Bilîcan - Nefel

hilkiþiya. Hê dîwane li pêsîra girê xîþtor da nequlubîbû ko Kerrî ferman
da hevalan:
— Hevlno rabin bar kin! Dereng e.
Heval hemû bi hev ra rabûn. Hêþtir û hêstir înan û her yekê hêþtirek
bar kir. Li dû ra her kesî teng û berên hespên xwe þidandin û tev lê siwar
bûn û li rê ketin û dane dû reþê dîwane Cindî. Li pêsîra girê xîþtor ra hilkiþiyan.
Hesp û hêstirên nalkirî bi sanahî li pêsîra giriki ra hildikiþiyan.
Nalên wan dikete ser keviran û qirçeqirç li keviran dihat. Kevir li bin
piyên wan da hûr dibûn. Dengê hûrbûna keviran û qîrçîna nalên wan
tevî hev dibûn. Lê hêþtir nikarîn baþ li nav wan xîþtorana da hilkiþiyana.
Ajelên bê zar û ziman te digot qay lingên xwe didine ser þûjin û derziyan.
Xîþtorên tûj li piyên wan ra diçûn û piyên wan birîndar dikirin. Bi kul û
halan li ser girê xîþtori ketin. Wî alî girikî newaleke dûr û dirêj ber bi dilên
çiyan hevraz hildikiþiya. Newal wisan teng û dûr û dirêj û qivrax bû, te
digot qay dilê çiyan bi kêrikekê durust li nîvekê da kirine du letan. Aveke
zirav û zelal li nîveka wê newalê da berjêr diþûlikî û li piþta giriki da ber bi
deþta mêrg û çîmenan difitilî.
Giheþtin ser wê avê. Li rex avê hemû li hespên xwe peya bûn û hema
wisan li rex avê xwe deverû dirêj kirin û qurûyî avê bûn. Li dû ra her kesî
gema hespê xwe li serî þiqitandin û hespên xwe av dan. Li dû avdana
pêroyan ra li avê derbas bûn û milê rê ra girtin û hevraz hilkiþiyan û dane
berwarekê. Li berwarê ra rê hêdî hêdî nerm dibû. Hêdî hêdî li hejmara
kevir û kuçik û xîþtoran kêm û kêmtir dibû. Hindî li berwarê ra dikudandin,
hind diçû dîmena erdê dihate guhorînê. Erdê hiþk û berdelan
berebere dewsa xwe dida erdekî pêrge û nerm. Piþtî çend demjimêran
berê wan kete nizarekî vekirî. Li her alî kerî û kertepez bûn ko li pêsîra
nizari da bijiqî bûn. Her keriyekî çendîn seyên gurêx li ber bûn.
Hokehoka þivanan bû. Gava ko seqan çav bi karwanî ketin, hucûmî wan
kirin. Seyên keriyan li karwanê kurên Werdekê reyîn. Þivanan xwe dane
ber san, da ko karwan derbas bû. Karwan berebere li ser bilindaya
berwarê ket. Gava ko li ser bilindaya berwarê ketin, gehîþtin textanekê.
Besteke rip û rast li pêsîra çiyayekî bilind da ber va diçû. Li milê rastê yê
textanê da kon û xîvetan mil kutabûn hev. Þiverêyek li nîveka kon û xîvetan
ra derbas dibû û ber bi binê textanê diçû. Karwan bi hemdê xwe, hêdî
û hemet, bi giranî û êminî li nav konan ra derbas bû. Zarên zomê bi dîtina
karwanî ra derdiketin ber derê kon û xîvetan û li karwanî mêze dikirin
û dîsan direvîn û diketin hundurê kon û xîvetan da. Qîz û bûkan serên
292• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM