Bilîcan - Nefel

venîbû, hizirî.
Hê stêra sibêdê ser nedabû ko Lokoyê Begzade û Elikê Mirtiv li duhola
hawarê dan. Bi dengê duholê ra, cotên pehlewanan di gel heval û
hevrêyên xwe, xwe tev girêdan. Perîþan jî bi koma keniz û heval û hogirên
xwe va li ber derê xîveta xwe rawestabûn û li koça herdu pehlewanan
dinihêrîn. Barê heft hêþtiran xwarebar dagirtibûn. Kelmelên dî jî li du
hêstiran kiribûn. Gava ko barên hêþtir û hêstiran hate lêkirinê, Ker û
Kulik tevî hevrêyên xwe li hespên xwe siwar bûn. Perîþanê bi çavên hêsir
li dû wan ra gazî kir:
»Ji we ra oxir be! Banê bilind piþtewanê we be! Ker zû bizivirin ha!
Çavên me li rêka xwe neqerimînin! Me çav li rê nehêlin!«
Kerrî bi hevalan va bersiva Perîþanê weha dan:
»Bi xatirê we! Bimînin di xweþiyê da!«
Koça kurên Werdekê bi dengê duhola hawarê ra ji zoma Werdekê ber
bi zoma Emer Axayî rê ket. Hê berê sibêdê gewir nebibû, ko bi mala
Emer Axayî ra giheþtin. Emer Axa û Eyþan Xatûn jî rabibûn û li ber derê
konî rawestabûn û çavnihêrî hatina kurên Werdekê bûn. Gava ko Ker û
Kulik giheþtin ber derê dîwanxana wî, Emer Axayî gazî kir:
»Ji we ra oxir be! Vaye hevalekî we jî li vir e. Neimetê kurmamê we xwe
amade kiriye. Duhûnê va, ji bona we netebitiye. Dibêje ezê jî kurmamên
xwe ra herim. Neimet mêrekî bi xîret e. Þûrkêþê we ye. Li Neimeti miqat
bin ha.«
— Baþ e! Baþ e!
Bi dengê duhola begzadan ra, tev li rê ketin.
Eyþanê li dû wan ra got.
Ca dîna xwe bidê! Tu dibêjî koça qereçaye. Yê bi vê qûnê here ji me ra
Bilîcanê bîne. De herin, çûyîn ya we be, hatin ne ya we be!
Îca milê xwe li milê Emer Axayî da û tev çûne xîvta xwe ya taybetî.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 273