Bilîcan - Nefel

avê bû, ko ji bejna wî dikiþiya. Xwe ji xwe ra got:
»Teeþ! Min çi ra Qafreþ bi xwe ra neanî. Xwazî min Qafreþ bi xwe ra
bianiya. Bêzimani bixwe dixwest bi min ra bê, lê min para berdayê...«
Kûle hind dûrî bajaroki nibû. Wakî hindî hêz û tawa wî hebû, bikira
gazî, hema du, sê dengan gazî Qafreþi bikira, Qafreþê li peyê dengê wî ra
bihata. Lê wakî gazî bike û dengê wî li ber guçkên apê wî bikeve, çi?
Hînga apê wî yê komek þopgerîn hilde û þopa wî bigerine û li dû ra bê
û ewî peyda bike û bigre, bibe. Êdî ewê li nav gel û welati da bibe polekî
bi pênc peran.
Li nav van hizrana da cûm bibû. Lê dîsan xwe ji xwe ra got:
»Eger li dû dengê mi ra bên jî, nikarin li vê þevereþa birqetav da, min
peyda bikin.«
Dil û cergê xwe kire pola û xwe da ser berê li ser devê kûlê û bi du, sê
dengan hindî hêza wî hebû, gazî Qafreþi kir.
Baran jî hema wisan dibarî. Cilkên wî lap ter bibûn. Lê dîsan jî nediwêrî
biçûya hundurê kûlê. Li ber derê kûlê xwe da ber pesêva kevirekî û
çavnihêrî Qafreþi ma. Li wê demê da, bû pirîna firindeyekê û li ber çavên
wî ra firî. Serê baskê firindê hemmanê li difina wî ket. Diqewime ko
baskê firindê li difina wî neketibe jî, lê ewî wisan seh kir. Careke dî jî
hindî hêza wî hebû, gazî Qafreþi kir. Hê dengê wî li gewiriyê da bû, ko
kûstekûsta Qafreþi li serê girê nîveka xwe û bajaroki da bihîst. Bi dengê
Qafreþi ra giyan kete ber bedena Silêmanî. Hêdîka, li nava dev û lêvan da,
du, sê dangên dî jî gazî Qafreþi kir.
Qafreþ bi þelpetelp hat û li ber wî rawesta. Qafreþ serdanpê li avê da
cûm bibû. Diyar bû, ko xwe li çemi daye û baranê jî ser da lêkiriye. Gava
ko gihîþte Silêmanî û çav bi Silêmanî ket, kire kûstîn û dêla xwe hejand û
xwe bijbijand. Ava leþê Qafreþi tevî ava baranê bû û peþkiya ser çavên
Silêmanî.
Bi hebûna Qafreþi ra, te digot qey Silêman bûye xudan û serokê leþkerekî
girane çekdar. Bê tirs û saw li ber baranê, dakete kûlê. Hundurê
kûlê hiþk û zuha bû. Pala xwe da dîwarê kûlê. Bêhna xweliya hiþk û pûþ
û pelaþên rizî ji hundurê kûlê dihat. Dîwarê kûlê tevizî bû. Li Silêmanî sar
bû. Xwe li ber dîwarê kûlê hindekî wêda da. Þurîna avê bû, ji ser û kincên
wî dikiþiya ser kevirê nava kûlê. Hundurê kûlê wekî dojeheke sar, tarî û
tevizî bû. Silêman demekê hema wisan li nava kûlê da rawesta. Nizanî yê
çi bike. Derva baran bi guj dibarî. Bi pêxiþik ji hundurê kûlê ber bi devê
wê çû. Li ber devê kûlê kûþkê serê xwe derxiste derva û li baranê nihêrî.
30• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM