Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
Hasûxan li batî wî xwe da ber agiri û ewî jî pêgermok gerand û berê xwe da hevrazê pêsîra zangê û ber bi qûça zangê hilkiþiya. Gava ko xwe da serê qûça zangê cinekî gotê, hema Kerr û Kuliki bi hevalan û pêroyan va, li binê zangê da bide ber pangewêran. Lê dîsan hate bîrê, ta ew pangewêrekî hol bike, tîra Kerrî dê dilê wî bihingêve jî. Li ser kevirekî rûniþt û mat ma li deþtê nihêrî. Tavehîvê her der ronahî kiribû. Deþt bînanî bêjingekê pê va dihate xûyanê. Li binê deþtê da, lap li kutaya deþtê da, tiþtek bînanî gol yan kaniyekê diçilvilî. Avek bînanî neynûkê dibiriqî. Neimetî baþ li wê avê hûr bû, dîna xwe dayê ew ava goleke ko sîtavkê dayê û ava wê, sîtavkê li ser zangê da spêne dike. Bi dîtina wê golavê ra niþkavda tiþtek hate bîra wî. Þîreta Werdekê. Ya ko digot. Hûnê herin li besta xîzê, li qiracê daran, li ser gola Eynulhayê. Ava gola Eynulhayê geniye. Çi hespê ava wê golê vexwe, yê pê bimîne. Bi vê bîr û hizrê ra, li ser berê ko lê rûniþtibû, rabû. Li ser kuçikî da zivirî. Xwe gîhande Evdurehmanî û hêdîka jê pirsî: Apê Evdurehman, tu bêjî em gihîþtibin Qiracê daran? — Him... Erê da, meta Werdekê digot, piþtî xîzistanê û kevirê çeqmaqan gola Eynulhayê û Qiracê dara ye. Em negiheþtinê, lê me nêzîkî pê kiriye. — A, rêka me hindik maye. — Erê, erê me rêka xwe kuta kiriye. Tu yê çi li rêkê bikî?. — Em westiyan. Min got ka emê kînga bikaribin baþ bêhna xwe veden. — Tu ji bilî agirî tiþtekê nakî ko tu dibêjî ez westiyam. Neimeti xwe kir kir û dîsan xwe da ber kuçikî. Lê golmanca binê deþtê li kûraniya çavên wî da dibiriqî. Serê xwe kire ber xwe û xerîkî qedandina erka xwe bû. Dengê qijeqijê mêj ve bû, ko bi binê beroþê ketibû. Evdurehmanî guçkên xwe da ser beroþê û got: Ava wê lap mirçiqiye. Êdî qirþikan nede binî. Bila bi hemdê xwe sor be. Ta ko em dil û hinavan bixon, ewê sor bibe jî. Vêca tawûka dil û hinavan li ser kuçikî hilda û danî erdê û gazî kir: Werin! Werin, ava devê xwe birijînin, ta ko biriyana me amade bû. Heval hemû li dora wî û tawika dil û hinavan berev bûn. Evdurehmanî her yekê pirtiyek dayê. Evdurehmanî dîsan guçkê xwe da ser beroþê. Qijeqija beroþê bû. Bi dengê wê ra diyar bû ko ava wê lap mirçiqiye û biriyan li nava doni da diqele. Evdurehmanî pîneyek da ber destên xwe û tenê beroþa biriyanê li ber xwe va kir û li ser kuçiki danî erdê. Kerrî gotê: E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 321
Evdurehman ewî kellê karmamizê ji min ra bike binpolik. Evdurehman gotê: Ser çavan ezbenî! Vêca bi gotina xwe ra polên agirê daran la da û kellê karmamizê li nava polên agirî da cî kir û tijî li ser xwelî û pol kir û kelle li nav koziyê da veþart. Bêhna xuzûrekê li binê zangê da lev geriya. Evdurehmanî pê pîne ew kevirên ko danîbû, ser sêla li ser devê beroþê, rakir û dest avîtê û sêla li ser devê beroþê hejand. Bi hejandina sêlê ra bû fîþîna hulma dax li devê beroþê ra avîte derva. Paþî qasekê hulma beroþê lap kiþiya. Vêca Evdurehmanî sêl li ser beroþê hilanî. Hulmê xwe avîte nav çavên wî. Serê xwe li ber hulmê revand. Bêhna biryan û sawarê belawî axaran bû. Bêhneke pir xweþ lê dihat. Evdurehmanî teþt danî erdê û beroþ li ber xwe va kir û deverû vergerande nava teþtê û pê pîne bi binê beroþê ra girt û du sê caran hilteqiland. Cendekê karmamizê hema wisan tûmetûm kete nava teþtê. Evdurehmanî don û rûnê binê beroþê li ser cendekî da dapaland. Hemû li dora teþta biriyanê berev bûn. Kerrî xencera xwe li ber piþta xwe kiþand û li zikê karmamizê ra kir û li ser sîngê wê ra deranî. Zikê wê dirand û sawar û Kakil û mewîjên tê da tev rijande nava teþtê û pê kimê xencera xwe raxiste nava teþtê, da ko sar bibe. Sawara demgirtî bi hulmegulm bêhnek wekî bêhna firîkê genimî belayî axaran kir. Bêhna xweþ e sawarê da serê hemûyê. Evdurehmanê Terikî dest avîtê û ew tayê ko pê zikê karmamizê dirûbû, bi zorê ji nava qetê goþtê sorbûyî kiþande derê û her yekê jî du nanên sêlê danî ber û got: Hanê bixon! Lê piþtî þeþ heft rojên dî em û xwarebar dê destên biratiyê bidin hevdu. Kerrî serê xwe rakir û li nav çavên Kuliki nihêrî. Kuliki got: Xudê ji me û xwarebarê ra jî kerîme. Evdurehmanî got: Erê em ta bi hîviya kerîm û rehîman va bimînin, cebar û qeharê me ji holê rakin. Neimetî got: Ev Evdurehman ji bilî kifiriyan tiþteke dî nizanê. Êxoyî got: Oh, Neimet çi mirovekî xudêtirse,lo! Neimet li bersiva wî da got: A, min xudêtirsî li ber te girtiye. Xudê heye tu li me hemûyê jî xudêtirstirî. Buxdoyî got: çî ye, Xudê xudêya we ye. Xudê çiyan dibîne bewrfê li ser 322• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 271 and 272: Hevrê destê xwe dirêj kir û nam
- Page 273 and 274: çend ko dilê min dixwast, ez bi h
- Page 275 and 276: 36 Hê koça kurên Werdekê li ber
- Page 277 and 278: Ca gavekê dizgîna Sosikê hilkiþ
- Page 279 and 280: Vêca li dû ra bi ken û devkî go
- Page 281 and 282: Hûnê herin kaniya rêvînga, li s
- Page 283 and 284: Mixên wan zîvîn in... Guhê wan
- Page 285 and 286: 37 Werdek bi dilekî kul û serekî
- Page 287 and 288: — Dîwanê delal li her oxirê da
- Page 289 and 290: Dîwane Cindî jî li dirêjaya tem
- Page 291 and 292: navtengê bibe av û þêlav. Dê w
- Page 293 and 294: hilkiþiya. Hê dîwane li pêsîra
- Page 295 and 296: daketibû serê rê û pêþ da di
- Page 297 and 298: Kerrî serê kudikê yê jê kirî
- Page 299 and 300: dikirin. Sosikê car û baran ling
- Page 301 and 302: Can gorî ezbeniyê De were li ser
- Page 303 and 304: xûlê hêþtiran û oreora wê bû
- Page 305 and 306: 39 Kelekela germa havînê ye. Hewa
- Page 307 and 308: nanî hev in. Rast bi milê rê ra
- Page 309 and 310: Neimet xwe li ser va nebir û bersi
- Page 311 and 312: 40 Hewþan giyayekî gewireþîne.
- Page 313 and 314: serî li ser rêça wê nahilîne.
- Page 315 and 316: hêdîka li serberjêri da þûlik
- Page 317 and 318: guçkên xwe dagirt. Piþtî demeke
- Page 319 and 320: — Nêçîr her nêçîr e, çi vi
- Page 321: paqij kir û dîsan neyîk naland.
- Page 325 and 326: Êxoyî got: Rastî jî tu dibêjî
- Page 327 and 328: didît, te nehîþt. Bi dengedenga
- Page 329 and 330: mewîj û xwliya taze lê zêde dik
- Page 331 and 332: — Kerr were li Sosikê siwar be,
- Page 333 and 334: kûraniya avê da bibîne. Yan jî
- Page 335 and 336: va hêlan û dîsan li wê rêya ko
- Page 337 and 338: Kulik hate cem Kerrî û lê pirsî
- Page 339 and 340: Peyakî bi hejyareya destê xwe ew
- Page 341 and 342: — Te xêre!? — Min xêre. Vêca
- Page 343 and 344: — Kuro bihêle! Xudê kem ewê me
- Page 345 and 346: agirî ra hevalên wan yên dî jî
- Page 347 and 348: wî dagirt û ew li Sosikê siwar b
- Page 349 and 350: û hindek xwalî avîte devê xwe.
- Page 351 and 352: hespeke te tunebû, tu li hespa me
- Page 353 and 354: min jî hebin, ji min bibexþînin.
- Page 355 and 356: 44 Hê berê sibêdê gewr nebibû
- Page 357 and 358: — Bijîn zarên Hesê Dûdêyî!
- Page 359 and 360: Deriyaya siwaran ji cî leqiyan. Ç
- Page 361 and 362: 45 Gava ko Kuliki dengê meþkkêya
- Page 363 and 364: gîhand. Hajote nav konan. Lê çi
- Page 365 and 366: dûr e û çi aman jî li bal wan t
- Page 367 and 368: zozanan herin, her kî dixwaze, dik
- Page 369 and 370: ketine pêsîra hevdu û hevdu ji s
- Page 371 and 372: serok û mîran li ber xelkê da þ
Evdurehman ewî kellê karmamizê ji min ra bike binpolik.<br />
Evdurehman gotê:<br />
Ser çavan ezbenî! Vêca bi gotina xwe ra polên agirê daran la da û kellê<br />
karmamizê li nava polên agirî da cî kir û tijî li ser xwelî û pol kir û kelle li<br />
nav koziyê da veþart. Bêhna xuzûrekê li binê zangê da lev geriya.<br />
Evdurehmanî pê pîne ew kevirên ko danîbû, ser sêla li ser devê beroþê,<br />
rakir û dest avîtê û sêla li ser devê beroþê hejand. Bi hejandina sêlê ra bû<br />
fîþîna hulma dax li devê beroþê ra avîte derva. Paþî qasekê hulma beroþê<br />
lap kiþiya. Vêca Evdurehmanî sêl li ser beroþê hilanî. Hulmê xwe avîte<br />
nav çavên wî. Serê xwe li ber hulmê revand. Bêhna biryan û sawarê<br />
belawî axaran bû. Bêhneke pir xweþ lê dihat. Evdurehmanî teþt danî erdê<br />
û beroþ li ber xwe va kir û deverû vergerande nava teþtê û pê pîne bi binê<br />
beroþê ra girt û du sê caran hilteqiland. Cendekê karmamizê hema wisan<br />
tûmetûm kete nava teþtê. Evdurehmanî don û rûnê binê beroþê li ser cendekî<br />
da dapaland. Hemû li dora teþta biriyanê berev bûn. Kerrî xencera<br />
xwe li ber piþta xwe kiþand û li zikê karmamizê ra kir û li ser sîngê wê ra<br />
deranî. Zikê wê dirand û sawar û Kakil û mewîjên tê da tev rijande nava<br />
teþtê û pê kimê xencera xwe raxiste nava teþtê, da ko sar bibe. Sawara<br />
demgirtî bi hulmegulm bêhnek wekî bêhna firîkê genimî belayî axaran<br />
kir. Bêhna xweþ e sawarê da serê hemûyê. Evdurehmanê Terikî dest avîtê<br />
û ew tayê ko pê zikê karmamizê dirûbû, bi zorê ji nava qetê goþtê sorbûyî<br />
kiþande derê û her yekê jî du nanên sêlê danî ber û got:<br />
Hanê bixon! Lê piþtî þeþ heft rojên dî em û xwarebar dê destên biratiyê<br />
bidin hevdu.<br />
Kerrî serê xwe rakir û li nav çavên Kuliki nihêrî. Kuliki got:<br />
Xudê ji me û xwarebarê ra jî kerîme.<br />
Evdurehmanî got:<br />
Erê em ta bi hîviya kerîm û rehîman va bimînin, cebar û qeharê me ji<br />
holê rakin.<br />
Neimetî got:<br />
Ev Evdurehman ji bilî kifiriyan tiþteke dî nizanê.<br />
Êxoyî got:<br />
Oh, Neimet çi mirovekî xudêtirse,lo!<br />
Neimet li bersiva wî da got:<br />
A, min xudêtirsî li ber te girtiye. Xudê heye tu li me hemûyê jî xudêtirstirî.<br />
Buxdoyî got: çî ye, Xudê xudêya we ye. Xudê çiyan dibîne bewrfê li ser<br />
322• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language