Bilîcan - Nefel

kûraniya avê da bibîne. Yan jî eger bext ji wî ra bibe yar û destên wî li
rîþaleke çir û bitew asê bû û rîþalê taba giraniya leþê wî anî, lê werîs û
kindir û kemendan taba wî neanîn, ewê li wê bilindayê da bikeve nava
kûraniya avê û bibe xwarê masî û kûsî û nihengên binê avê.
Çepa cerdan, çepeke pir asê û teng û buvedare. Mirov ko ji çepê û li bin
zinarê bilind ra derbas dibe jî, dîsan berê mirovî dikeve ser hevrazekî
bilind. Ta niha ewê çepê giyanê gelekan jê standiye û ewan kiriye xwarê
masî û kûsiyan. Ta roja îro her piþkeke wê çepê navek lê kirine: Çepa cerdan,
çepa mirinê, xendeqa guran, hevrazê fistiq, çepa xertelan û çendîn
navên dî.
Li ser serê wî zinarê ko raserî korerêyê da bejin veda ye, cure cure dar û
deven û gwînî lev aliyane. Þîlaneke bi gevde û levaliyayî durust li ser qûça
wî zinarî bejin veda ye. Li bin sîbera wê þîlanê da cotek xertelên milrût
hêlûn danîne. Ca eger rêya kesekî li bin wê dara þîlanê bigire, dê rastî hestûdaneke
mezin bê. Hestûyên her cure ajelan, hestikên karxezalan, yên
kar û berxan yên masiyan, yên maran, heylo hestikên mirovan jî li ber
hêlûna xertelan li ser hev da bûne qûç. Car û bar jî libek, du lib hestik li
wê bilindayê li nava hestikên li ber hêlûna xertelan dikevin serê rê û balayî
dev û dorê rê dibin. Her çend ko xelk li bara wê hestûdankê da gelek
tiþtan dibêjin, lê ta roja îro ji bilî balinde û firindeyan rêya çi giyanliberî,
piyên çi kesî li ser serê wî zinarî neketiye.
Mirov ko kûþkê li ser serhevrazê biniya zinarî, ko dibêjinê hevrazê fistiq,
dikeve, berê mirovî dikeve geliykî kûr. Rê li binê geliyî da pêþ da diçe.
Vî alî, wî alî geliyî, ta ko digîje bilindaya çiyan jî, daran mil kutane hev.
Darên cur be cure cengelî, yên weke: bîh, melhem, çûk, darpirtûk, kevot,
kezvan, kaj, çekem, dêlqantirok, evrisî û darên mêweyên cengelî yên
weke: givîþ, korosk, sêv, þîlan, zerîþk, hiloçik û tûvereþkan lev aliyane û
pêþ da çûne. Hindî ko mirov hevraz, ber bi serê gelî diçe, hind diçe dar
bilind û bilindtir û çir û rixtimtir dibin.
Koça kurên Werdekê bi kul û halekî ji çepa mirinê rizgar bûn. Li ser
serhevrazê fistiq ketin û jor da ber bi milê rastê þiqitîn û geliyê bi dar û bar
li milê wan yê çepê ma. Erd berdelan û xîþtor bû. Rê digel avê û li ser
dîwarê avê ra berjêr diçû. Li binê geliyî da, hêdî hêdî dîmen dihate
guhorînê. Hindî ko mirov berjêr diçû, çiya û çem ji hevdu dûr diketin.
Çiya û çem hêdî hêdî ji hevdu diqetiyan û çem ber bi deþteke vekirî pêþ
da diþûlikî. Dora çemî darên bîh û sipîndaran mil kutabûn hev. Li nava
qetên darên bîhê ra qol qolî dirîreþk û tûvereþk û li cî ciyan da jî dêlqan-
332• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM