Bilîcan - Nefel

Bû çîreçîra qelema Mîrzay^ û li ser kaxetê da hevraz û berjêr û rast û çep
û qîloqaco bû.
— Fermo ezbenî!
» Binivîse. Ez gelekî te silav dikim! Destên te yên pîroz bi germî digivêþim
û li ser serê xwe datînim. Rast e ko ta niha ew bextewariya nebûye
para min ko ez li nêzîki da bigîjim xizmeta we, lê min nav û dengê we bihîstiye.
Xudê lêxoþbûyên bavê min û bavê te her tim li oxira Istembolê da
bi hevra diçûne dîwana dewletê. Berê da hat û çûya wan hebû.
Vaye ez digel vê namê diyariyeke biçûk ji we ra diþînim. Hîvîdarim
bibe cîhê pejirandina we...«
Te nivîsî?
— Erê ezbenî.
Binivîse! »Min bihîstiye ev demaneke ko lawên Hesê Dûdêyî bêemekiya
we dikin û çend mal dane dû xwe û ji êla we qetiyane. Li xwe bayî
bûne û pozên xwe quloz kirine û we dihizirin ko mêr li ser wan ra nehatiye.
Vê derê jî xwarzayên wan li bêemekiyê da kiþandine wan. Ew jî
çend malên wekî xwe dane ser xwe û vira wekî xalanên xwe dawa axatiyê
dikin û dijî me rawestan e. Eger ev yeka li van xal û xwarziyana bimeþe,
yê li nava giþtî hoz û êlên dî da jî teþene bike û êdî ne axatî dimîne û ne jî
mîrtî.
Li vêderê Emer Axayî serê xwe xurand û ji Mîrza Qadirî pirsî: Te ta vira
nivîsî?
— Erê ezbenî vaye dinivîsim.
— Erê binivîse.... te çi nivîsî?
— Êdî ne axatî dimîne û ne jî mîrtî.
Erê binivîse! Binivîse! »Min li vê derê ji wan ra teleyek veniye. Ez wan
li ser te da diþînim. Min ji wan xwestiye ko eger mihîna Bilîcan bi þer û
lêdan ji min ra bînin, ezê qîza xwe bidime wan. Tu jî li wê derê curekî
bike, xalanên wan bi þer berde pêsîra wan û belkû herdu deste li hev bidin
û bixwe xwe bi destên hevdu bêne kuþtinê û li serê rêya me radibin. Vêca
hînga ez jî rizgar dibim û tu jî vedihisî û êdî kesekî dî nikare li dijî berjewendiyên
me biqilqile. Ez her dem li xizmeta te da me.«
Birayê te yê biçûk Emer Axa
Te nivîsî?
— Erê ezbenî.
— Ca carekê li serî da ji min ra bixûne.
Mîrza Qadirî li serê namê ra dest pê kir û her çî nivîsîbû, ji axayî ra
268• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM