Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
Ma te nedîtin? Mêrên êla me hemû siwar bûn û li peyê cerdê ketin. Bi vê bersivê ra Kuliki Kulîlk nas kir û weha bersiva wê da: — Aha, min got qay siwarên zemawendêne. Kuliki ev bersiva tiþtekê bi tirane va da. Kiçikê lê zivirand: Na zemawend li paþ ket. Vêca bi gotina xwe ra jî girnijî. Kulik jî pê ra girnijî. Dîsan birûska çar çavan li du dilan geriya. Kiçkê serê xwe kire ber xwe û bi þerm ji Kuliki pirsî: — Siwaro tu û Xudê û hebînan, ez tiþtekê ji te bipirsim, tu yê ya rast ji min ra bêjî? — Bêje ka pirsa te çî ye? — Pirsiyasr bêxewþe. Tu kî yî û tu yê kû da herî? — Ez rêvîng im. Ma pêdiviye, ko tu bizanibî, ez kî me? — Ê, dibe ko pêdivî be jî. Herdu jî keniyan. Kiçkê destê xwe da cênîka xwe û li nav hiþê xwe da çû û pirsî: — Tu û Xudê, çavên te wekî çavên Kulik in. Tu Kulikê Werdekê nînî? Kuliki xwe lê tûre kir û gotê: — Kulik kî ye? Karê Kuliki tune ye, were xwe bide ber meþkê û bi te ra bikeve yarî û axiftinan. Kiçkê êdî lap Kuliki nasî û bi dizgîna Nijdiyî ra girt û got: Kulik! Xudê kem ta tu peya nebî, ez serê hespê te bernadim. Hindî Kuliki da û neda, nekarî xwe ji nav destên Kulîlkê derîne. Li çavgirtinekê da gûna zarotiya wan hate bîrê. Ew demanê ko bi Kulîlkê ra malkomalko dilîstin. Kulîlk dikre bûk û li piþta perda bûk û zavatiyê da ji xwe ra peya dikir û tev diketin kêf û henek û laqirdiyan, weke perdeyekê li ber çavên Kuliki ra derbas bû. Li wê bîreweriyê da dilê wî sist bû û li hespê peya bû. Kulîlkê dizgîna Nijdiyî da destê kenizekê û gotê: — Hanê hespê mêvanê me a, bibe li piþt konî da tewl bide! Bixwe jî milê xwe li milê Kuliki da û tev ketin hundurê xîvetekê. Dîsan piþtî çendik û çend salan, gûna zarotiya wan, li hundurê xîvetê da ser ji nû dupate bû. Kulik hînga bi xwe hesiya, ko tav hatiye raserî serê wî. Bi zorê xwe ji nav destên Kulîlkê deranî. Navnîþana mala xalên xwe ji Kulîlkê pirsî û xatirê xwe jê xwest û ji xîvetê derket û li Nijdiyî siwar bû û ber bi ava zirav kudand. Li ava zirav derbas bû û xwe bi her heft konên li rex hev vegirtî ra E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 361
gîhand. Hajote nav konan. Lê çi mêr li nava konan nedît. Ji jinikan pirsî: — Xûþkê mêrên zoma we li kêderê ne? Bersiva wî dan: — Dibêjin cerda Ereban hatine Bilîcana Mîrê Ereban birine, her heft kurên Hesê Dûdêyî li peyê cerdê keti ne. Gava ko Kuliki ev bersiva bihîst, agir li serî ket. Nijdî zengî kir û bi bayê bezê ji nava konan derket û ber bi lêvara çemî hajot. Li rex çemî dûrbîn da ber çavên xwe. Li wî alî çemî bi hezaran siwar û peya rêz rawesta bûn. Li himberî wan da jî her þeþ hevalên wan, Êxo û Buxdo, Loko û Elik, Hasûxan û Pasûxan rawestan e. Lê Kerr diyar nîne. Kuliki xwe li çemî da. Leþkêrê Mîrî tîþtîþî kir û xwe li koma siwaran da û xwe bi hevalan ra gîhand û pirsiyara Kerrî ji wan kir. Hevalan gotinê: — Mala te nekeve, be tu ji sibê da li kû bûyî!? Kerrî çar pehlewanên dijmini kuþtin û her taze li pêþiya te li dû sê pehlewanên dî jî ket û ewan ber bi piþta wî girê hanê kudandin. Agir bi serê Kuliki ket. Bi bayê bezê ber bi girikî hajot. Giheþte piþta giri. Dîna xwe dayê Sosik waye li qurereþkê da noqim bûye. Kerr jî diyar nîne. Vî alî bezand, wî alî bezand. Çi tiþt nedît. Li milê xwe yê rastê dengê þîn û girînê bihîst. Li ser milê xwe da zivirî. Dîna xwe dayê waye çend kes li binê darekê da berev bûne û digirîn. Hajote ser wan. Dîna xwe dayê, her sê xalên wî yên biçûk li ser serê Kerrî ra rawestane û li ser da digirîn. Termê dîwane Cindî jî waye ketiye wê derê. Li ser piþta Nijdiyî li xalan heytand. Hindî xal li ber geriyan. Kuliki nepejirand. Xalên wî bi neçarî li ber xwe dan. Bû þingîna þûr û mertalan. Kuliki bi dilekî pir birîn þûr diweþand. Xalan jî bi gef û gur hem li ber xwe didan û hem jî li ber Kuliki digeriyan. Kerrî li binê darê bi nalîn gazî Kuliki kir: — Kulik! Kulik! Dest ji xalên xwe bikiþîne û were vira! Were min kir tu neke! Kulik bi neçarî li ser birayê xwe yê birîndar da zivirî. Xalan jî dane dû wî. Tev li ber serê Kerrî rûniþtin. Kerrî got: Kulik bira min bêxeberdaniya Werdekê kir, ev yeka hate serê min. Qudetiyê ez girtibûm. Ez li xwe bayî bibûm. Min digot qay her fermana dinyayê di destê min da ye. Eger min bi gotina te û Werdekê bikira, qet ev yeka nedihate serê min. Min mala xwe kavil kir û çar xalên xwe bi destên xwe kuþt û ez bixwe jî ketim vê rojê da. Werin êdî þerê xwe 362• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 311 and 312: 40 Hewþan giyayekî gewireþîne.
- Page 313 and 314: serî li ser rêça wê nahilîne.
- Page 315 and 316: hêdîka li serberjêri da þûlik
- Page 317 and 318: guçkên xwe dagirt. Piþtî demeke
- Page 319 and 320: — Nêçîr her nêçîr e, çi vi
- Page 321 and 322: paqij kir û dîsan neyîk naland.
- Page 323 and 324: Evdurehman ewî kellê karmamizê j
- Page 325 and 326: Êxoyî got: Rastî jî tu dibêjî
- Page 327 and 328: didît, te nehîþt. Bi dengedenga
- Page 329 and 330: mewîj û xwliya taze lê zêde dik
- Page 331 and 332: — Kerr were li Sosikê siwar be,
- Page 333 and 334: kûraniya avê da bibîne. Yan jî
- Page 335 and 336: va hêlan û dîsan li wê rêya ko
- Page 337 and 338: Kulik hate cem Kerrî û lê pirsî
- Page 339 and 340: Peyakî bi hejyareya destê xwe ew
- Page 341 and 342: — Te xêre!? — Min xêre. Vêca
- Page 343 and 344: — Kuro bihêle! Xudê kem ewê me
- Page 345 and 346: agirî ra hevalên wan yên dî jî
- Page 347 and 348: wî dagirt û ew li Sosikê siwar b
- Page 349 and 350: û hindek xwalî avîte devê xwe.
- Page 351 and 352: hespeke te tunebû, tu li hespa me
- Page 353 and 354: min jî hebin, ji min bibexþînin.
- Page 355 and 356: 44 Hê berê sibêdê gewr nebibû
- Page 357 and 358: — Bijîn zarên Hesê Dûdêyî!
- Page 359 and 360: Deriyaya siwaran ji cî leqiyan. Ç
- Page 361: 45 Gava ko Kuliki dengê meþkkêya
- Page 365 and 366: dûr e û çi aman jî li bal wan t
- Page 367 and 368: zozanan herin, her kî dixwaze, dik
- Page 369 and 370: ketine pêsîra hevdu û hevdu ji s
- Page 371 and 372: serok û mîran li ber xelkê da þ
- Page 373 and 374: Lê emê bi þerê xwe bixwetiyê j
- Page 375 and 376: 47 Emer axa li kûlê da zindanî b
- Page 377 and 378: û bi destên hevdu wan bidin kuþt
- Page 379: mirovên gelfiroþ û welatxor yên
Ma te nedîtin? Mêrên êla me hemû siwar bûn û li peyê cerdê ketin.<br />
Bi vê bersivê ra Kuliki Kulîlk nas kir û weha bersiva wê da:<br />
— Aha, min got qay siwarên zemawendêne.<br />
Kuliki ev bersiva tiþtekê bi tirane va da.<br />
Kiçikê lê zivirand:<br />
Na zemawend li paþ ket.<br />
Vêca bi gotina xwe ra jî girnijî.<br />
Kulik jî pê ra girnijî. Dîsan birûska çar çavan li du dilan geriya. Kiçkê<br />
serê xwe kire ber xwe û bi þerm ji Kuliki pirsî:<br />
— Siwaro tu û Xudê û hebînan, ez tiþtekê ji te bipirsim, tu yê ya rast ji<br />
min ra bêjî?<br />
— Bêje ka pirsa te çî ye?<br />
— Pirsiyasr bêxewþe. Tu kî yî û tu yê kû da herî?<br />
— Ez rêvîng im. Ma pêdiviye, ko tu bizanibî, ez kî me?<br />
— Ê, dibe ko pêdivî be jî.<br />
Herdu jî keniyan. Kiçkê destê xwe da cênîka xwe û li nav hiþê xwe da<br />
çû û pirsî:<br />
— Tu û Xudê, çavên te wekî çavên Kulik in. Tu Kulikê Werdekê nînî?<br />
Kuliki xwe lê tûre kir û gotê:<br />
— Kulik kî ye? Karê Kuliki tune ye, were xwe bide ber meþkê û bi te ra<br />
bikeve yarî û axiftinan.<br />
Kiçkê êdî lap Kuliki nasî û bi dizgîna Nijdiyî ra girt û got:<br />
Kulik! Xudê kem ta tu peya nebî, ez serê hespê te bernadim.<br />
Hindî Kuliki da û neda, nekarî xwe ji nav destên Kulîlkê derîne. Li çavgirtinekê<br />
da gûna zarotiya wan hate bîrê. Ew demanê ko bi Kulîlkê ra<br />
malkomalko dilîstin. Kulîlk dikre bûk û li piþta perda bûk û zavatiyê da<br />
ji xwe ra peya dikir û tev diketin kêf û henek û laqirdiyan, weke<br />
perdeyekê li ber çavên Kuliki ra derbas bû. Li wê bîreweriyê da dilê wî sist<br />
bû û li hespê peya bû. Kulîlkê dizgîna Nijdiyî da destê kenizekê û gotê:<br />
— Hanê hespê mêvanê me a, bibe li piþt konî da tewl bide!<br />
Bixwe jî milê xwe li milê Kuliki da û tev ketin hundurê xîvetekê. Dîsan<br />
piþtî çendik û çend salan, gûna zarotiya wan, li hundurê xîvetê da ser ji nû<br />
dupate bû.<br />
Kulik hînga bi xwe hesiya, ko tav hatiye raserî serê wî. Bi zorê xwe ji nav<br />
destên Kulîlkê deranî. Navnîþana mala xalên xwe ji Kulîlkê pirsî û xatirê<br />
xwe jê xwest û ji xîvetê derket û li Nijdiyî siwar bû û ber bi ava zirav kudand.<br />
Li ava zirav derbas bû û xwe bi her heft konên li rex hev vegirtî ra<br />
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />
BILÎCAN • 361
Change language