Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
qise û orxe dibe. Ser û dêlên xwe dike yek. Bû tikîna dilê Kerrî. Tiþtek li nava dilê wî da qetiya. Xwe ji xwe ra got: — Bi gorina babo, her ev Bilîcan bixwe ye. Berê Sosikê da biniya malan û bi bayê bezê ber bi wan hajot. Nizanî ew naweya çawa kuta kir. Xwe gîhande wan. Dîna xwe dayê mahîneke þînboz e. Yekê bi hefsarê wê ra girtiye û yên dî jî li peyê tên. Baþ li mahînê hûr bû. Dîna xwe dayê çawa ko dayîka wî û peyakê dîl ji wan ra salix dane, xaleke sipî li ser gurçika wê ya çepê ye. Waye ji bo avdanê ber bi bîrê dikiþînin. Kerr bi wan ra gihîþt û destê xwe ji wan ra bilind kir û gote wan: — Ji we ra wîþt! Hemûyan bi hev ra bersiva wîþta Kerrî dan: — Wîþta te li ser wîþtê be, day û bavê te li bihîþtê be! Kerrî pirsî: — Pirsiyar bêxewþ e, ew çawa hêstire ko hûn weha pê ra þa dibin. We qet hêstir nedîtine çawa? Hemû bi Kerrî keniyan û yekê gotê: — Kuro lawo ma tu korî, ko tu hesp û hêstiran ji hevdu nas nakî. Lawo ev Bilîcana Mîrê Erebane. Lawo ev mahîna li dewsa xeracê heft salên Erebistanê va hatiye. Tu çi diaxivî?! Dibêjî qay tu ne xelkê vî welatiyî!« Kerrî gotê: — Xalo bibexþîne. Min nas nekir. Min got qay hêstir e. Vêca bi gotina xwe ra ber bi wan çû. Gava ko gihîþte wan ne ji gav da þûrê xwe li ber xwe kiþand û hêriþî ser wan kir. Þûrek li tera skura destkêþkirê Bilîcanê da lêda. Hefsarê mahînê ji destê wî derket. Kerrî rikêf kir û hefsarê Bilîcanê ra girt. Û hêriþî ser wanên dî kir. Gava çavên wan bi xwînê ketin, her yek li aliyekê da revîn. Kerrî zengî li Sosikê da û Bilîcan kire êrdeka xwe û ber bi Þargên Lewendan hajot. Ta peyakan hawarî ji dîwana Mîr Elî Siwaranî ra gîhandin, Kerrî xwe gîhande avê û ji çemî derbas bû jî. Kulik derketibû raserî girê Þargên Lewendan û dûrbîn dabû ber çavên xwe û li deþtê dinihêrî. Gava ko çavên wî li deþtê da bi siwarekî ket, ko hespek jî li dû xwe ra kiriye êrdekê, dûrbîn li ser ranekir. Ta ko baþ nasî û dît ko Kerr vaye tê, Bilîcan jî kiriye êrdeka xwe. Mizgînî da hevalan û got: — Kuro Kerr vaye hat û Bilîcan jî îna. Hemû bi mizgîniya Kuliki ra þa bûn û ber bi girê Þargên Lewendan revîn. Ta heval gihîþtin serê gir û ji hevdu pirsîn ka li kû ye, Kerrî xwe bi wan ra gîhand jî. Hemû helatin pêþiya Kerrî. Kulik xwar bû erd maç kir E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 347
û hindek xwalî avîte devê xwe. Kerrî xwe lê pert kir û gotê: — Çi bûye tu erdê maç dikî û xweliyê davêjî devê xwe! Kuliki gotê: — Ê, bira sipas ji Xudê ra, ko te çû Bilîcan bêþer û bê kuþtin anî. Tu bixwe jî tendurust zivirî. Lê ezê hê erdê maç nekim! — Ne herê, birayê te ta ko li vê derê þerekî danenê, naçe. Sibê Emer Axayê bêje, te çû mahîna Bilîcan dizî anî. Bira mercê me û Emer Axayî ew e ko em Bilîcanê jê ra bi þer û lêdan, bi zora darê dar rimê bînin, ne ko bidizin. Bihêle hê gelek maye. Vêca bi van gotinane ra berê xwe li ser hevalan da kir û got: — Yek ji we bila biçe xwe bide serê girê han û nobedariyê bike, ta ko me karê xwe kir. Emê li Qîracê daran þerekî danên paþê.« Neimetê Îsi berî hemûyan got: — Ezê nobedariyê bikim. Vêca bi gotina xwe ra rima xwe û dûrbîna xwe hilda û wekî kûselekî ber bi girê Þargê Lewendan hilkiþiya. Kulik li ber Kerrî geriya û gotê: — Bira were wan kevirên li pêþa xwe bavêje! Te Mahîna Bilîcan înaye, êdî kuta bû. Mercê te li cî ye. Ma Emer Axayê zorê li me bike. Were em bar bikin û herin.« Taze qudetiyê li Kerrî dest daye. Qet li ser xwe ra çi kesî mêr nahejmêre. Xwe li Kuliki tûre kir û gotê: — Kulik tu yê bihêlî em bizanibin ka em li ser çine û li ber çine, yan na?! Here alî Hasûxan û Pasûxanî. Kerr tûre tûre dizgîna Sosikê da destê Hasûxan û bixwe jî qeyd li lingê Bilîcanê xist û kilîda qeydê kire berîka xwe û gote Hasûxan û Pasûxanî: — Werin xwe bidin ber Bilîcanê. Mûyek ji leþê wê þaþ be, ezê serê we lêdim. Kulik li ser stirînan bû. Dîsan hat û li ber Kerrî geriya: — Bira were ji kerê decalî peya be. Me karê zemawenda wan jî pûr kir, li dû me ra nehatin. Te çûye bêy þer û bêy xwînrêþtin Bilîcan înaye, dîsan vaye kes li dû te ra nehat. Were em her niha da bar bikin û li ber çavên wan nist bibin û herin. Tu çima dibî hegerê xwînrêþtinê? Tu çi dizanî ka çiyê biqewime? Kerr ji heleqê derket. Tûre bû û xwe li Kuliki hêrs kir û gotê: — Kuro tu çi bieciyî? He li serê serî da dilê te nedixwest, tu bi min ra bihatay. Mercê me û mêrikî ew e ko em Bilîcanê jê ra bi zora darê dar 348• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 297 and 298: Kerrî serê kudikê yê jê kirî
- Page 299 and 300: dikirin. Sosikê car û baran ling
- Page 301 and 302: Can gorî ezbeniyê De were li ser
- Page 303 and 304: xûlê hêþtiran û oreora wê bû
- Page 305 and 306: 39 Kelekela germa havînê ye. Hewa
- Page 307 and 308: nanî hev in. Rast bi milê rê ra
- Page 309 and 310: Neimet xwe li ser va nebir û bersi
- Page 311 and 312: 40 Hewþan giyayekî gewireþîne.
- Page 313 and 314: serî li ser rêça wê nahilîne.
- Page 315 and 316: hêdîka li serberjêri da þûlik
- Page 317 and 318: guçkên xwe dagirt. Piþtî demeke
- Page 319 and 320: — Nêçîr her nêçîr e, çi vi
- Page 321 and 322: paqij kir û dîsan neyîk naland.
- Page 323 and 324: Evdurehman ewî kellê karmamizê j
- Page 325 and 326: Êxoyî got: Rastî jî tu dibêjî
- Page 327 and 328: didît, te nehîþt. Bi dengedenga
- Page 329 and 330: mewîj û xwliya taze lê zêde dik
- Page 331 and 332: — Kerr were li Sosikê siwar be,
- Page 333 and 334: kûraniya avê da bibîne. Yan jî
- Page 335 and 336: va hêlan û dîsan li wê rêya ko
- Page 337 and 338: Kulik hate cem Kerrî û lê pirsî
- Page 339 and 340: Peyakî bi hejyareya destê xwe ew
- Page 341 and 342: — Te xêre!? — Min xêre. Vêca
- Page 343 and 344: — Kuro bihêle! Xudê kem ewê me
- Page 345 and 346: agirî ra hevalên wan yên dî jî
- Page 347: wî dagirt û ew li Sosikê siwar b
- Page 351 and 352: hespeke te tunebû, tu li hespa me
- Page 353 and 354: min jî hebin, ji min bibexþînin.
- Page 355 and 356: 44 Hê berê sibêdê gewr nebibû
- Page 357 and 358: — Bijîn zarên Hesê Dûdêyî!
- Page 359 and 360: Deriyaya siwaran ji cî leqiyan. Ç
- Page 361 and 362: 45 Gava ko Kuliki dengê meþkkêya
- Page 363 and 364: gîhand. Hajote nav konan. Lê çi
- Page 365 and 366: dûr e û çi aman jî li bal wan t
- Page 367 and 368: zozanan herin, her kî dixwaze, dik
- Page 369 and 370: ketine pêsîra hevdu û hevdu ji s
- Page 371 and 372: serok û mîran li ber xelkê da þ
- Page 373 and 374: Lê emê bi þerê xwe bixwetiyê j
- Page 375 and 376: 47 Emer axa li kûlê da zindanî b
- Page 377 and 378: û bi destên hevdu wan bidin kuþt
- Page 379: mirovên gelfiroþ û welatxor yên
qise û orxe dibe. Ser û dêlên xwe dike yek. Bû tikîna dilê Kerrî. Tiþtek li<br />
nava dilê wî da qetiya. Xwe ji xwe ra got:<br />
— Bi gorina babo, her ev <strong>Bilîcan</strong> bixwe ye.<br />
Berê Sosikê da biniya malan û bi bayê bezê ber bi wan hajot. Nizanî ew<br />
naweya çawa kuta kir. Xwe gîhande wan. Dîna xwe dayê mahîneke þînboz<br />
e. Yekê bi hefsarê wê ra girtiye û yên dî jî li peyê tên. Baþ li mahînê<br />
hûr bû. Dîna xwe dayê çawa ko dayîka wî û peyakê dîl ji wan ra salix<br />
dane, xaleke sipî li ser gurçika wê ya çepê ye. Waye ji bo avdanê ber bi bîrê<br />
dikiþînin. Kerr bi wan ra gihîþt û destê xwe ji wan ra bilind kir û gote wan:<br />
— Ji we ra wîþt!<br />
Hemûyan bi hev ra bersiva wîþta Kerrî dan:<br />
— Wîþta te li ser wîþtê be, day û bavê te li bihîþtê be!<br />
Kerrî pirsî:<br />
— Pirsiyar bêxewþ e, ew çawa hêstire ko hûn weha pê ra þa dibin. We<br />
qet hêstir nedîtine çawa?<br />
Hemû bi Kerrî keniyan û yekê gotê:<br />
— Kuro lawo ma tu korî, ko tu hesp û hêstiran ji hevdu nas nakî. Lawo<br />
ev <strong>Bilîcan</strong>a Mîrê Erebane. Lawo ev mahîna li dewsa xeracê heft salên<br />
Erebistanê va hatiye. Tu çi diaxivî?! Dibêjî qay tu ne xelkê vî welatiyî!«<br />
Kerrî gotê:<br />
— Xalo bibexþîne. Min nas nekir. Min got qay hêstir e.<br />
Vêca bi gotina xwe ra ber bi wan çû. Gava ko gihîþte wan ne ji gav da<br />
þûrê xwe li ber xwe kiþand û hêriþî ser wan kir. Þûrek li tera skura<br />
destkêþkirê <strong>Bilîcan</strong>ê da lêda. Hefsarê mahînê ji destê wî derket. Kerrî<br />
rikêf kir û hefsarê <strong>Bilîcan</strong>ê ra girt. Û hêriþî ser wanên dî kir. Gava çavên<br />
wan bi xwînê ketin, her yek li aliyekê da revîn. Kerrî zengî li Sosikê da û<br />
<strong>Bilîcan</strong> kire êrdeka xwe û ber bi Þargên Lewendan hajot. Ta peyakan<br />
hawarî ji dîwana Mîr Elî Siwaranî ra gîhandin, Kerrî xwe gîhande avê û<br />
ji çemî derbas bû jî.<br />
Kulik derketibû raserî girê Þargên Lewendan û dûrbîn dabû ber çavên<br />
xwe û li deþtê dinihêrî. Gava ko çavên wî li deþtê da bi siwarekî ket, ko<br />
hespek jî li dû xwe ra kiriye êrdekê, dûrbîn li ser ranekir. Ta ko baþ nasî û<br />
dît ko Kerr vaye tê, <strong>Bilîcan</strong> jî kiriye êrdeka xwe. Mizgînî da hevalan û got:<br />
— Kuro Kerr vaye hat û <strong>Bilîcan</strong> jî îna.<br />
Hemû bi mizgîniya Kuliki ra þa bûn û ber bi girê Þargên Lewendan<br />
revîn. Ta heval gihîþtin serê gir û ji hevdu pirsîn ka li kû ye, Kerrî xwe bi<br />
wan ra gîhand jî. Hemû helatin pêþiya Kerrî. Kulik xwar bû erd maç kir<br />
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />
BILÎCAN • 347
Change language