Bilîcan - Nefel

Îca gava ko ji kaniyê dizivirîn, cerên avê didane ser milên xwe û bi naz û
meþ ber bi çemi dihatin û li ser pêpirîkê ra derbas dibûn. Ya rastî hema
mirovî dikarî bigota, ko pêpirîk bibû ezmûngeh. Lewranê eger kêmasiyek
endamên kiçikan heba, gava ko li ser pêpirîkê ra derbas dibûn,
dê diyar bikira. Eger piyên kiçikekê xewþdar ba, yan kêmasiyek dî li endamên
wê da heba, nikarî baþ li ser pêpirîkê ra derbas biba. Yan jî eger
kiçek hûþthûþtokî ba, dîsan gava ko li ser pêpirîkê ra derbas dibû, diyar
dikir. Gelek gencên bajaroki he li ser rêka kaniyê di gel kiçikan nasiyar
dibûn. Çîmenê li rex pêpirîkê bibû meydana leyza lawan. Genc û law û
zaroyan hemû rojan, bayê êvarê, ko dema bêkariyê bû, li wî çîmenî da dileystin.
Leyzên weke holanê, qalanê, darçîtan, qilçanê, topþeqanê, biranê
û bi dehan leyzên dî. Lê leyza ji hemûyê giringtir, ko gelek caran mêran
jî ew leyza dikirin, guleþanê bû. Heftiyê rojekê ew çîmena dibû meydana
guleþanê. Gencên giheþtî li meydanê da kom dibûn û carê yek ji wan dihate
meydanê û xenîmê meydanê dixwest. Gencan li wê meydanê da guja
leþê xwe nîþanî hevdu didan. Silêman jî eva çend sale, ko ketiye nav koma
guleþgiran da.
Silêman giheþtibû rex pêpirîkê. Ew rojên ko wî li vê meydanê da
guleþanê digirt û giþtî nîþteciyên bajaroki bi jin, zar, kal, pîr, qîz û bûkên
bajaroki va derdiketin temaþê, anî bîra xwe. Ew rojên ko Silêmanî
xenîmên xwe li erdê didan û li vê leyzê da derdiket. Ew xweþî û gulþayiya
bajarokiyan, hemû li ber çavên Silêmanî ra derbas bûn û Silêmanî bo demeke
kurt her tiþt ji bîr kir. Lê hurþehurþa ava çemi, ko bi guj li kevirên
pêpirîkê diket û li ser ra davît, hevo û firêtên bîr û hizrên Silêmanî
pizirand. Bera wî kete pêpirîkê. Avê li ser pêpirîkê ra avêtibû. Hurþehurþa
avê bû, ko wekî dînan serê xwe vî alî, wî alî li kevir û kendalan dida û bi
hawar û gazî rêya xwe vedikir û pêþ da diçû. Tenê serê kevirekî ji kevirên
pêpirîkê dihate xûyanê, ko pêlên avê carê carekê lê didan û ew jî wunda
dikirin. Silêmanî xwe ji xwe ra got:
»Çi nake ezê herim li ser pirê ra derbas bibim. Rêya min hindekî dûr
dikeve, lê çi nake.«
Silêman kete rex çemi û hevraz ber bi pirê çû. Bajarokiyan hemû salê
derbuharê, gava ko ava çemi radibû û pêpirîk li jêr avê da dima, du dar li
rex hevdu da dadinîne ser kendalê fêza pêpirîkê û dikirin pire. Xelk li ser
wan herdu darane ra derbasî wî alî çemi dibûn. Ta ko çemi didanî, dîsan
ew herdu dar radikirin û dibirin. Zaroyên bajaroki ji wê pirê ra digotin;
pira darîn.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 27