Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
da dibarîne. Bi vê gotina Buxdoyî ra ji bilî Nemetî hemû keniyan. Kerrî çengê xwe li hêta karmamizê da çik kir û goþt û satar têkel kir û parî tê da bada. Li dû Kerrî ra hemûyê hêriþî ser xwarekê kirin. Li ser xwarekê çi kesî nediaxift. Her kes li xêr û bêra xwe da bû. Fiþefiþa wan bû û parî li dû pariyan ra li devê xwe da lev digerandin û dadiqurtandin. Hemû pir birsî bibûn. Li qasekê da hestik rût kirin. Nanê sêlê li binê teþtikê sûtin û binê teþtê jî paqij kirin. Hestikên hêt û pîlên karmamizê þkandin û mejî jê deranîn. Kerr rabû çû ser kuçiki û pê nikilê xencera xwe pol û xwelî li ser kelle da alîkî. Kelle li nav polan deranî. Xencera xwe li çavê karmamizê ra kir û ew hema wisan bi xweliyê va anî rex teþta þîvê. Evdurehman kelle ji destê wî vegirt û du sê caran li erdê da û xweliya li ser da dakuta. Li dû ra pîneyek da ber destên xwe û hêdîka çermê kelleyî jê þiqitand û kelle hema wisan tûm danî ber Kerrî. Kerr herdu çavê wê deranî û nîvê zimanê wê jî birî û ji xwe ra hilda. Yê mayî jî avîte nav destên hevalan û got: Han ev jî para we! Hevalan kelle ji destên hevdu revandin. Pirtiya goþtî pê va nehêlan. Vêca qotê wê yê reqe rût jî danîn ser kevirekî û pê mistan lê dan û þkandin û mejiyê wê deranîn û xwarin. Piþtî xwarinê jev bela bûn û her yek li aliyekî da çûn. Her yek çûne ber pesêva kor û kendal û kevirekî. Piþtî hînga hatin û pala xwe dane kelmelan û her yek li ciyekî da veleziyan. Evdurehman û Hasûxan û Pasûxan jî aman tev þoþtin û berev kirin. Piþtî þoþtina amanan, Kuliki selekî mezin danî ser devê kaniyê û ew delava ko Hasûxan wan çêkiribûn, kavil kir û ava wê berda. Bû xuþîna avê û li nava kevir û kuçikan da berjêr da, ber bi binê newalê þiqitî. Kuliki li ber xwe da got: Ev ava giran e. Tirsim pêro þev gelekî vexon û pê bimînin. Lê çi kesî bersiva Kuliki neda. Te digot qay Kulik xwe ji xwe ra diaxive. Bayekî germ û tund dihat û bêneke nexweþ weke bêhna golegeniyan di gel xwe dianî û li binê zangê digerand. Elikî got. Peko! Çi bêhneke tund e. Tu dibêjî me li ser golegeniyên req û beqan daniye! Bi bihîstina navê golegeniyan ra, Neimeti xwast wan li ser wê dozê bixarîne. Xeber guhest û serê xwe rakir û got: Ca li hîvê binêrin, ka çawa direve. Tu dibêjî qay li dû ketine û yê wê ya bigirin. E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 323
Êxoyî got: Rastî jî tu dibêjî qay tajî û tûle li dû ketine û dê ewê nêçîr bikin. Hemûyan serê xwe bilind kiribûn û li hîvê mêze dikirin. Hîvê dilezand. Esman bînanî destmaleke armûþê þîn sayî bû. Þînekî vekirî û bêgerd. Þevê yekê yan duyan bi gered nobedarî dikirin. Ta sibêdê hiþiyar diman. Kuliki pirsî: Þeva dî nobedarî gereda kê bû? Hemûyê bi hev ra gotin: Þeva dî Êxo û Elik nobedar bûn. — Îþev gereda kî ye? Kerrî berî hemûyê bersiv da: Gereda min e. Hûn hemû bi dilniyayî razên. Piþta xwe vekin û velezin. Kulik û Hasûxan û Pasûxan dîsan li nava pêroyan geriyan. Çokên hêþtiran îþkeîþk girêdan. Lingên hesp û hêstiran baþ qeyd û bend kirin.Tewil avîtin qeyd û bendên wan û her yek li goþeyekê da baþ tewil dan û hatin rex hevalan û her yek li goþeyekê da ketin. Hewa pir germ bû. Hewceyî vegirtina kon û xîvetê nibû. Lê pêþûyan kelên ji wan birîbûn. Gava ko ba nehata, vizeviza vizik û pêþûyan bû, û bînanî seqan hêriþî wan dikirin. Kerr rabû. Hindek ters û paseriyên nîveter danî ser kuçikî û got: Kuro mîratê pêþû û vizikan em peritandin. Bila dûkela van berde pêþûyan lo! Lê çi kesî bersiva wî neda. Hemû xurmaþ bibûn. Têr xwaribûn. Têr vexwaribûn. Hemûyan jî rêyeke dûr û dirêj pîvabûn û pir westiyabûn. He di gavê da bû xurîna wan û xew ra çûn. Kerr li ser kuçiki rabû. Qasekê pêgermok gerand. Serekî çû nava pêroyan geriya. Dîna xwe da qeyd û bend û tewl û mix û sikeyên pêroyan. Hemû baþ girêdayî bûn. Zivirî hat binê zangê bal hevalan. Ew jî îro pir westiyabû. Hecirî bû karmamizê belaya wî û Sosikê dabûyê. Wisan þeqî bû ko nikarî xwe li ser xwe bigire. Hema wisan servekirî xwe li ser taqa piþtê li rex hevalan dirêj kir û mat ma li hîvê nihêrî. Heyv li panatiya esmanê bêbin da direvî. Te digot qay bi gotina Êxoyî, li dû ketibûn. Carê telteyek ewir dikete pêþiya wê. Lê telte ewrên hindik û biçûk û tenik bûn. Hîv li ser wan ra derbas dibû. Siya wan dikete erdê. Lê hîvê careke dî kimê xwe li bin wan ra derdîna û pêþ da diçû. Þevê kar li Kerrî kir. Seha tenêbûnê lê dest da. Li dinyaya bîr û hizran da, xwe da zozanên Sîpanê Xelatê. Li çadira dayîka Macanê da di gel 324• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 273 and 274: çend ko dilê min dixwast, ez bi h
- Page 275 and 276: 36 Hê koça kurên Werdekê li ber
- Page 277 and 278: Ca gavekê dizgîna Sosikê hilkiþ
- Page 279 and 280: Vêca li dû ra bi ken û devkî go
- Page 281 and 282: Hûnê herin kaniya rêvînga, li s
- Page 283 and 284: Mixên wan zîvîn in... Guhê wan
- Page 285 and 286: 37 Werdek bi dilekî kul û serekî
- Page 287 and 288: — Dîwanê delal li her oxirê da
- Page 289 and 290: Dîwane Cindî jî li dirêjaya tem
- Page 291 and 292: navtengê bibe av û þêlav. Dê w
- Page 293 and 294: hilkiþiya. Hê dîwane li pêsîra
- Page 295 and 296: daketibû serê rê û pêþ da di
- Page 297 and 298: Kerrî serê kudikê yê jê kirî
- Page 299 and 300: dikirin. Sosikê car û baran ling
- Page 301 and 302: Can gorî ezbeniyê De were li ser
- Page 303 and 304: xûlê hêþtiran û oreora wê bû
- Page 305 and 306: 39 Kelekela germa havînê ye. Hewa
- Page 307 and 308: nanî hev in. Rast bi milê rê ra
- Page 309 and 310: Neimet xwe li ser va nebir û bersi
- Page 311 and 312: 40 Hewþan giyayekî gewireþîne.
- Page 313 and 314: serî li ser rêça wê nahilîne.
- Page 315 and 316: hêdîka li serberjêri da þûlik
- Page 317 and 318: guçkên xwe dagirt. Piþtî demeke
- Page 319 and 320: — Nêçîr her nêçîr e, çi vi
- Page 321 and 322: paqij kir û dîsan neyîk naland.
- Page 323: Evdurehman ewî kellê karmamizê j
- Page 327 and 328: didît, te nehîþt. Bi dengedenga
- Page 329 and 330: mewîj û xwliya taze lê zêde dik
- Page 331 and 332: — Kerr were li Sosikê siwar be,
- Page 333 and 334: kûraniya avê da bibîne. Yan jî
- Page 335 and 336: va hêlan û dîsan li wê rêya ko
- Page 337 and 338: Kulik hate cem Kerrî û lê pirsî
- Page 339 and 340: Peyakî bi hejyareya destê xwe ew
- Page 341 and 342: — Te xêre!? — Min xêre. Vêca
- Page 343 and 344: — Kuro bihêle! Xudê kem ewê me
- Page 345 and 346: agirî ra hevalên wan yên dî jî
- Page 347 and 348: wî dagirt û ew li Sosikê siwar b
- Page 349 and 350: û hindek xwalî avîte devê xwe.
- Page 351 and 352: hespeke te tunebû, tu li hespa me
- Page 353 and 354: min jî hebin, ji min bibexþînin.
- Page 355 and 356: 44 Hê berê sibêdê gewr nebibû
- Page 357 and 358: — Bijîn zarên Hesê Dûdêyî!
- Page 359 and 360: Deriyaya siwaran ji cî leqiyan. Ç
- Page 361 and 362: 45 Gava ko Kuliki dengê meþkkêya
- Page 363 and 364: gîhand. Hajote nav konan. Lê çi
- Page 365 and 366: dûr e û çi aman jî li bal wan t
- Page 367 and 368: zozanan herin, her kî dixwaze, dik
- Page 369 and 370: ketine pêsîra hevdu û hevdu ji s
- Page 371 and 372: serok û mîran li ber xelkê da þ
- Page 373 and 374: Lê emê bi þerê xwe bixwetiyê j
da dibarîne.<br />
Bi vê gotina Buxdoyî ra ji bilî Nemetî hemû keniyan.<br />
Kerrî çengê xwe li hêta karmamizê da çik kir û goþt û satar têkel kir û<br />
parî tê da bada. Li dû Kerrî ra hemûyê hêriþî ser xwarekê kirin. Li ser<br />
xwarekê çi kesî nediaxift. Her kes li xêr û bêra xwe da bû. Fiþefiþa wan bû<br />
û parî li dû pariyan ra li devê xwe da lev digerandin û dadiqurtandin.<br />
Hemû pir birsî bibûn. Li qasekê da hestik rût kirin. Nanê sêlê li binê<br />
teþtikê sûtin û binê teþtê jî paqij kirin. Hestikên hêt û pîlên karmamizê<br />
þkandin û mejî jê deranîn. Kerr rabû çû ser kuçiki û pê nikilê xencera xwe<br />
pol û xwelî li ser kelle da alîkî. Kelle li nav polan deranî. Xencera xwe li<br />
çavê karmamizê ra kir û ew hema wisan bi xweliyê va anî rex teþta þîvê.<br />
Evdurehman kelle ji destê wî vegirt û du sê caran li erdê da û xweliya li<br />
ser da dakuta. Li dû ra pîneyek da ber destên xwe û hêdîka çermê kelleyî<br />
jê þiqitand û kelle hema wisan tûm danî ber Kerrî. Kerr herdu çavê wê deranî<br />
û nîvê zimanê wê jî birî û ji xwe ra hilda. Yê mayî jî avîte nav destên<br />
hevalan û got:<br />
Han ev jî para we!<br />
Hevalan kelle ji destên hevdu revandin. Pirtiya goþtî pê va nehêlan.<br />
Vêca qotê wê yê reqe rût jî danîn ser kevirekî û pê mistan lê dan û þkandin<br />
û mejiyê wê deranîn û xwarin. Piþtî xwarinê jev bela bûn û her yek li<br />
aliyekî da çûn. Her yek çûne ber pesêva kor û kendal û kevirekî. Piþtî hînga<br />
hatin û pala xwe dane kelmelan û her yek li ciyekî da veleziyan.<br />
Evdurehman û Hasûxan û Pasûxan jî aman tev þoþtin û berev kirin.<br />
Piþtî þoþtina amanan, Kuliki selekî mezin danî ser devê kaniyê û ew<br />
delava ko Hasûxan wan çêkiribûn, kavil kir û ava wê berda. Bû xuþîna avê<br />
û li nava kevir û kuçikan da berjêr da, ber bi binê newalê þiqitî. Kuliki li<br />
ber xwe da got:<br />
Ev ava giran e. Tirsim pêro þev gelekî vexon û pê bimînin.<br />
Lê çi kesî bersiva Kuliki neda. Te digot qay Kulik xwe ji xwe ra diaxive.<br />
Bayekî germ û tund dihat û bêneke nexweþ weke bêhna golegeniyan di<br />
gel xwe dianî û li binê zangê digerand. Elikî got.<br />
Peko! Çi bêhneke tund e. Tu dibêjî me li ser golegeniyên req û beqan<br />
daniye!<br />
Bi bihîstina navê golegeniyan ra, Neimeti xwast wan li ser wê dozê<br />
bixarîne. Xeber guhest û serê xwe rakir û got:<br />
Ca li hîvê binêrin, ka çawa direve. Tu dibêjî qay li dû ketine û yê wê ya<br />
bigirin.<br />
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />
BILÎCAN • 323
Change language