Bilîcan - Nefel

ûye û ji bona min xew li çavên wê neketiye. Rast e þeva dî ta sibêdê esman
heft caran bû ewrayî û heft caran bû sayî...«
Silêmanî jî ji wê serhatiya kurê Harisi wêcê verdigre û ta sibêdê
pêgermokan digerîne. Lê ya rastî þeva dî kê li dewsa Silêmanî da ba, yê
hema li ber pesêva wî berdepilûçî can bida. Canê wî yê li ber sir û sermayê,
li ber seqema paþnixtê ji kalanê bedena wî bikiþiya. Leþê wî yê sikî
sar, yê li ber wî kevirî bima. Ca pêþ da qirikan dê çavên wî derxistana.
Paþê firindên berateyan, yên wekî sîsaark û dalaþan dê li ser leþê wî da
peya bibana û leþê wî piroze bikirana û yê kelkelê wî yê vala li bestê bihîþtana.
Yan jî gurgekî birsî dê rastî leþê wî bihata û yê zikekî têr ji goþtê
mirovan bixwara. Lê Silêman ta sibêdê li ber xwe dabû.
Li her aliyê deþtê da gundên bi dar û bar û ava û giran mil kutabûn hev.
Lê Silêmanî hindî ji desti dihat, xwe ji gund û avayiyan dûr dikiþand. We
dihizirî, ko li van gundana da jî hemû wî ya dinasin.
A, Silêman gelek þevên wiha li derva mabû. Hemîn heftiyê carekê jî li
meydana guleþanê ya bajaroki da, di gel heval û hogiran, di gel hevta û
hevsal û hevtemenên xwe û heylo gelek caran di gel mêrên qert û navsalî
jî cirîdanê, zoranê û milmilanê dikir. Ca ew li van kûreyên têkoþînê da pijiyabû,
bibû pola. Vêca gereke wî dîwanxana ko tê da çi dilxoþiya wî
tunebû, cî da bihêla û biçûya. Her rastî jî, qawegerandin jê ra þerm bû.
Ew jî qawegerandin li dîwanxana kesekî da, ko sîxurê dewleta dagîrker
bû û bi destê dewletê li ciyê kal û bavê wî da rûniþtibû. Ew qawegerandina
jê ra neng bû, neng. Qawegerandin ji kesekî ra ko ta bavê wî zindî bû,
ji ber kar û kiriyarên xwe yên nerê û þermîn, rûyê wî nedigirt, biçûya
dîwanxanê jî. Her rêya dîwanxanê jî nedidane wî. Gava ko xeber bihata
ser xeberê, xelkê digotin: Gurg ji dest kiriyarên xwe nare avayan.
Ca qawegerandin li dîwanxana wî da, gelekî li zora Silêmanî dihat. Ew
kesê ko piþtî bavê wî, bi destê zorê û pîlanên neyaran li ciyê bavê wî da
bibû mîr. Ew kesê ko piþtî talanbûna dar û nedarên mala wan, piþtî wê
hindê ko mala wan ketibû tengî û taliya tunebûn û nedariyê da, êl ji ser
wan bir kiribû û bibû axayê navçê. Niha gerek bû Silêman li dîwanxana
wî da qawe bigeranda...
Silêmanî rê dipîva û ev hizrên aloz û tevî hev li nav serê wî da lev digeriyan.
Apê wî Îsê Mîrî bi tundî ketibû jêr desthelatdariya mîrê tazepêketî da.
Wî ji tirsa jina xwe Xecîcê da, nediwêrî bigota, ko ez feleme yan êzdî,
bisulmanim yan zerdoþtî. Wî mêj va gema xwe dabû destê Xecîcê. Xecîcê
42• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM