Bilîcan - Nefel

— Ew kî ye?
— Ez im mîrza!
Mîrza li tariyê da dengê peyakê sivik nasî. Li dilê xwe da got: Evana
nahêlin mirov þev jî li mala xwe da biêwire. Pirsî:
— Xêr e Hevrê ?
Hevrê nêzîkî bi wî kir û hêdîka gotê:
— Emer Axayî digot bila zû bê. Digot bila kaxet û qelemên xwe jî bîne.
Mîrza Qadirî li ber lêva xwe da, wisan ko mirovî her bizorê jê seh dikir,
got:
Îca vê nîveþevê çi qewumiye? Name bû, minê sibê binivîsiya.
— Emer Axayî digot bila lezê bike, min karekî giring pê heye.
Mîrza Qadir çû hunduri û þapik û kurtikê xwe li xwe kir û kaxet û
qelemên xwe hilgirt û ew û Hevrê tev ber bi dîwanxanê leziyan. Tev giheþtin
ber derê dîwanxanê. Hewa tarî û tarîstan bû. Ronahiya hundurê
dîwanxanê dabû besta biniya malan û best ronahî kiribû. Mîrza Qadir
kete hundurê dîwanxnê û Hevrê jî li ber deri rawesta.
Mîrza silav kir. Emer Axayî bi germî silava wî vegirt û ciyê rûniþtinê
nîþanî wî da û gote Hevrê :
Qaweyekê ji Mîrza ra amade bike!
Hindî Mîrza pêkutanî kir û got ko qawê navexwe, Emer Axayî nepejirand
û destûra qaweyek taybet da.
Mîrza li ser çokan li pêþberî Emer Axayî rûniþt û kaxet û qelemên xwe
danî ber xwe û li nav çavên Emer Axayî nihêrî. Emer Axayî tama devê
xwe xweþ kir û got:
Mîrza tu yê nameyek nehînî ji min ra binivîsî! Tikaye ji devê te ra
dernekeve. Nîveka min û te da berê Xudê û paþê jî ev xencera.
Vêca destê xwe li tetika xencera xwe da. Tetika xencera wî li ber ronahiya
çirayê çilvilî û tirîþkên wê li nav çavên Mîrzayi da rûniþtin.
Emer Axayî qisên xwe domand û got:
»Li devê te ra dernekeve ha! Tu yê evê namê ji Mîrê Ereban, Mîr Elî siwarani
ra binivîsî.«
— Baþe ezbenî. Fermû, ka ezê çi binivîsim?
— Binivîse! Birayê delal û ezîz... na, na, wisan nabe.
Mîrza Qadir hê tiþtek nenivîsîbû.
»Binivîse, Begê bi nav û deng, mîrê mîran, mîrê kurdan û Ereban, Mîr
Elî Siwaranê hêja! »
Te nivîsî?
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 267