Bilîcan - Nefel

xwe li ber qetên kon û xîvetan ra derdixistin û dizî va çavên xwe li bejin û
bala karwaniyan digerandin û li dora xwe mêze dikirin û dîsan serê xwe
dibirin jor û xwe li piþta çît û perdan da vediþartin. Lê çi mêr li nava
zomeyan da nedihatin xûyanê. Kuliki li ber lêva xwe da got:
Lê ka mêrên vê zomê? Û paþê ji Kerrî pirsî:
— Kerr tu dibêjî qay mêr li van zomeyan da tunenin. Lê ka mêrên vê
zomê?
— Bi me çi ? Ewan jî ka Xudê bizanibe niha li dû çi ketine.
Kulik êdî nekete peyê pirs û pirsiyaran. Karwan li nav kon û xîvetan ra
derbas bû û giþtî zomeyên wê textanê li piþt serê xwe ra hêlan û hema
wisan li milê wê þiverê yê ra girtin û pêþ da çûn.
Nêzîkiya rojava bû ko Kerrî gote hevalan:
»Hûn hêdî hêdî werin, ta ko ez pêþ da diçim û êwirgehekê peyda dikim.
Waye sî dageriya û êvar pê ra giheþt. Eva çend þeverojin ko me baþ bêhna
xwe nestandiye. Piþta wan ajelana jî li ber baran kul bûn. Guneh in dê
cedew bin û li ber baran bikevin.«
Kerrî ev got û zengî li Sosikê da û li ber çavên hevalan dûr ket.
Kerrî bi bayê bezê hajot û di qasekê da ew textana pan û berîn kuta kir
û li ser textanê da jor da dakete serberjêrekî ne hind kûr da. Berjêrekî
beroj bû. Erdê wira jî tijî kevir û kuçik bûn, lê kevirên wê xîþtor nebûn.
Li pêþberî wî berjêrî da sîlvaneyeke mezin û vekirî ber va diçû. Lêmiþtê
kevirên hindî leþên kelan li pêsîra çiyan da jor da hanîbû û belawî nava
bestê kiribû. Lê diyar bû ko ew sîlvaneya, sîlvaneyeke taze nîne.
Lêmiþtgeheke kevin e. Ya çend salan berî niha ye. Seranserî wê lêmiþtgehê
li kerengên cur be cur û qelemên hêþtiran da hatibû vepoþandinê.
Qolên qîvar û kerengzer û qelemên hêþtiran bînanî leþkerekî siware mil
kutabûn hevdu û ber bi bilindayên lêmiþtgehê pêþ da diçûn. Xûlekî girane
hêþtiran jî li nava wan qîvar û kereng û qelemana da dilewerîn. Xûlê
hêþtiran bijiqîbûn nava wê qîvargeha berfire da. Her hêþtirek li goþeyekê
da xerîkî lewerînê bûn. Oreora wan bû. Orîna wan li wê qîvargehê da
deng vedida. Kerrî lap nêzîkatî bi xûlê hêþtiran kir û li nav xûlê girane
hêþtiran ra derbas bû.
Ta wê rojê Kerr ew hinde hêþtir li ciyekê da nedîtibû. Te digot qay li rex
her qoleke qîvarê da hêþtirek rawesta ye. Qet çi hêþtirvan jî li ber çavan
nediket. Kerr bi bez li nav xûlê hêþtiran ra derbas bû. Hêþtir bi beza
Sosikê silikîn û dane dû hev û ber bi zomeyan rê ketin. Sî dageriyabû.
Siya Kerrî li ser piþta Sosikê neh deh gezan dirêjtir bibû. Siya wî berî wî
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 293