Bilîcan - Nefel
Bilîcan - Nefel Bilîcan - Nefel
danî ber xwe. Qelem û kaxetên xwe deranî û devê qumqumkî vekir û bû çîreçîra qelema wî li ser kaxetan geriya. Eva çar þev û çar roj in, ko Mîrza Qadir li ser çokan rûniþtiye û nameyan dinivîse. Ew her nama ko dinivîse, carekê dixûne. Li dû ra mohra Emer Axayî li binê namê dide. Nameyan weke niviþtan li ser hev da sêniçik qet dike û dide destê Emer Axayî. Evan ji mêrxasên êla Zîlan ra hatine nivîsînê. Evan jî bo pehlewanên êla Þadikan e. Evan jî yên bokeberanên êla Sîpikan e... Peyak û teterên sivik li ber derê dîwanxanê rawestan e. Emer Axa bi xwe nameyan yek bi yek dide destên wan û wana ber bi êl û hozên ko Mîrza Qadirî name bo wan nivîsiye, diþîne. Peyak û teter nameyên niviþtkî li ber qetê kum û koloz û þeir û riþiyan da dadînin û her yek dikevin rêyekê û her yek li aliyekî da diçin. Her yek berê xwe didin êl û zome û hoz û tîre û malbat û bavikekê. Li kê derê mêrxasek heye, kubkubeyek heye, bokeberanek heye, pehlewanek heye, Emer Axa ji wan ra nameyan diþîne. Di gel namenivîsîna Mîrza Qadirî ra, Emer Axa gazî Êxoyê file kir û gotê: »Êxo were vira!« — Belê ezbenî! Êxo li binêþe û bereya xwe da Ermenî bû. Ew her li zarotiya xwe da, li nav mala Emer Axayî da mezin bibû. Êxo hem dengbêjê dîwanxana Emer Axayî bû, hem jî hosta û bînekêþê êlê bû. Êxo çek û rext , tîr û kewan, nêze û sûngî, þûr û xencerê êlê çê dikir. Vêca her kê bixwasta, Êxo navê wan jî li ser tetika çeka wan dinitiland. Yan jî eger bixwastana, Êxo biyên wan, yan jî bîneyên hezkirî û dilberên wan li ser tetika þûr, xencer yan jî nêza wan dinitiland. Êxo bînekêþekî kirarî û hostayekî bêhevta bû. Gava ko dilê wî bixwasta, bîneya mirovî wisan dikiþand, ko li gel mirovî mû lê nedida. Lê wakî dilê wî ji yekî ra nexwasta, devê bîneyê xwar dikiþand. Yan jî çavekî bîneyê þaþ dikir. Emer Axayî fîncaneke feyfûrî, di gel telbeyeke zêr da destê Êxoyi û gotê: »Bîneya Perîþanê li ser herduyan baþ bikiþîne!« Êxo fîncan û telbe ji destê Emer Axayî vergirt û kelmelên xwe yên bînekêþanê helgirt û çû li ser kaniya biniya malan li ber tavê rûniþt. Pêþ da pê qelema xwe ya pola bîneya Perîþanê li ser telbeya zêrî nitiland. Li dû ra torbe û tûrik û debikên rengan di gel pirçeyên cur be cur li ber xwe rêz kir E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BILÎCAN • 245
û bîneya Perîþanê li ser herdu aliyên fînacanê da kiþand. Êxo wisan bîne ciwan kiþandibû, kê dîna xwe didayê, devê wan vekirî dima. Te digot qay hema Perîþan bixwe ye, ko li ser dîwarê fîncana feyfûrî destê xwe daye newqa xwe û xwe ra qudequde li wê derê rûniþtiye. Vêca bi fermana Emer Axayî fîncan danîn ser payê, paye danîn ser telbê, telbe danîn ser masê û mase danine nîveka dîwanxanê. Mirovî ko weha li fîncanê mêze dikir, mirov hizir dikir ko Perîþan bixwe ye, waye li nîveka dîwanxanê da li ser masê rûniþtiye. Roja çarê mehê hê taze tav tijî cîhanê dibû, ko Emer Axayî gazî Ûso û Edoyê begzade kir û gote wan: »Begzadên delal xwe bidin girê pêþ malan û li duhola hawarê bidin!« Bi gotina Emer Axayî ra her du begzadên dîwanê xwe dane girê pêþberî malan û bi miqamê hawarê ringandin duhol û zirçandin zurnayê. Bi dengê duhol û zurnaya hawarê ra li her alî mirovan siwar û peya, berên xwe dane dîwanxana Emer Axayî. Hawarî bû. Gazî bû. Hengame û oxilme bû. Te xwalî bavîta, li ber mirovan nedikete erdê. Her kes têdikoþî berî yên dî xwe bi derê dîwanxaneyê ra bigihîne û li ber çavên Emer Axayî xwe þirîn bike. Komel bi tevayî li ber derê mala Emer Axayî kom bûn. Li dû komelê ra bû þingîna siwaran. Pehlewan û bokeberanên heþt hozên giran yek li dû yê dî ra li dîwanxana Emer Axayî da berevî ser hev bûn. Berebere dîwanxane li egîd û pehlewan û xoþmêr û kubkube û serokhoz û bokeberanan pingirî. Dîwanxane wisan tijî bû, ko derzî li ber mêvanan nedikete erdê. Emer Axa weke caran li serê jorê li ser doþeka xwe ya taybetî, bi palgî û berpal rûniþtiye. Gava ko dîna xwe dayê vaye êdî li dîwanxanê da ciyê rûniþtinê nemaye, ciyê xwe guhest. Du sê caran kuxiya. Dengê xwe xoþ û sîngê xwe paqij kir û berê xwe li ser koma pehlewan û xoþmêran da kir û got: »Gelî komela hêja, gelî pehlewan û egîd û xoþmêrên xoþewîst! Gelo hûn dizanin ko min çima ev mêvandariya giran daniye? Ev duhola hawarê ya çî ye?« Deng ji çi kesî derneket. Emer Axayî dû gotinên xwe ra girt û got: »Bêy gotin niha we hemûyê jî navê Eliyê Siwarani bihîstiye.« Gimegim kete nav dîwanê. Dengedeng û gotegot tevî hev bûn. Deng li hevdu siwar bûn û wateya erêniyê ji giþtî dengan dihat. Emer Axayî dengê xwe bilind kir û got: 246• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 195 and 196: Peyatî rêka rojekê ye. — Em ko
- Page 197 and 198: hevalekê jî çendîn hevalên dî
- Page 199 and 200: Li ser girikî ketin. Piþta girik
- Page 201 and 202: çîçekan da hatibûn vepoþînê.
- Page 203 and 204: Gulîzerê gulnîþanê... Birûre
- Page 205 and 206: — Dil û hinavên kerkerî. — D
- Page 207 and 208: ahiyeke sosret da cûm bûn. Li ça
- Page 209 and 210: — Bavo ! Êdî Perîþanê nikar
- Page 211 and 212: 27 Destkêþan ji hindek kar û kir
- Page 213 and 214: — A, naxwazin kiça axayî biçin
- Page 215 and 216: axayî nekira!? Eger yekê li wê b
- Page 217 and 218: Emer Axayî xwe li ser Þemoyi da p
- Page 219 and 220: vaniyê va dakete hundurê Dîwanxa
- Page 221 and 222: 28 Þev da, mala Werdekê dane bar
- Page 223 and 224: deng û hera û duruþm ber bi mala
- Page 225 and 226: hemû pê hesiyan. Þîn li ser êl
- Page 227 and 228: va. Li sebedê dide û kûr dinale.
- Page 229 and 230: qeziya bêne te derewîna bêy paþ
- Page 231 and 232: erên xwe dane Erebistanê. Mîrê
- Page 233 and 234: keþkûlên xwe dadigrin. Emer Axa
- Page 235 and 236: Gelekan digotin Hesê bi pîlan ji
- Page 237 and 238: Axayo rabe ji xewê ye... Delalo ra
- Page 239 and 240: esî Silêmanê Silêv biraziyê Î
- Page 241 and 242: He dem hatiye. He van rojana xalo
- Page 243 and 244: Meta wî lê kete gumanan û pirsî
- Page 245: 32 Pîlana Emer Axa û Eyþê û Ne
- Page 249 and 250: Mîrê Ereban li nav çeng û lepê
- Page 251 and 252: Lê ridênsipiyan gotin: »Tu biþ
- Page 253 and 254: »Hey wî wî...hey wî wî hey wî
- Page 255 and 256: »Herin bêjin Emer Axayî, eva hef
- Page 257 and 258: 33 Peyakên Emer Axayî stuxwar û
- Page 259 and 260: Dayîka wê çû li ber serê wê r
- Page 261 and 262: Werdekê ra gîhand. Kerr hêþta l
- Page 263 and 264: Konê weyê mîrate bimîne hîviya
- Page 265 and 266: ûn, fîncana qawê li ber wan mab
- Page 267 and 268: 34 Þevê cîhan dagîr kiriye. Her
- Page 269 and 270: Bû çîreçîra qelema Mîrzay^ û
- Page 271 and 272: Hevrê destê xwe dirêj kir û nam
- Page 273 and 274: çend ko dilê min dixwast, ez bi h
- Page 275 and 276: 36 Hê koça kurên Werdekê li ber
- Page 277 and 278: Ca gavekê dizgîna Sosikê hilkiþ
- Page 279 and 280: Vêca li dû ra bi ken û devkî go
- Page 281 and 282: Hûnê herin kaniya rêvînga, li s
- Page 283 and 284: Mixên wan zîvîn in... Guhê wan
- Page 285 and 286: 37 Werdek bi dilekî kul û serekî
- Page 287 and 288: — Dîwanê delal li her oxirê da
- Page 289 and 290: Dîwane Cindî jî li dirêjaya tem
- Page 291 and 292: navtengê bibe av û þêlav. Dê w
- Page 293 and 294: hilkiþiya. Hê dîwane li pêsîra
- Page 295 and 296: daketibû serê rê û pêþ da di
û bîneya Perîþanê li ser herdu aliyên fînacanê da kiþand. Êxo wisan bîne<br />
ciwan kiþandibû, kê dîna xwe didayê, devê wan vekirî dima. Te digot qay<br />
hema Perîþan bixwe ye, ko li ser dîwarê fîncana feyfûrî destê xwe daye<br />
newqa xwe û xwe ra qudequde li wê derê rûniþtiye.<br />
Vêca bi fermana Emer Axayî fîncan danîn ser payê, paye danîn ser telbê,<br />
telbe danîn ser masê û mase danine nîveka dîwanxanê. Mirovî ko weha<br />
li fîncanê mêze dikir, mirov hizir dikir ko Perîþan bixwe ye, waye li<br />
nîveka dîwanxanê da li ser masê rûniþtiye.<br />
Roja çarê mehê hê taze tav tijî cîhanê dibû, ko Emer Axayî gazî Ûso û<br />
Edoyê begzade kir û gote wan:<br />
»Begzadên delal xwe bidin girê pêþ malan û li duhola hawarê bidin!«<br />
Bi gotina Emer Axayî ra her du begzadên dîwanê xwe dane girê pêþberî<br />
malan û bi miqamê hawarê ringandin duhol û zirçandin zurnayê. Bi<br />
dengê duhol û zurnaya hawarê ra li her alî mirovan siwar û peya, berên<br />
xwe dane dîwanxana Emer Axayî. Hawarî bû. Gazî bû. Hengame û oxilme<br />
bû. Te xwalî bavîta, li ber mirovan nedikete erdê. Her kes têdikoþî<br />
berî yên dî xwe bi derê dîwanxaneyê ra bigihîne û li ber çavên Emer Axayî<br />
xwe þirîn bike. Komel bi tevayî li ber derê mala Emer Axayî kom bûn. Li<br />
dû komelê ra bû þingîna siwaran. Pehlewan û bokeberanên heþt hozên giran<br />
yek li dû yê dî ra li dîwanxana Emer Axayî da berevî ser hev bûn.<br />
Berebere dîwanxane li egîd û pehlewan û xoþmêr û kubkube û serokhoz<br />
û bokeberanan pingirî. Dîwanxane wisan tijî bû, ko derzî li ber mêvanan<br />
nedikete erdê.<br />
Emer Axa weke caran li serê jorê li ser doþeka xwe ya taybetî, bi palgî û<br />
berpal rûniþtiye. Gava ko dîna xwe dayê vaye êdî li dîwanxanê da ciyê<br />
rûniþtinê nemaye, ciyê xwe guhest. Du sê caran kuxiya. Dengê xwe xoþ û<br />
sîngê xwe paqij kir û berê xwe li ser koma pehlewan û xoþmêran da kir û<br />
got:<br />
»Gelî komela hêja, gelî pehlewan û egîd û xoþmêrên xoþewîst! Gelo<br />
hûn dizanin ko min çima ev mêvandariya giran daniye? Ev duhola<br />
hawarê ya çî ye?«<br />
Deng ji çi kesî derneket.<br />
Emer Axayî dû gotinên xwe ra girt û got:<br />
»Bêy gotin niha we hemûyê jî navê Eliyê Siwarani bihîstiye.«<br />
Gimegim kete nav dîwanê. Dengedeng û gotegot tevî hev bûn. Deng<br />
li hevdu siwar bûn û wateya erêniyê ji giþtî dengan dihat.<br />
Emer Axayî dengê xwe bilind kir û got:<br />
246• BILÎCAN E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language