Bilîcan - Nefel

ketine pêsîra hevdu û hevdu ji serê riya serokhozan rakirine. Rêk ji
serokhozan ra fire kirine. Serokhozên ko ji bilî serokatiya xwe, ji bilî
dîwana xwe û berfirebûna heremseraya xwe û ji bilî razîkirina serdestên
xwînmij, ko çavên wan her dem li av û axa welatiye, li bara çi tiþteke dî da
nahizirin. Serokhozên ko ji bona axatî û serokatiya xwe ya pûç û bê wate
amade ne ji gel û nîþtiman û heyî û neyiyên xwe bibihorin. Amade ne ji
abirûya xwe û gelê xwe bibihorin, lê ji serokatî û axatî û mîratiya xwe
nebihorin. Mîratî û axatiya ko ji pejirandina bindestiya bîhaniyan pêve çi
weca wê ji gel û welati ra tuneye.
Kulik serê xwe kiriye nava dêl û bijiyên Nijdiyî û pêþ da dikudîne û dihizire.
Hizrên kûr û dûr. Silêmanê bavê wî her bi pîlana Ehmed Begê
kurê Mîrê Ereban hate kuþtinê. Bavpîrê wî Eliyê Mîrî dîsan her bi pîlana
neyaran hate kuþtinê. Bavê bavpîrê wî Silîv beg dîsan her bi pîlana neyaran
dermandayî bû. Her çend ko binemala wan jî beg û mîr û serokhoz
bûn, lê serî li ber xelkê û bîhaniyan nedadinîn. He li ber vê hindê bû, ko
dijminan ewan li serê riya xwe hildan û axatî dane destê Emer Axayî, ta
ko bi dilê xwe hespên xwe li ser av û axa welatî da bibezînin. Emer Axayê
ko ji bona axatiya xwe namûsa xwe, kiça xwe Perîþan avîte mazad û heracê
û Kerr û her çar xalên wî bi destên hevdu dane kuþtinê.
Ev xan û mîr û serokhozan, van hemû mirovên bêguneh didin kuþtinê,
ko bixwe li ser desthelatdariyê bimînin. Tenê giþtî hîvî û armanc û
awatên wan ew e, ko bêjine wan xan û mîr û axa û serokhoz. Axa û
serokên ko ne di hizra jar û belengazên welatê xwe da nin, belkû her tenê
li hizra heremserayên xwe û dîwanxanên xwe û nav û dengên xwe û
razîkirina serdestan û êþandina bindestan da nin. Ca serdest her kê dibe
bilanê. Ji wan ra ferq nake. Serdest jî baþ wan dinasin. Baþ li reha mirina
wan ra girtine. Baþ piþîka xalo berdêdine wan û wan ji dest dana axatî û
serokatî û mîratiyê ditirsînin û ya dilê xwe bi destên wan diqedînin. Her
çiya ko dilê wan dixwaze, bi destên wana didine kirinê.
Ev e demanekî dûr û dirêje ko gel li vî derdî da, wekî kelokekî nîvserjêkirî
li ber êþ û azaran per û baskan lev dide. Lê ewan jî her di keyfa xwe
da nin.
Hindî ko Kulik ji beriya Þengarê ber bi zozanan rê ketiye, qasekê jî ev
hizrana dest jê nekiþandine. Zehlê wî ji wî û ji hemû serokhoz û mîr û axa
û xanan diçe. Her çî çîrok û serhatî û mêjûya ko li bara kurdan da bihîstiye,
hemû her li bar þerê xwe bixwetiyê da bûye. Þerê birakujiyê ko bi
neqþe û pîlanên neyaran û bi destên axa û xan û serokhoz û mîran li
368• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM