Bilîcan - Nefel

min jî hebin, ji min bibexþînin. Eva hefteyeke cerdeke nenas li me hewiliye
û averû jî me ra nehêlan. Mala we nekeve, her çawa be, em hemû kurdin.
Her çiya ko ta roja îro li nîveka me û we da qewimî ye, taze derbas
bûye. Hemûyan jî ji min bibihorin. Ji we mêrek hatiye kuþtinê, ji me sê
mêr. Qeziyayek bû, qewimî û çû. Ev çendik û çend sal li ser ra derbas
bûne. Hûn bixwe jî dizanin ko min her hay bi wê qewimînê nebû. Niha
ko dilê we ji me ma ye. Dujmin û neyarên me wecê ji vê dilmayînê verdigirin
û rojê derbekê li me didin. Wê rojê hatine karê zemawenda Kulîlkê
þêlandine. Me got, çi nake, sene hatine ji xwe ra kûtek revandine. Îro jî
hatine li ser bîrê, li nava çend hezar malan da, Bilîcan ji meyteran standine
û birine. Rojê lekeyekê li me didin. Min hûn dîtine û Xudê. Îro roja
xîretê ye. We bizanibin ko min îþev xwînek kiriye û min xwe avîtiye
mala we. Sibê siwarên min dê li dû cerdê bikevin. Ez daxwazê ji we dikim
ko hûn her heft bira jî sibê bi me ra siwar bin û em li dû cerdê bikevin.
He navê we li ser siwarên me bikeve, besî me ye. Siwarên me dê bi navê
we serbilind û biwêr bin.
Êzdîn Beg yek bi bejna xwe va ji ber Mîr û hevalan va rabû. Hemûyan
dest li stuyên hev ra birin. Êzdîn Begî cî nîþanî mêvanan da û bixwe jî li
biniya konî li ser darê edebê rûniþt. Paþî xweþbêjî û pirs û pirsiyaran Êzdîn
Begî rabû ser piyan û gote Mîrî:
— Hûn rûnên ta ko em hatin.
Vêca çav kire birayan. Birayên wî hemû ji cî rabûn û ber bi aliyê malê
çûn. Êzdîn Begî bi koma birayan va li aliyê malê þêvir danîn. Ro kirin û
pîvan. Mîr bi ridênsipî û melayê xwe va xwe avîtiye mala wan. Ev debeke
mêjîna kurdî ye. Bavkuþtiyê mirovî jî eger þev xwe bavêje mala mirovî, divê
ko mirov jê derbas bibe. Ewan bixwe jî dizanîn, her rastî jî Mîrî agah
bi kuþtina Silêmanî nibû. Qeziyayek bû û qewimîbû.
Birayên Êzdînî hemûyê gotin:
— Þîret û bisparteya bavoye, ko em li himber hêriþên dijmin i da li
hawariya Mîrî da herin.«
Paþî got û bêjê, hemûyan ya xwe kirin yek û biriyar dan ko sibê tevî siwarên
wan bibin û li dû cerda nenas bikevin.
Her heft bira li aliyê malê hatin bal Mîr û hevalên wî. Melayê Mîrî
buxçika xelatan rakir û li ber Êzdînî danî. Mîr jî ji cî rabû, kurkê xwe yê
mîrîtiyê ji milê xwe þiqitand û avîte milê Êzdînî. Eva mezintirîn xelat bû
ko ta wê rojê li nava hozgelên kurdî da hatibû dayînê. Bi vî cureyî Mîr û
zarên Hesê Dûdêyî li hev hatin. Mîr li þev da zivirî mala xwe û her heft
352• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM