê avê pêda li kevirên reþe arsotik hatibû
vepoþandinê. Hindik kevir wisan tûj û birek bûn, ko gava piyên Silêmanî
dikete ser, hindik dima weke kêrikê çarixên Silêmanî bibirin.
Berê wan kete ser nizarekî, ko taze berf li ser rabibû. Li pêsîra nizari da,
pûþ û pelaþ lev aliyabûn. Pûþ û pelaþên sala çûyî li ber berfê û sir û serma
û germayê gewir bibûn. Çêreya taze jî ji bin wan pûþana ra dabû derê û
rengê gewir û kesk tevî hev bibûn û rengekî taybetî afirandibûn, ko kewî
va dihingaft. Darên evrisi jî tektekî û dûrî hev li pêsîra nizari û li rex kevirên
ko her yek wekî kêlikekê bilind û þûþ rawestabûn, dihatin xûyanê.
Kêlekeviran û darên xuriste pêkva dîmeneke sosret afirandibûn û dûr va
weke siwareleþkerekî, ko amadeyî hêriþê bibe, bera mirovî li ser xwe da
radikêþan.
Qafreþ li dora kendali ra ketibû çerxê û bîn digerand. Disimsimî û erd
pêkol dikir. Li ser kolekî da mîst. Li dû ra bi bêhinvekêþk ber bi nizari
simsimî. Paþê guçkên xwe mûç kir û çûr ma li pêsîra nizari nihêrî.
Silêman li ser xo û xideyên wî ketibû. Dizanî ewî tiþtek dîtiye. Bêhna
nêçîrekê kiriye. Lê kire mûçîn. Qafreþ miricî. Silêman lap dilniya bû, ko
Qafreþi nêçîrek dîtiye. Çû li piþt wî rawesta. Li dîtingeha wî nihêrî. Baþ
dîna xwe dayê. Çi tiþt nedît. Dîsan çavên xwe kuskusand. Destê xwe ji
çavên xwe ra kire sîvank. Bizorê karî li nav dar û beran da tiþtekê bibîne,
ko hemmanê dilivî. Hêdîka hilkiþiya ser soteberekî. Gava ko baþ dîna
xwe dayê, dît ko çend pezkûvî waye li nav dar û berên pêsîra nizari, li nav
wan pûþ û pelaþana da diçêrin. Berê pezkûviyan ketibû ber bi hevrazi û
hêdî hêdî dixwestin, ko li ser hingivokê bikevin. Silêman bi hemmet li ser
keviri peya bû. Kewanê xwe ji milê xwe þiqitand. Pala xwe da kevirekî.
Tîrek ji tîrdanka xwe deranî. Çoka xwe ya çepê ji milê xwe yê çepê ra kire
palgeh û tîra xwe danî ser jehê kewanê û nîþange girt. Li wê navê da
pezkûvî jî çêreçêre ber bi hêsûyê hildikiþiyan. Silêmanî li nav bira
pezkûviyan da kavirekî sorî qelew, nîþan kir û tîra xwe bi giþt hêz û karîna
xwe va ber bi sîngê kaviri berda. Di gel tîra wî, bû fîtîna pêþengi û kalîn
jî bi bira pezkûviyan ket û di çavgirtinekê da, pez li hêsûyê da qulibîn. Bi
44• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM