Bilîcan - Nefel

vanan dibû û nalenale dikire dilê çiya û zang û zaxeyan. Çendîn zomeyan
li nêzîkî hev danîbûn, konan deste deste li pêsîra çiyan da mil kutabûn
hev. Hebin avîtibûn hebinan, kon zor û zewend, miþe û gelek bînanî
stêrên asîmani û xîzên rûbaran xezelên xezelwerê bûn. Her alî zome bûn
ko li rex hevdu hatibûn vegirtinê. Zome nedihatin hejmarê. Çavên
mirovî li ber pirbûna konan reþ û tarî dibû. Neimet nizanî yê here kîjan
zomeyê. Eva cara yekê bû, ko ew dihate zozanên Sardewaran. Her tiþt ji
wî ra taze bû. Li biniye konan rastî peyayekî hat. Paþî silav û serçawaniyê
jê pirsî:
Erê bira pirsiyar bêxewþ e, zoma mala Husên Paþa kîjane?
Peya bi hejiyareya tipila xwe zoma here jorîn nîþanî wî da û gotê:
A, ewa hane serper, ewa ko li ser kaniya Teyrokê daniye, ew zoma mala
Husên Paþayi ye.
Neimeti ber bi wê zomê hajot. Husên Paþa, mêrê meta wî, Rewþê
xatûnê bû. Neimet ji zomeya yekê bihorî û gihîþte zoma dûyê. Caniya
Xezalê li xûyê da sipî çîl dikir. Her çend ko ew cara yekê bû, Neimet dihate
wê zomê, lê ewî rast hajote ber derê mala Husên Paþayî. Lew ra ko
ewî dizanî, mala serekzomeyan tim li serê jorê didanên û konên wan jî ji
giþtî konên dî mezintir e. Li ber derê konekî reþî giran li caniya Xezalê
peya bû. Meyteran serê hespa wî ra girtin û qasekê hespa wî li ber derê
konî hevraz û berjêr gerandin. Jinek navsalî, lê bi gêre û vêre, bi xeml û
xiþl û rihel ji konî derket û ber bi mêvani hat. Gava ko jinikê nêzîkî bi wî
kir, ew nasî û got:
Ay! Eve Neimete!
Îca bi gotina xwe ra hate bal Neimeti û destên xwe li uskura wî ra bir
mirçemirç çû rûyê wî. Neimeti jî destê wê kire devê xwe û maç kir. Rewþê
pêþ Neimeti ket û ew bire xîveta xwe. Pirs û pirsiyaran dest pê kirin:
— Dey Neimet tu li ser serê meta xwe ra hatî.
— Zor sipas! Ez destên te radimûsim.
— Dayîka te û bavê te wan, êl û zome û xizm û kes û kar hemû baþin?
— Erê sipas ji yezdani ra, hamû baþin. Bavo û dadê jî hemûyê tu silav
dikirin.
— Ser seran û ser çavan. Silav ji yên ko þandiye û ji yê ko înaye ra jî. Dey
bêje Neimet, gurgên kîj çiyayî mirin ko te meta xwe kiriye bîra xwe û tu
hatî sera me? Xo nihêranî çineye?
— Na ciyê çi nihêraniyê çinîne. Hemû baþ in.
Lêre da Neimeti tûka xwe qurt va kir û serê xwe berda.
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BILÎCAN • 241