Bilîcan - Nefel

36
Hê koça kurên Werdekê li ber çavên Perîþanê wenda nebibû, ko Perîþanê
nameyek ji Werdekê ra nivîsî:
Dayîka Werdek!
Porên serên min û te tev da kur bin! Tu li zozana Sardewaran çi dikî?
Bavê min herdu kurên te xapandin û bi þer li ser xalan da þandin. Zû bike
û bilezîne xwe bi cotên kuran ra bigehîne û wan li ser vê oxira ne bi xêr
bizivirîne. Ez destên te radimûsim.
Bûka te Perîþana Emer Axayî.
Perîþanê name weke niviþtekê pêça û rûyekî mûþima lê wer kir û ew
kire niviþt û çend morî û çavhiþink jî pê va kir û kire skura Macanê.
Destek cilkên mêran li Macanê kir û ew li Þînê Xalxalî siwar kir û bi gef
û gur ber bi zoma Husên Paþayî þand.
Macan bû ba û birûsk û berî êvarê xwe bi zozanên Sardewaran ra gehand
û nama Perîþanê da destên Werdekê.
Taze tav tijî cîhanê bibû ko Werdekê wekî hirçeke birîndar xwe bi
zoma kaniya Rihanê ra gîhand. Dîna xwe dayê kurên çi! Halê çi! Mêj va
ye ko Ker û Kuliki zome cî da hêlane û bêy xatirxwastina wê ber bi beriya
Þengarê çûne jî. Perîþanê jî weke bermaliyeke kirarî xwe daye ber malê.
Rikêfî ser Perîþanê kir. Perîþanê xwe avîte ser dest û piyên wê û gereyan jê
ra bi hûrgilî þirove kir û ew ji pîlanên bavê xwe dijî cotên kurên wê agadar
kir. Werdekê taze zanî, ko ew mêvandariya wê jî, her pîlanek bûye.
Gava ko Werdek giheþte mala xwe û bi gereyanê agadar bû, zû ferman
da, ko jê ra mahîna Barxane zîn bikin.
Gotinê:
— Tu qirik nebî, her gava ko kurên te li rê ketin, Emer Axayî siwarên
xwe þand, hatin dar û nedarên te, keriyên pezên te, revoyên hespên te, bi
berhana wê hindê ko malêm zavayê wî bêxudan nemîne, top kirin û
kiþandin birin ser mala Emer Axayî.. Werdek li ber kerb û hêrsan va
hindik mabû ko þêt bibe. Bi gef û gur hajote ber derê mala Emer Axayî.
Hey wî wî hey wî wî ...
Werdek dike dilezîne...
274• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM