Bilîcan - Nefel

vaye daketine nav dilê deþtê da.
Ev e çendîn roje ko wa bêy rawestan þev kirine roj û roj kirine þev û rê
pîvane. Gelek deþt û gelî û çiya û newal li piþt serê xwe ra hêlane. Zor
westiyane û ji weþ ketine. Lê li ser xwe va nayînin.
Li nav hizran da bû, ko li binê girekî rastî keriyekî giran hat. Du þivan
li dora keriyi ra dihatin û diçûn. Du, sê seyên wan yên hewikistûr jî
hebûn. Gava ko seyên þivanî çav li wan ketin, hêriþ anîne ser wan.
Silêmanî gurzê xwe ji bin kewþê xwe deranî û xwe û Qafreþ ji devên seqan
parast. Bi rewterewta seqan ra sereþivani li dajoyî kire gazî:
»Kuro nehêle seqan ew rêvîngê han bilaw kirin!«
Dajoyî bi taw xwe bi seqan ra gîhand û bi zorê Silêman û Qafreþ ji devê
seqan deranî.
Silêmanî gazî kir:
»Þivano bereket be!«
— Li ser çavan ra hatî, bi xêr û xweþî!
Þivani li ser û sikomê Silêmanî nihêrî. Zanî ko ew ji ciyekî dûr ra hatiye.
Jê pirsî:
»Erê bira pirsiyar bê xewþ e, tu ji ko tê û tu dê kû da herî?«
— Ez ji ciyekî dûr têm.
— Ew ciyê dûr bênav e?
Þivani bi ken jê pirsî.
Lê Silêmanî li ser hemdê xwe û bi mijdahî got:
»Ez ji Zozanan têm.«
— Tê ta kê derê herî?
— Ta Þengarê.
— Heylo Þengar? Xudê xêr ke!
Silêmanî bi þerm û fedî bersiv da:
»Ez ji xwe ra li rêncberiyê digerim. Li þivantiyê digerim.«
— Ha, ha, navê Eliyê Siwaranî bihîstiye. Dixwaze here ba wan bibe þivan,
ha ... Mala Eliyê Siwaranî niha li xaniyan da nemane, niha derketine
warkozê.
Dema ko Silêmanî navê Eliyê Siwaranî bihîst, dilê wî lerizî. Jê we reng,
ko ew nava pêþ da jî ji devê kesekî dî bihîstiye. Seheke taybetî lê dest da.
Seheke tevî tirs û xweþiyê. Silêmanî li ser hemdê xwe ji þivani pirsî:
»Bira Eliyê Siwaranî kiye?«
Þivani bi girnijîn bersiv da:
»Mala teyê, te çawa navê Eliyê Siwaranî nebihîstiye?! Ew serokê
38• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM