Bilîcan - Nefel

Ta ew rexê wî kûþkê hiþik bibû, rexê wî yê dî li ber baranê, li avê da mabû.
Sira paþî baranê lê kar kiribû. Nanê wî jî mêjive bû, ko kuta bibû.
Wekî mirov birsî be, tendûra zikê mirovî vala be, sir ta kezeba mirovî,
ta mejiyê hestikên mirovî kar dike. Wakî þeva dî Silêman neba û yekî dî
ba, bêgotin yê li ber wî kevirê pilûç, li ber serma û birsîna can bida. Lê
Silêman xoragir û bi hêz û pêz bû. Ewî gelek þevên weha bihorandibû.
Rast e, ko ew li dîwanxana bav û kalê xwe da mezin bibû. Piþtî mirina
kalkê wî û kuþtina bavê wî û dayîna talanan û belawbûna dîwanxana bavê
wî jî, ew li dîwanxana Emer axayê bûrayê Mamê Îsi da dima. Lê gelek
caran wekî vê carê, dîwan û dîwanxane cî da hêlabû û di gel heval û hogiran
tîr û kewan, þûr û rim û xencer tev girêdabû û çûbûn nêçîra
pezkûviyan û þeveder mabûn.
Lê þeva dî þeveke cuda ji hemû þevan bû. Sir û sermaya þeva dî seqem û
zemherîra danê zivistanê ya zozan û bêlanên bilind dihanî bîra mirovî.
Seranserî þevê li ber wê seqemê, li ber wî bayî û wê baranê mabû. Ew jî bi
zikê vala. Lê Sileman xortekî kirarî bû. Ewî hema wisan destgirêdayî xwe
nesipartibû seqem û ba û baranê. Hema li ber baranê pêgermok lêdabû.
Paþê, qasekê revîbû û dijî sir û sermayê têkoþîbû. Þev gava ko sir û seqemê
dest pê kiribû, û Silêmanî xwe li wê besta bê dê û bê bav da tenê dîtibû,
serhatiya kurê Harisi ketibû bîrê. Serhatiya kurê Harisi gelek caran ji devê
ridênsipî û çîrokbêjên dîwanxanê bihîstibû, ko digotin:
»Kurê Harisi þeveka çilê zivistanê þeveder dimîne û ba û bager jî dest pê
dike. Ew penahê dibe ber kûleyekê. Lê hundurê kûlê hê ji derva jî sartir
bûye. kurê Harisi li nava kûlê da kevirekî dide piþta xwe û ta sibêdê ewî
kevirî wekî barekî li ser piþta xwe digerîne. Daku leþê wî li bin barê girane
keviri da germ bibe. Bi vî cureyî kurê Harisi dijî sir û sermayê li ber xwe
dide, da ko sibêdê ra ewî li hundurê kûlê da peyda dikin û dibin malê...«
Ca çîrokbêjan çend pelg û çiqên ciwan jî li serhatiya kurê Harisi zêde
dikirin. Ewan digotin:
»Gava ko þopgerîn kurê Harisi peyda dikin û dihînin mala wî, dayîk û
bab û jin û xizm û kes û karên wî hemû lê berev dibin û dibêjinê em þeva
dî bona te ranezane. Em he li seranserî þevê da li derva mane. kurê
Harisi ji wan dipirse: Baþe hûn bona min ranezane, bêjin kanê þeva dî ta
sibêdê esman çend caran bû ewrayî û dîsan bû sayî? Her yek tiþtekedibêje.
Lê maliya wî dibêjê: Þeva dî esmani heft caran rengê xwe guhost. Heft
caran bû ewrayî û dîsan vekir. Hînga kurê Harisi dibêje: Maliya þîrhelal
û emekdar ji day û baban çêtir e. Diyar e tenê maliya min li xema min da
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 41