Bilîcan - Nefel

mewîj û xwliya taze lê zêde dikir. Li roja çaran da Sosik lûlexanî bû û bêhneke
pir genî li ser ket.
Buxdo hat û li ber rawesta û got:
— Her çî gend û gild û gemar hebû, hemû rokire derva, êdî ji mirinê
filitî.
Du rojên dî jî wisan xewlî û mewîj dane Sosikê. Rojê satilek av ji bin
Sosikê dikiþiya. Roja þeþan Sosik lap baþ hate ser hemdê xwe. Buxdo ferman
da Hasûxan û Pasûxanî û gote wan:
— Pêþiya vê avê bixendiqînin.
Hasûxan û Pasûxan çend kevir û çîm danîne pêþiya ava kaniyê. Av çirav
çirav li piþt çîm û keviran da berev bû û golmanceke biçûk serast kir.
Buxdoyî li ber xwe da got:
— Pêþiya çi baþ gotine: çirav çirav dibe gol.
Li dû ra milên xwe veda û got:
— Ji mira kevirekî xoyê û tasekê bînin.
Jê ra kevirekî xoyê û tasek anîn. Hasûxan av li ser destên wî da kir û ewî
jî bi kevirê xoyê Sosik þal kir. Li dema þal kirina Sosikê da, destê Buxdoyî
li ser çîp û saxiriyên Sosikê li çend donbelan ket. Gava ko lê hûr bû, dît
ko çend qelemên hêþtiran li saxirî û çîpên Sosikê da çik bûne û kêm û
edab girtin û bûne donbel. Xwe li Hasûxan û Pasûxan tûre kir û got:
— Lê we ta niha çawa Sosik tûmar dikir ko we ev qelemana li saxiriyên
wê da nedîtine.
Hasûxan û Pasûxan xwe kir kirin. Çi bersiva wan tunebû. Bi dengê
Buxdoyî ra Kulik jî hate lalî wan û li saxiriyên Sosikê nihêrî. Teþk û eþkên
Sosikê li ber stirîn û qeleman girêgirêyî bibûn. Kuliki berê xwe li ser Kerrî
da kir û gotê:
Han evana jî yadîgarê te û serjêkirina kudikêye. Dayîka Werdek gote te
Sosikê li dû kudikan nevêje nava qeleman, te bi gora wê nekir. Hanê ev
jî akama negudariya te.
Li wê navê da Buxdoyî lingê Sosikê yê paþiyê rakir û lê mêze kir û got:
Kerr lê te qet nedigot, vaye nalekî Sosikê jî ketiye. Keviran lê daye
simên wê jî hincî hincî kiriye.
Kerrî pirsî:
— Nalê wê ketiye?
Kulik bi tûretî lê zivirand: Erê pehlewan! Ew jî yadîgara nêçîra kara
xezalê ye. Te baþ þîretên Werdekê kire guçkên xwe da. Îca tu yê bi vê
Sosika nivîþkan herî Bilîcanê bi þer û lêdan bînî!
328• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM