Bilîcan - Nefel

kirin. Paþê ew zeratiya weke rûnê avandî nermenerm jor da ber bi sîng û
pêsîrên çiyan, ber bi banî û bêlanan þûlikî. Hê riyeke wisan jî neçûbû, ko
tavê li deþtê jî da. Deþteke kesk û þîn bû. Her alî çêre, çirvan, keskatî û çîmen
bûn. Daran taze dixwestin biþkoj bidin. Li hindek ciyan da, ko berf
taze li ser erdê rabibû, gezîze, guleberf û rebenokên sipî weke leþkerên
sipîpoþ der û deþt dabûne ber xwe. Lê li bajarokê wan da hê taze belekî
diketin berojan. Bi vê hindê ra diyar bû, ko riyeke baþ hatiye. Vêderê êdî
çiya û deþt ji hevdu diqetiyan. Çiya kuta dibûn û deþtê dest pê dikir. Lê
deþt deþta qontara çiyan bû. Berkêþ bû. Lap li kutaya çiyan da, li qontara
wan da, li bintara rê da li jêr tatekî mezen da kaniyeke gurover hildikeliya
û gerînekek çê dikir. Tatê raserî kaniyê weke sîvankekê kepê xwe li ser
kaniyê da daliqandibû. Silêman li ser wî tatî rûniþt. Hebana xwe ji milê
xwe vekir. Kewanê xwe ji milê xwe derxist û danî binçoka xwe. Derê
hebanê vekir û nanek ji hebanê deranî. Hindek penîr jî danî ser û dest bi
xwarinê kir. Qafreþ jî li kêlekê ketiye. Çavên xwe kutaye nav çavên wî.
Silêmanî bînanî tiþtê ko gunehekî mezin kiribe, bi pelepel dest avîte
hebanê û nanek bi hindek penîr va jê deranî û avîte ber Qafreþi. Qafreþi
torintorin nan kire nîveka herdu lemên xwe û hûrikhûrik lê ba ket.
Silêman jî xerîkî xwarinê bû. Herduyan mirçe mirça devên hevdu dibihîstin.
Piþtî xwarinê Silêman rabû kewanê xwe hema wisan da destê xwe û
dakete biniya tati. Li ber kaniyê xwe deverû dirêj kir û qurûyî avê bû. Du
bêhnan av hilçinî qafê xwe. Gelekî tîhnî bibû. Piþtî wê hindê ko têr av
wexwar, li ser kaniyê rabû þipê û pê dermilkê xwe devê xwe paqij kir.
Pêsîra kurtikê wî bibû herî. Pê kefa destê xwe ew heriya paqiþ kir û pêsîr
û serçokên xwe dakuta. Dîsan bînanî caran derê hebana xwe bi rêk û pêkî
girêda. Heban avîte milê xwe û li ser piþta xwe da ediland û bendê wê li
ser sîngê xwe girêfîtik lêda. Kewanê xwe avîte milê xwe. Doxîn û dorlaqên
xwe qiþt û rêk û pêk kir. Xwe saz kir û dakete serê rê.
Li wê navê da, Qafreþi jî, ko nanê xwe kuta kiribû, dakete ser kaniyê. Li
rex kaniyê xwe li ser lemên xwe da avît û dest bi çelpandina avê kir. Têr
av çelpand û paþê bi zimanê xwe dora devê xwe alast û teviziyên xwe rast
kir. Silêmanî gazî kirê û tev li rê ketin.
Çiyan êdî xatirê xwe ji deþtê xwestibûn. Lê li binê deþtê layê çepê hindek
kulot li ber çavan diketin. kulotên vepoþiyayî li tûmên deven û qîfarên
hiþkbûyî. Ev kulotana angorî zemîn gir û bilind bûn. Lê layê rastê
hindî çavan qeter dikirin, her deþteke ripe rast bû. Silêman û Qafreþ êdî
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 37