Bilîcan - Nefel

— Te xêre!?
— Min xêre.
Vêca xwe li hespê da avîte erdê û got:
— Ca tu dizgîna Nijdiyî ra bigire!
Vêca dizgîna Nijdiyî da destê Kerrî û xwe bi coka avê ra gîhand. Pêþiya
avê xendiqand û ava cewê li se þovê da þkand. Kerr bi zendeman jê pirsî:
— Kuro Kulik tu yê çi bikî?!
— Peya be, ez ji te ra bêjim, kanê ezê çi bikim.
Kerr bêy hemdê xwe ji hespa xwe peya bû.
Bû xurpexurpa avê û li ser þovê ket. Þovê av hilçinî. Her çend ko av
aveke boþ bû, lê dîsan jî qaseke xurt kiþand, ta ko av ji vî serî giheþte serê
dî. Av li þova ripe rast geriya. Þov bû deriya. Deriyayek li av û qurê. Her
du bira rawestabûn û li þovê û xurpexurpa avê dinihêrîn.
Kerrî serê xwe hejand û pirsî: kuro ca bêje ka tu yê çi bikî, paþê. Ez çi
serederiyê ji vî karê te nakim.
Kuliki jê pirsî:
— Ker, ez û tu birane yan na?
— Erê em birane.
— Em herdu kurên Silêman û Werdekêne, yan na?
Kerrî bi zendeman got:
— A!
— Sosik û Nijdî herdu jî caniyên mahîna Barxanene, yan na?
— A, herdu jî caniyên mahîna Barxanene.
— Were ez û tu emê berêkanê bikin û hespên xwe biezmînin. Pêroya
kê ji þovê derket û xwe bi hiþkatiyê ra gîhand, ewî lê biriye. Lê pêroya kê
jî derneket, bizane ew pêroya yê li meydana þerî da jî dernekeve. Ca dermanê
wê ser lêdane. Emê serê wê lêdin.
Kerrî gotê: were em herin, niha hevalên me li hîviya me mane. Me taze
karwanê xelkê þêlandiye, niha xudanê karwanê dê li dû malê xwe ra bên.
Kuliki gotê:
— Hevalan neke berhane. Her ez jî li wê hizrê da me. Niha hawariya
êla Mîrê Ereban li dû me ra bên. He yê li binê hevrazê Qîracê daran da
bigîjin me. Sosik êdî ne ew Sosika carane.
Kerrî xwe lê tûre kir û gotê:
— Tu çi dibêjî? Çawa Sosik, Sosika caran nîne! Siwar be em herin.
Derenge lo!
Kuliki gotê:
340• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM