Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
— Te got ko tu buhurê vî çemî nas dikî? — Erê xalo, ez nas dikim. — De nîþanî me jî bide, kanê kê der bihur e? Peyak tirse tirs li dora xwe nihêrî û li rex çemî ket. Kerr û Kuliki jî serên hespên xwe ra girtine û dane dû wî. Takû peyak bi ciyekî, ko mirovî hemanê dizanî, demanekî rêyek li wur ra derbas bûye, gihîþt û got: — A, ev dera bihurê vî çemî ye. Êl û karwanî hemû li vira ra derbas dibin. — Tu yê bikaribî, ji vî bihurî ra derbas bibî. Bû îske îska peyaki û pirsî: — Xalo hûnê min berdin? Kerrî gotê: — Here, me tu aza kirî. Peyaki bawer nedikir. Rawestabû û li nava çavên Kerrî dinihêrî. Kerrî xwe lê pert kir û gotê: — De here, tu aza yî! Peyak bi tirs ji wan qetiya. Xwe li avê da. Avê da navtenga wî. Bi somekarî xwe gîhande nîveka çemî. Av du sê caran li ser serê wî ra qulubî. Lê peyak somekaerkî baþ bû. Bi dest û pêyan somekarî kir û xwe gîhande wî alî çemî. Gava ko li nava çemî derdiket, zivirî dîsan li piþt xwe ra mêze kir. Li dû ra beziya. Kerr û Kulik pê keniyan. Peyak li wî alî çemî bi zorê bi Kerr û Kuliki va dihate xûyanê, ko herdu bira li hespên xwe siwar bûn û ber bi Qîracê daran zivirîn. Herdu birayan serê hespan þil kiribûn û bi guj dajotin. Fîrefîra Sosikê bû. Sosik, Sosika caran nibû. Zikê wê mezin û saxiriyên wê lawaz û skura wê ziravtir bibû. Gelek ciyan jî lingên wê li hev dialiyan. Kulik bizorê serê Nijdiyî radigirt, ko li pêþ wê nekeve. Lê her dem Nijdî li pêþiyê bû. Kulik li bîr û hizran da bû. Li dilê xwe da got: Xudê kem Sosik êdî ne hespa meyedana þerî ye. Ez çawa bikim ko Kerrî serwext kem, ko dest ji Sosikê bikiþîne. Li van bîr û hizran da bû ko giheþtin þoveke mezin. Ser û binê þovê bi hev va nedihate xûyanê. Ava aþekî li fêza þovê ra derbas dibû. Diyar bû ko þov pê kotanê kêlabûn. Þov û paþov kiribûn û ji çandinê ra amade kiribûn. Yê van rojan ew biçandana û bikiran pence. Gava ko Kerr û Kulik giheþtin fêza þovê, teþtek kete serê Kuliki. Kulik serê Nijdiyî berev kir û xwe li dû ra girt û gazî Kerrî kir: — Kerr ca nejo kanê! Kerrî jî dizgîna Sosikê ragirt û pirsî: E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 339
— Te xêre!? — Min xêre. Vêca xwe li hespê da avîte erdê û got: — Ca tu dizgîna Nijdiyî ra bigire! Vêca dizgîna Nijdiyî da destê Kerrî û xwe bi coka avê ra gîhand. Pêþiya avê xendiqand û ava cewê li se þovê da þkand. Kerr bi zendeman jê pirsî: — Kuro Kulik tu yê çi bikî?! — Peya be, ez ji te ra bêjim, kanê ezê çi bikim. Kerr bêy hemdê xwe ji hespa xwe peya bû. Bû xurpexurpa avê û li ser þovê ket. Þovê av hilçinî. Her çend ko av aveke boþ bû, lê dîsan jî qaseke xurt kiþand, ta ko av ji vî serî giheþte serê dî. Av li þova ripe rast geriya. Þov bû deriya. Deriyayek li av û qurê. Her du bira rawestabûn û li þovê û xurpexurpa avê dinihêrîn. Kerrî serê xwe hejand û pirsî: kuro ca bêje ka tu yê çi bikî, paþê. Ez çi serederiyê ji vî karê te nakim. Kuliki jê pirsî: — Ker, ez û tu birane yan na? — Erê em birane. — Em herdu kurên Silêman û Werdekêne, yan na? Kerrî bi zendeman got: — A! — Sosik û Nijdî herdu jî caniyên mahîna Barxanene, yan na? — A, herdu jî caniyên mahîna Barxanene. — Were ez û tu emê berêkanê bikin û hespên xwe biezmînin. Pêroya kê ji þovê derket û xwe bi hiþkatiyê ra gîhand, ewî lê biriye. Lê pêroya kê jî derneket, bizane ew pêroya yê li meydana þerî da jî dernekeve. Ca dermanê wê ser lêdane. Emê serê wê lêdin. Kerrî gotê: were em herin, niha hevalên me li hîviya me mane. Me taze karwanê xelkê þêlandiye, niha xudanê karwanê dê li dû malê xwe ra bên. Kuliki gotê: — Hevalan neke berhane. Her ez jî li wê hizrê da me. Niha hawariya êla Mîrê Ereban li dû me ra bên. He yê li binê hevrazê Qîracê daran da bigîjin me. Sosik êdî ne ew Sosika carane. Kerrî xwe lê tûre kir û gotê: — Tu çi dibêjî? Çawa Sosik, Sosika caran nîne! Siwar be em herin. Derenge lo! Kuliki gotê: 340• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 289 and 290: Dîwane Cindî jî li dirêjaya tem
- Page 291 and 292: navtengê bibe av û þêlav. Dê w
- Page 293 and 294: hilkiþiya. Hê dîwane li pêsîra
- Page 295 and 296: daketibû serê rê û pêþ da di
- Page 297 and 298: Kerrî serê kudikê yê jê kirî
- Page 299 and 300: dikirin. Sosikê car û baran ling
- Page 301 and 302: Can gorî ezbeniyê De were li ser
- Page 303 and 304: xûlê hêþtiran û oreora wê bû
- Page 305 and 306: 39 Kelekela germa havînê ye. Hewa
- Page 307 and 308: nanî hev in. Rast bi milê rê ra
- Page 309 and 310: Neimet xwe li ser va nebir û bersi
- Page 311 and 312: 40 Hewþan giyayekî gewireþîne.
- Page 313 and 314: serî li ser rêça wê nahilîne.
- Page 315 and 316: hêdîka li serberjêri da þûlik
- Page 317 and 318: guçkên xwe dagirt. Piþtî demeke
- Page 319 and 320: — Nêçîr her nêçîr e, çi vi
- Page 321 and 322: paqij kir û dîsan neyîk naland.
- Page 323 and 324: Evdurehman ewî kellê karmamizê j
- Page 325 and 326: Êxoyî got: Rastî jî tu dibêjî
- Page 327 and 328: didît, te nehîþt. Bi dengedenga
- Page 329 and 330: mewîj û xwliya taze lê zêde dik
- Page 331 and 332: — Kerr were li Sosikê siwar be,
- Page 333 and 334: kûraniya avê da bibîne. Yan jî
- Page 335 and 336: va hêlan û dîsan li wê rêya ko
- Page 337 and 338: Kulik hate cem Kerrî û lê pirsî
- Page 339: Peyakî bi hejyareya destê xwe ew
- Page 343 and 344: — Kuro bihêle! Xudê kem ewê me
- Page 345 and 346: agirî ra hevalên wan yên dî jî
- Page 347 and 348: wî dagirt û ew li Sosikê siwar b
- Page 349 and 350: û hindek xwalî avîte devê xwe.
- Page 351 and 352: hespeke te tunebû, tu li hespa me
- Page 353 and 354: min jî hebin, ji min bibexþînin.
- Page 355 and 356: 44 Hê berê sibêdê gewr nebibû
- Page 357 and 358: — Bijîn zarên Hesê Dûdêyî!
- Page 359 and 360: Deriyaya siwaran ji cî leqiyan. Ç
- Page 361 and 362: 45 Gava ko Kuliki dengê meþkkêya
- Page 363 and 364: gîhand. Hajote nav konan. Lê çi
- Page 365 and 366: dûr e û çi aman jî li bal wan t
- Page 367 and 368: zozanan herin, her kî dixwaze, dik
- Page 369 and 370: ketine pêsîra hevdu û hevdu ji s
- Page 371 and 372: serok û mîran li ber xelkê da þ
- Page 373 and 374: Lê emê bi þerê xwe bixwetiyê j
- Page 375 and 376: 47 Emer axa li kûlê da zindanî b
- Page 377 and 378: û bi destên hevdu wan bidin kuþt
- Page 379: mirovên gelfiroþ û welatxor yên
— Te got ko tu buhurê vî çemî nas dikî?<br />
— Erê xalo, ez nas dikim.<br />
— De nîþanî me jî bide, kanê kê der bihur e?<br />
Peyak tirse tirs li dora xwe nihêrî û li rex çemî ket. Kerr û Kuliki jî serên<br />
hespên xwe ra girtine û dane dû wî. Takû peyak bi ciyekî, ko mirovî hemanê<br />
dizanî, demanekî rêyek li wur ra derbas bûye, gihîþt û got:<br />
— A, ev dera bihurê vî çemî ye. Êl û karwanî hemû li vira ra derbas dibin.<br />
— Tu yê bikaribî, ji vî bihurî ra derbas bibî.<br />
Bû îske îska peyaki û pirsî:<br />
— Xalo hûnê min berdin?<br />
Kerrî gotê:<br />
— Here, me tu aza kirî.<br />
Peyaki bawer nedikir. Rawestabû û li nava çavên Kerrî dinihêrî. Kerrî<br />
xwe lê pert kir û gotê:<br />
— De here, tu aza yî!<br />
Peyak bi tirs ji wan qetiya. Xwe li avê da. Avê da navtenga wî. Bi<br />
somekarî xwe gîhande nîveka çemî. Av du sê caran li ser serê wî ra qulubî.<br />
Lê peyak somekaerkî baþ bû. Bi dest û pêyan somekarî kir û xwe gîhande<br />
wî alî çemî. Gava ko li nava çemî derdiket, zivirî dîsan li piþt xwe ra mêze<br />
kir. Li dû ra beziya. Kerr û Kulik pê keniyan. Peyak li wî alî çemî bi zorê<br />
bi Kerr û Kuliki va dihate xûyanê, ko herdu bira li hespên xwe siwar bûn<br />
û ber bi Qîracê daran zivirîn.<br />
Herdu birayan serê hespan þil kiribûn û bi guj dajotin. Fîrefîra Sosikê<br />
bû. Sosik, Sosika caran nibû. Zikê wê mezin û saxiriyên wê lawaz û skura<br />
wê ziravtir bibû. Gelek ciyan jî lingên wê li hev dialiyan. Kulik bizorê<br />
serê Nijdiyî radigirt, ko li pêþ wê nekeve. Lê her dem Nijdî li pêþiyê bû.<br />
Kulik li bîr û hizran da bû. Li dilê xwe da got: Xudê kem Sosik êdî ne hespa<br />
meyedana þerî ye. Ez çawa bikim ko Kerrî serwext kem, ko dest ji<br />
Sosikê bikiþîne. Li van bîr û hizran da bû ko giheþtin þoveke mezin. Ser û<br />
binê þovê bi hev va nedihate xûyanê. Ava aþekî li fêza þovê ra derbas dibû.<br />
Diyar bû ko þov pê kotanê kêlabûn. Þov û paþov kiribûn û ji çandinê ra<br />
amade kiribûn. Yê van rojan ew biçandana û bikiran pence.<br />
Gava ko Kerr û Kulik giheþtin fêza þovê, teþtek kete serê Kuliki. Kulik<br />
serê Nijdiyî berev kir û xwe li dû ra girt û gazî Kerrî kir:<br />
— Kerr ca nejo kanê!<br />
Kerrî jî dizgîna Sosikê ragirt û pirsî:<br />
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />
BILÎCAN • 339
Change language