Bilîcan - Nefel

kurên Hesê Dûdêyî jî ketin karê þerî û xwe ji cenga sibê ra amade kirin.
Hê taze berê sibêdê gewr dibû, ko siwarên Mîrî li ber derê dîwanxanê
berev bûn. Siwaran rêz girtin. Mîr li pêþiya wan rawesta û got:
— Gelî siwarno! Li cenga îro da mafê we çi kesî tuneye ko hûn dakevin
herafê meydanê. Dijminê me yê vê carê pehlewanekî qerah e. Emê þerê
wî bi hîviya pehlewann va bihêlin. Lawên Hesê Dûdêyî dê her nihe xwe
bi me ra bigehînin. Pêþ da geredê bidin pehlewann, paþê ezê fermanê
bideme we ka hûnê çi bikin.«
Li dû vê kurt axiftina Mîrî ra, begzadan girmandin duhola hawarê û siwar
ber bi çemî kiþiyan û li rex çemî ketin gewelanê. Lê Mîr bi ridênsipiyan
va zivirî dîwanxanê û hîviya pehlewann ma. Bi dengê duhola
hawarê ra, her heft kurên Hesê Dûdêyî jî xwe li cil û bergên pehlewantiyê
da tev pêçan û xwe bi êla Mîrê Erebanî ra gîhandin. Bi hatina lawên
Hesê Dûdêyî ra, Mîr ferman da çend ga û hêþtir li ber piyên wan serjêkirin.
Zarên Hesê Dûdêyî li nîveka ser û cendekên ajelên qurbanî ra
derbas bûn û çûne dîwanxanê.
Hindî ko raza kuþtina Silêmanî ji devê Kakilê þivanî ra derketiye, ev
cara yekê ye, ko zarên Hesê Dûdêyî derê dîwanxana Mîrî ra diçin hundur.
Mîr bi ridênsipiyên xwe va li ber pehlewann va rabûn.
Pehlewann qaweyek vexwarin û ji dîwanxanê derketin û li bozên xalxalî
siwar bûn û ber bi çemî bezandin.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 353