Bilîcan - Nefel

Kulik hate cem Kerrî û lê pirsî:
— Te ev çima girt?
— Jê vegere! Karê min pê heye.
Kerrî herdu destên peyakê dîl girêda û da pêþiya xwe.
Hevalan jî hesp û hêþtirên pûrê dane pêþiya xwe û anîn serê duriyanê.
Kerrî li hevalan heytand û got:
— Kuro hêþtirên me jî bar bikin!
Hevalan dest pê kirin û hêþtirên xwe jî bar kirin û li hêviya fermana
Kerrî rawestan.
Kerrî ji peyakê dîl pirsî:
— Bêje kanê ev herdu rêyana ko da diçin?
Peyaki stuyê xwe xwar kir û li rêyan nihêrî û got:
— Ev þiverêya ko ber bi çiya diçe, ew rêka koçeran e. Ew li Qîracê daran
ra ber bi warkozan û Þargên Lewendan diçe. Ew panerêya han jî ber bi
beriyê diçe.
Kerrî lê pirsî:
— Kes niha li warkozan maye, yan na?
— Na kes êdî li warkozan nemaye. Tenê herdu mehên buharê yê seretayê
koçer li warkozan dimînin.
— Êla Eliyê Siwaran niha li kêderê daniye?
— Êla Eliyê Siwaran niha li wî alî çemî daniye.
Li dû van pirsiyaran ra Kerrî çavên peyakî girê da. Li dû ra dest û piyên
wî jî girêda û ew wekî pezekê avîte terkiya Sosikê. Bû zarezara peyakî û
got:
— Xalo tu û Xudê tu min nekuje!
Kerrî xwe lê tûre kir û gotê:
— Lawo min carekê ji te ra got. Mêr dîlên xwe nakujin.
Hevala bi fermana Kerrî qentera hêþtiran bi hev va girêdan û berê qentera
giran dane þiverêya koçeran û li Qîracê Daran ra ber bi Þargên
Lewendan hilkiþiyan. Tarî ketibû erdê ko li nava dar û baran ra derbas
bûn û xwe gîhandin panavkek biçûk ko li nîveka biþiyekî çirî rixtim da
ketibû. Her sê aliyên panavkê zinarên bilind weke kelayeke destkir mil
kutabûn hevdu.
Bi fermana Kerrî hêþtir li hundurê wê kelaya suruþtî da hîþ kirin. Kerrî
peyakê dîl ji terkiya Sosikê vekir. Herdu destên wî û herdu piyên wî qeyd
kir û serê qeydê avîte zincîrekê û zincîr jî avîte darekê û peyak hema wisan
girêdayî li kêleka xwe da rûniþtandinê. Hevalan jî barên hêþtiran vekirin.
336• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM